Læknablaðið - 01.03.1960, Qupperneq 53

L Æ K N A B L A Ð I Ð
27
Oilar j^ór&t
arion .
Viðhaldsmenntun almennra
lækna
Erindi flutt á læknaþingi Læknafélags íslands 1959.
There are many problems
and difficulties in the educa-
tion of a medical student, but
they are not more difficult
than the question of the con-
tinuous education of the gen-
eral practitioner.
Sir William Osler:
Aequanimitas, London
1948, s. 330.
Þegar Osler lét þessi orð
falla, skömmu eftir síðustu
aldamót, var nýlokið byltingu
í læknisfræðinni. Sýklafræðin
var orðin að hagnýtum vísind-
um. Síðan hefur margt gerzt í
læknisfræði og allt miðað að
því að gera hana erfiðari að-
göngu og flóknari í fram-
kvæmd. Eðlileg, en að margra
dómi varliugaverð nauðsyn
þessarar þróunar er sú, að
læknisfræðin hefur klofnað í
margar sérgreinar, og um leið
hefur öll skipulögð framhalds-
og viðhaldsmenntun 'lækna
miðað að því að gera þá að sér-
fræðingum. Af þeim er krafizt,
að þeir viti mikið um takmark-
að efni. Þeir verða að kafa
langt undir yfirborðið, en við
það er hætt við því, að þeir
verði af víðsýninu.
Starf almenna læknisins
snertir allar sérgreinar. Verð-
ur hann þess vegna að hafa víð-
kvæmdir í því máli. Leilað
hafði verið álits allra sérfræði-
hópa innan félagsins um breyt-
ingar á einstökum köflum
gjaldskrárinnar, en heildar-
hækkun liafði stuðst við þá
hækkun, sem orðið liafði á
reksturskostnaði almennrar
lækningastarfsemi og kaup-
hækkanir opinberra starfs-
manna, sem orðið höfðu frá
árinu 1954. Var samningi þess-
arar gjaldskrár lokið i aðal-
atriðum í nóvember 1958. Tals-
verðar umræður urðu um ein-
staka liði gjaldskrárinnar
og var álit fundarins, að hún
þyrfti nokkurrar lagfæringar
við í smærri atriðum. Formað-
ur fór fram á, að ekki yrði
dregið lengur að samþykkja
gjaldskrána i aðalatriðum og
var það gert.
Snorri P. Snorrason,
ritari.