Læknablaðið - 01.07.1954, Blaðsíða 16

110
LÆKNABLAÐIÐ
hans, sem hann þekkir ekki, en
opinberun þeirra gæti leitt 01
hins mesta tjóns og' ógæfu. Var
því hreyft, hvort læknir ætli
ekki í slikum tilfellum að haír.
heimild til að skýra dómstóh
frá atvikum í fyllsta trúnaði og'
dómurinn síðan hafa heimild tit
að ákveða, að þagnarskyldan
héldist. Þá voru menn og sam-
mála um, að lagaheimild þyrfli
að vera til fleiri undantekninga
vegna sérstakra mikilvægia
réttarfarshagsmuna. Þau beinu
ákvæði um slíkar undantekn-
ingar, sem sett hafa verið, þóttu
og nokkuð vafasöm, enda ælíi
ekki sízt við hér, að framsýni
löggjafans nær oft skammt á
móts við fjölbreytni lífsins.
Ilallaðist meiri hluti manna að
þeirri skoðun, að ákvæði is-
lenzku og dönsku læknalaganna
um þagnarskyldu fyrir dómi
væri eftir öllum aðstæðum
hcppilegasta lausnin. En að
sjálfsögðu ætti ekki að heita
þessari undantekningu írá
þagnarskyldunni, nema alvtg
greinilega meiri hagsmumr
krefðust þess og aðrar leiðir til
upplýsinga væru stórum torfær-
ari. Og sé óhjákvæmilegt aö
brjóta bannið, eigi að sjáif-
sögðu að gera það á eins tii-
litssaman hátt og unnt er, svo
sem fyrir luktum dyrum, eins
og nú.
Einn mesti áhugamaður um
þagnarskylduna í hópi lækna á
Norðurlöndum nú á dögum er
danski yfirlæknirinn Ilans
Wulff. Hefur hann ritað og ræit
margt um þessi mál. Gagnrýnir
hann, og að mér finnsl með
talsverðum rétti, hina sívaxandi
tilhneigingu löggjafans til að
grafa undan meginreglunni um
þagnarskylduna með allskonar
lagaboðum um vottorð og
skýrslugjafir lækna til ýmissa
aðilja. Vill hann því, að lækn-
ar séu vel á verði í þessum
efnum, enda séu þeir aíira
kunnugastir því, hvað sé í hufi
og hin siðferðilega skylda lækn-
anna að þessu leyti sé og hafi
um langan aldur verið þeim i
hlóð borin. Annar þekktur
læknir, norski yfirlæknirinn
Motsfeldt, telur og að læknar
eigi ávallt að gæta liinnar
fyllstu varúðar vegna þessarar
skyldu og láta ekki uppi einka-
málefni, nema þeir telji sér það
alveg vafalaust heimilt. Ef þcir
séu í nokkrum vafa, sé rétt að
láta dómstóla skera úr um
skylduna. — Það er og tvimæia-
laust rétt, að ýtrasta varúð 1
þessum efnum er það, sem
læknar eiga ávalll að hafa i
huga, þótt sú varúð, eins og
annað, geti farið út í öfgar.
Frá því var t.d. skýrt á Stokk-
hólmsþinginu, að þekktur
finnskur húð- og kynsjúkdóma-
læknir gengi svo langt að þessu
leyti, að hann heilsaði aldrei a
götu.
Árni Trygg-vason.