Læknablaðið - 01.03.1960, Blaðsíða 67

L ÆKNABLAÐIÐ
41
sem deplaði augunum. Tók ég
þá jafnframt eftir því, að barn-
ið var með þriðja stigs bruna-
sár á fingurgómum liægri
handar. Hann hafði lagt hönd-
ina á heita rafmagnsplötu og
haldið henni þar, unz tekið var
eftir því, að farið var að rjúka
upp af henni og brunaeimur
l)arst út í eldhúsið. Hann átti
8 ára gamlan albróður, sem
hafði oft stokkið niður af skúr-
um og húsþökum og beinbrotn-
að. Einnig hann virtist vera
ónæmur fyrir sársauka og
hafði stundum lialdið áfram að
ganga, þó að fótbrotinn væri,
þar til tekið var eftir því, að
fæturnir voru farnir að skekkj-
ast.
Þriðji bróðirinn fæddisl
þetta sama ár, og virtist hann
líka vera ónæmur fyrir sárs-
auka. Þeir eiga heilbrigðan al-
bróður og alsystur, lieilbrigða
hálfsystur sammæðra og 3 heil-
brigð hálfsystkini samfeðra.
Nýlega var komið með 6 ára
dreng til mín. Hann var allur
skrámaður i andliti. Þegar
stungið var með nál í andlit
hans, sagði hann í fyrstu, að
það væri ekkert vont. Eftir
nokkrar nálarstungur var
sýnilegt, að lionum j)ótti það
vera dálítið óþægilegt, þótt
aldrei væri unnt að greina
sársaukamerki á sviphrigð-
um lians né látbragði.
Faðirinn var einn af 12 sj'stk-
inum, og sagði hann, að hann
væri sjálfur og öll systkini sín
mjög litið viðkvæm fvrir sárs-
auka, en j)ó engan veginn
ónæm.
Ilundar hafa verið aldir upp
í búrum til þess gerðum að úti-
loka utanaðkomandi áhrif eins
vel og frekast er unnt (25).
Tilraunir sýndu j)á, að hund-
arnir höfðu annaðhvort með-
fætt ónæmi fyrir sársauka eða
þeir voru skeytingarlausir um
hann eða höfðu engan skilning
á honum. Gátu þeir því ekki
meðtekið hann sem skyldi og
hegðað sér í samræmi við gildi
hans. Jafnvel skilyrti varnar-
reflexinn var ekki til lijá þeim.
Þefuðu j)eir t. d. af vindlaglóð
og nösuðu hana áfram, j)ó að
nefbroddurinn skaðbrenndist,
en hann er þó venjulega mjög
viðkvæmur líkamshluti hjá
hundunum.
Margendurtekin, einföld og
óbreytt skynhrif virðast verka
á svefnstöðina í sjónarhólnum.
Mæður nota J)á aðferð til að
svæfa börn sín og róa j)au.
Venjulega er um skynhrif að
ræða með ákveðinni hrynjandi,
ýmist einföld vögguljóð eða
söngl, strokur eða rugg, sem er
endurtekið í sífellu. Svipaðar
aðferðir eru notaðar við fram-
köllun á dáleiðslu. Sennilega
er þar einnig um áhrif á sjón-
arhólinn að ræða. Með dá-
leiðslu má evða öllum óróa og
öllu sársaukaskyni þeirra, sem
móttækilegir eru fyrir dá-