Læknablaðið - 01.08.1950, Blaðsíða 35

L -K K N A B L AfilÐ
93
fara heim og gleyma þessu,“
eða „komið aftur til mín eftir
sex mánuði, ef þetta er ekki
horfið þá-“ Við þetta féllust fé-
lagsstjórninni hendur í bili,
hvað snerti fræðslu almenn-
ings. Henni varð ljóst, að það
var tilgangslaust að fræða
fólk um byrjunareinkenni
krabbameins, á meðan veru-
legur hluti læknastéttarinnar
var ófús til að mæta sjúklingn-
um að minnsta kosti á miðri
leið. Stjórnin söðlaði því um og
tók að beina orku sinni að því
að glæða áhuga læknanna á
krabbameininu. Naut hún þar
aðstoðar læknafélagsins á
staðnum, Voru nú fengnir
þekktir cancer-sérfræðingar
frá New York til þess að flytja
erindi, en lítt voru þau erindi
sótt í fyrstu. Er frá því skýrt í
greininni, að á fjórða fyrirlest-
urinn hafi hlýtt þrír læknar og
tvær heilsuverndarhjúkrunar-
konur, og hafði þó tugum
lækna verið boðið bréflega. En
eftir fimm ára starf var við-
horfið gersamlega breytt. Þá
fjölmenntu læknarnir til slíkra
fyrirlestra og létu hvorki veð-
ur né vegalengd aftra sér, Auk
þess voru þeir þá farnir að
hafa vikulega fundi, þar sem
cancer-tilfelli voru sýnd og
rædd.
Ég rek ekki nánar starfsemi
þessa félags, eins og frá henni
er sagt í áðurnefndri grein. Þar
er á það bent, að þótt tómlæti
hafi ríkt árið 1928 meðal am-
erískra starfandi lækna varð-
andi greiningu og meðferð
krabbameins á byrjunarstigi,
þá sé öldin önnur nú. Cancer-
diagnostik og canser-therapi
hafi fleygt fram síðustu 20
árin, og að sama skapi hafi
aukizt áhugi læknanna fyrir
að ná sem fyrst til sjúkling-
anna, Væntanlega gildir hið
sama um okkur íslenzku lækn-
ana.
Greininni lýkur þannig:
„Mikils metinn handlæknir,
— ekki þó í Nassau, — beitir
títt orðtækinu: Krabbamein
verður ekki læknað með aug-
lýsingum,“ og er hreykinn af.
Með því vill hann réttlæta and-
stöðu sína við skipulagða al-
þýðufræðslu um krabbamein.
Fyrir skömmu kvartaði þessi
sami handlæknir yfir því í er-
indi, sem hann flutti í lækna-
hópi, að sjúklingarnir kæmu
ekki nógu snemma til sín með
sjúkdóminn. Við skulum við-
urkenna, að krabbamein lækn-
ast ekki með auglýsingum, en
við getum um leið bent hand-
lækninum á, að hann getur
heldur ekki læknað aðfram-
kominn cancer-sjúkling. Hvort
sem það er nefnt heilsufræðsla,
áróður eða auglýsing, þá er
eina leiðin til þess að hand-
læknar fái sjúklingana 1 tæka
tíð til meðferðar sú, að ná með
einhverju móti traustu sam-
bandi bæði við verðandi can-