Læknablaðið - 01.02.1952, Síða 9

L-ÆKNABLAÐIÐ
87
endurskoða taxtann, en ráð-
herra að samþykkja. Það eru
víst ekki miklar horfur á þvi,
að þaðan sé umbóta von. Eftir
að taxtinn frá 1908 var orðinn
ureltur, tóku læknar smátt og
smátt upp hækkanir á taxta
sínum, og i viðskiptum við ein-
staklinga gekk þetta vel, og
var svo að hækkunin 1933
mátti að miklu leyti heita við-
urkenning á þvi ástandi, er orð-
ið var. Nú er við aðra aðila að
eiga, þar sem sjúkrasamlag og
h'yggingastofnun ríkisins er
nú að verða aðilinn að miklu
levti, og þá óvíst hve sann-
gjarn sá aðili reynist. Mér lizt
ekki á að hækka reikninga lil
samlaganna liljóðalaust og
h'eysta því, að þau taki þvi
nieð sömu sanngirni og ein-
staklingar fvrr. Hefi heyrt, að
héraðslæknir í litlu héraði hafi
gert samninga við samlög sín
uni hærri greiðslu. Þetta er
mjög gott, þar sem slíkt geng-
ur, en vafasamt hvort trygg-
mgastofnunin staðfestir, en
þess mun þó þurfa. Veit þó
ekki til þess, að til afskipta
hafi komið í þessu tilfelli. En
mér er kunnugt um það, að
stofnunin hefir gert mikinn
hávaða út af samningi annars
læknis, sem hafði samið um
gi’eiðslu pr. númer, vegna þess
að nokkrum auruin munaði við
uðra samninga, og aðeins gert
hl þess, að láta grunntölu
standa á heilli krónu. Veit ég
ekki, livort þetta tilvik er tal-
andi tákn, en vona að svo sé
ekki. Ég vona fastlega að tak-
ast megi, með því að sýna
sanngirni eins og þá sem lýsir
sér i fyrrnefndum uppástung-
um, að ná viðunandi samning-
um, eða beint nýjum taxta. En
ef allt bregzt, þá eru þó lika
til ráð, sem heita örþrifaráð, á
ég þar við verkfall, mun ég þó
ekki ráða til slíks, nema í ítr-
ustu neyð, og þó aldrei á þann
liált, að sjúldingar liði á neinn
bátt við það.
Við það, að nú munu allir
læknar landsins komnir í hér-
aðsfélög, sem svo senda full-
trúa liingað á læknaþing, skap-
ast sterk aðstaða fyrir L. í. til
þess að beita sér fyrir málum
eins og þessu.
Veit ég það lika að stjórnar
L. í. bíður mikið starf í þessu
efni, og óska ég henni til ham-
ingju með það að eiga óskipt
fylgi og álniga héraðslækna að
þessum málum, og treysti því
að sem skjótast takist að ná
viðunandi árangri".
Páll Kolka mælti með því, að
fulltrúar svæðafélaga kæmu
saman fyrir fund á morgun og
ræddu þessi mál sín á milli.
Dr. Helcji Támasson taldi
þetta ekki vera sérmál héraðs-
lækna, heldur snerta alla
lækna á landinu, þar sem hér
væri um að ræða vanmat á
læknisstörfum.