Læknablaðið - 01.06.1961, Qupperneq 63

LÆKNABLAÐIÐ
91
TVÍTAL UM
SÉRFRÆÐIAGA
Sókrates: Mér er sagt, Eryxi-
makus, að fleiri læknar starfi
nú i sjúkrahúsum vorum en
nokkru sinni fyrr, og að í
sumum sjúkrahúsum séu nú
tvöfalt eða þrefalt fleiri en
voru fyrir aldarfjórðungi.
Samt munu ekki vera fleiri
sjúklingar. Hverju sætir
þetta?
Eryximakus: Þetta er afleiðing
sérhæfingar, Sókrates.
Sókrates: Er þá sérfræðingur
afkastaminni en sá, sem
ekki er sérfróður?
Eryximakus: Engan veginn
Leyf mér að skýra málið.
Fyrrum voru sjúklingar, sem
þjáðust af sjúkdómum í
hjarta eða lungum, stund-
aðir af læknum, sem feng-
ust við alla sjúkdóma aðra
en þá, sem kröfðust skurð-
aðgerða. Nú hafa hjartasér-
fræðingar og lungnasérfræð-
ingar eftirlit með mörgum
þessara sjúklinga. Sjúkra-
hús, sem fullnægir kröfum
tímans, hefur því að sjálf-
sögðu á að skipa hjartasér-
fræðingi og lungnasérfræð-
ingi auk almenns læknis.
Sókrates: Ég ætla, að lijarta-
sérfræðingur kunni þá tök
á hjartasjúkdómum, sem
ekki eru meðfæri almenns
læknis.
Eryximakus: Já, svo er víst, og
fyrir því ber hverju sjúkra-
húsi, sem hefur ráðið til sin
sérfræðing, nauðsyn til að
ráða annan sérfróðan í
sömu grein, því að fyrir
kemur, að hinn fyrri forfall-
ast sökum veikinda eða tek-
ur sér frí frá störfum, en
þá getur almennur læknir
ekki annazt sjúklinga hans,
því að sérfræðingurinn var
einmitt ráðinn fyrir þá sök,
að hinn almenni læknir var
ekki einfær. Að sjálfsögðu
þurfa tveir sérfræðingar að
liafa sérstaklega þjálfaðan
aðstoðarmann, sem sjálfur
hefur löngun til að gerast
sérfræðingur. Einhver verð-
ur svo að geta hlaupið í
skarðið fyrir aðstoðarmann-
inn, þegar hann er fjarver-
andi. Þá er og nauðsynlegt,
að læknir sé búsettur á
staðnum. Á tungumáli
læknavísindanna er því
frumstigið „áhugasamur á
sérstöku sviði“, miðstigið
„sérfræðingur“ og hástigið
„forstöðumaður sérstakrar
deildar“.
Sókrates: Tefla handlæknis-
fræðin og lyflæknisfræðin
fram sérfræðingum á hvern
líkamshluta?
Eryximakus: Já, reyndar, á