Læknablaðið - 01.06.1961, Qupperneq 18

50
LÆKNABLAÐIÐ
einnig með 1. einkunn (I68V3
st.). Hann sigldi skömmu síðar
til framhaldsnáms í Danmörku
og lagði stund á skurðlækning-
ar, en kom heim haustið 1940
og settist að í Reylcjavík sem
starfandi læknir og vann jafn-
framt við Sjúkrahús Hvíta-
bandsins. Hann gerðist 2. að-
stoðarlæknir við handlækn-
ingadeild Landspítalans 1942
og að tveim árum liðnum 1. að-
stoðarlæknir og gegndi þvi
starfi í þrjú ár. Snemma á ár-
inu 1947 fór hann til Bretlands
og leitaði frekari menntunar í
almennri kirurgiu og urologiu
nokkra mánuði og aftur um
skeið árið 1958, en fór auk þess
námsferð til Svíþjóðar 1950.
Frá því haustið 1947 vann hann
að nýju við Sjúkrahús Hvita-
bandsins, og segja má, að sú
stofnun og heimilislækningar á
vegum Sjúkrasamlagsins liafi
skipt hverjum vinnudegi hans
nokkurn veginn jafnt á milli
sín.
Það er vafalaust, að hverjum
sérfróðum lækni er nauðsyn að
liafa stundað almennan praxis
einhvern hluta ævinnar; það er
sjálfsögðaðild að menntun hans.
En að góður skurðlæknir skuli
þurfa, sér til lífsframfæris, að
hlaupa dag hvern beint frá að-
gerð í bæjarsnatt, er hvorki
vænlegt til visindaafreka né
langlífis. Gunnar hafði viðað að
sér miklu efni í ritgerð — eða
bók — um þvagsteina og lagt
í hana ærna vinnu, en dagsins
önn og erill kom í veg fyrir,
að hann lyki því verki, „og fyrr
en nokkurn varir er ævi manns-
ins öll“. Eftir hann liggja á
prenti aðeins nokkrar greinar
um læknisfræði.
Gunnar Cortes hlaut góðar
gáfur að veganesti og ávaxtaði
vel sitt pund. Hann aflaði sér
víðtækrar menntunar, stundaði
starf sitt af elju og frábærri
vandvirkni, lét einskis ófreistað
til þess að ljúka hverju verki
vel unnu. Hann var svo mikill
„perfectionisti“ i öllu, sem hann
tók sér fyrir hendur, að leitun
mun á öðrum eins innan stéttar
og utan. Allt var i röð og reglu,
hvert nálspor, hver sjúkraskrá.
Samt vannst honum vel, vand-
virknin var honum aldrei fjöt-
ur um fót.
Árið 1937 kvæntist Gunnar
Kristrúnu Þorsteinsdóttur. Þau
eignuðust þrjár dætur: Erlu,
gifta Árna Kristinssyni stud.
med., Kristínu Björgu, sem
stundar nám í Menntaskólan-
um, og Guðrúnu, 8 ára. Þau
lijón voru í öllu samhent, eins
og bezt verður á kosið, og á
heimili þeirra levndi sér ekki,
að fegurðarskyn og vand-
virkni bóndans áttu sér banda-
mann í smeklc húsfreyjunnar.
Einatt komu mér í liug orð Ste-
fans Zweig um Rilke, þegar ég
sat í skrifstofu Gunnars: „Allt-
af prýddu bækur veggi lians,