Læknablaðið - 15.11.1951, Page 15

læknablaðið
57
1. mynd.
að vísu uin fremur fáar mæl-
ingar að ræða (myndir 2 og 3).
Til samanburðar hefi ég sett
i línurit blóðþrýsting Reykvík-
inga eins og liann er skráður
hér, svo og blóðþrýsting íslend-
inga, en svo nefni ég blóðþrýst-
ingsmælingar þær er mann-
eldisráð stóð að. Ennfremur
blóðþrýstingsmælingar Christ-
ensen á 1230 einstaklingum og
að lokum meðal blóðþrýstings-
tölur þær er Brandreth Sv-
monds fékk við athugun á 1,5
millj. Bandaríkjamönnum í líf-
tryggingarfélögum þar. Við at-
hugun á útþrýstings línuritun-
um sést að lína Reykvíkinga
liggur hæst, en lægst hjá Christ-
ensen. Á hinn hóginn sést að
iinur þessar snúast að nokkru
við i aðþrýstingnum. Þannig
liggur lína Christensens þar
hæst. — Því miður hefi ég ekki
getað náð til greinargerðar
Christensens, til að sjá hvern-
ig hann hefir hagað mælingum
sínum — og mér er heldur ekki
ljóst, hvort þar er eingöngu um
karlmenn að ræða, eða hvort
um er að ræða blóðþrýsting
beggja kynja. — Blóðþrýstings-
mælingar þær, er Symonds hef-
ir tekið saman, eru eingöngu
miðaður við karlmenn. Um
blóðþrýsting kvenna segir
hann: „Ctþrýstingur heil-
brigðra kvenna er lítið eitt
lægri en karla upp að fertugu,
eftir það er hann heldur hærri
en karla,“ og enn segir hann:
„Aðþrýstingur heilbrigðra
kvenna er ögn lægri en karla
upp að fertugu og ögn hærri
eftir fimmtugt“. Þessi kenning
á að nokkru við um blóðþrýst-
ing Reykvíkinga, þ. e. a. s. við
útþrýstinginn, en aðþrýsting-