Læknablaðið - 01.10.1952, Blaðsíða 21

L ,L K N A B L A Ð I Ð
13
um saman á skíðum og var þó
með bæklaðan fót el'tir beinbrot
um ökla, er hestur féll með hann
þegar hann var læknir í Rang-
árþingi. Það var áreiðanlega of-
raun hverjum manni, sem þar
var stundum lagt á hann, enda
hefir því ósjaldan verið gleymt,
að íslenzkir læknar séu mann-
legar verur, sem geti orðið
þreyttir eins og aðrir, þeir hafa
líka fæstir dáið ólúnir né orðið
ellidauðir hingað til.
Austur á héraði naut ölafur
Ó. Lárusson mikils og verðskuld
aðs trausts sem læknir og heim-
ilið að Brekku varð víðfrægt
fyrir gestrisni og myndarsltap i
hvívetna og átti læknisfrúin,
Sylvía Níelsina Guðmundsdóttir
frá Stóru Háeyri, þar bróður-
partinn, þar sem læknirinn var
vakinn og sofinn í starfi sínu
og oft fjarverandi. Þau ljyggðu
þarna upp, bættu húsakynni og
tún og ræktuðu fagran trjálund
við læknisbústaðinn.
Ólafur Lárusson kenndi við
Eiðaskólann fyrst eftir að hann
kom austur. Þar kynntist hann
mörgum ágætum mönnum bæði
nemendum og samkennurum og
minntist hann þess tíma ávallt
með mikilli ánægju. Marga
trygga vini eignuðust þau hjón
og börn þeirra víða um Ilérað,
ekki sízt í Fljótsdalnum, þar
sem þau bjuggu lengst af tím-
anum austur þar, enda var og
tryggðin mjög ríkur þáttur i
þeirra eigin eðli, og lifnaði ávallt
yfir Ólafi er hann ræddi um vini
sína að austan eða ef einhver
þeirra sókti hann heim. Það
fylgdi þeim líka söknuður er
þau yfirgáfu hið fagra Hérað
þar sem læknirinn hafði slitið
kröftum sínum í 14 árog kynnst
svo vel á ferðum sínum um það
bæði í blíðu og stríðu að hann
var farinn að elska það og fólk-
ið, sem byggði það, en bætta
varð leiknum þá hæst hann fór
og áður en kraftarnir voru
þrotnir.
18. maí 1925 var Ólafur Ó.
Lárusson skipaður héraðslæknir
i Vestmannaeyjahéraði frá 1.
júlí að telja og jafnframt læknir
við Frakkneska spítalann þar,
unz hann var lagður niður 1928,
en síðan við bæjarspítalann frá
1928—1930. Ólafur var formað-
ur Rauðakrossdeildar Vest-
mannaeyja frá stofnun og þang-
að til í fyrra, og var undir bans
forsjá útveguð hingað sjúkra-
l)ifreið, sem reyndist bið bezta.
Eftir tillögu deildarinnar hér
var hann kjörinn heiðursfélagi
Rauðakross Islands. Hann var
formaður skólanefndar Vesl-
mannaeyja 1932—1938 og lengi
í sjúkraliússnefnd bæjarins. —
Heiðursmerki hlaut bann bæði
innlend og útlend og fleiri við-
urkenningartákn. Hann gegndi
og ræðismannsstörfum fyrir
Frakkland og Dani síðustu árin.
Vafalaust hefir Ólafur Lárus-
son, er hann flutti hingað úr
hinu víðfeðma og fragra Fljóts-