Læknablaðið - 01.03.1963, Qupperneq 28

8
LÆKNABLAÐIÐ
merkur, og lengd 50 cm. Senni-
lega er hann fæddur einni til
tveimur vikum fyrir tímann.
Yélindisgalli þessa drengs var
af þeirri sjaldgæfu gerð, þar
sem neðri hluta vélindis vantaði,
en efri hluti endaði blint um
miðju hrjósthols. Notuð var að-
ferð Gross, maginn dreginn upp
i brjósthol og vélindisstúfurinn
við cardia tengdur við endann
í brjóstbolinu. Drengurinn hef-
ur þroskazt sæmilega, en svo
virðist, sem verulegur hluti af
colon transversum hafi smeygt
sér meðfram maganum upp um
hiatus og liggi í brjóstholi hægra
megin. Ekki er ólíklegt, að nauð-
synlegt reynist að lagfæra þetta
síðar.
Næsta barn, sem lifir, var
drengur, fæddur í desember
1960. Fæðingarþyngd hans var
2900 gr. Hann var með algeng-
ustu gerð af vélindisgalla, þ. e.
atresia og tracheo-oesophageal-
fistula. Gert var við gallann á
venjulegan hátt, fistlinum lokað
og vélindisendarnir tengdirsam-
an. Drengnum heilsaðist mjög
vel, er fullkomlega eðlilegur, og
ekkerl ber á kyngingarörðug-
leikum.
Næstu tvö börn eru einnig
drengir, annar fæddur í maí
1961 og hinn í júlí 1962, báðir
með oesophago-tracheal-fislula
og ekki aðra meðfædda galla.
Aðgerð á þeim var miklu ein-
faldari en áhinum, aðeins þurfti
að taka í sundur fislilganginn
og loka opunum á barka og vél-
indi. Þeir eru nú báðir sprækir
og þroskast eðlilega.
Sex af þeim tíu börnum, sem
aðgerð var gerð á, dóu á 1.—
19. degi eftir aðgerð. Dánaror-
sök þeirra allra var lungna-
bólga, en auk þess biluðu vél-
indissamskeyti hjá tveim þeirra.
Eins og áður er sagt, kom
ekki til aðgerðar á vélindisgall-
anum hjátveimur börnum. Ann-
að var drengur, fæddur í ágúst
1953. Hann var einnig með anus
inperforatus, og þótti rétt að
byrja með að lagfæra þann
galla. Við þá aðgerð kom i ljós
meiri háttar galli og atresia á
urethra, sem var ekki tiltæki-
legt að laga, og þótti þá lilgangs-
laust að gera aðgerð á vélindi.
Hitt barnið var stúlka, fædd í
september 1956. Hún var 8 daga
gömul, er liún kom til aðgerð-
ar, og var þá mjög aðframkom-
in af þurrki og lungnabólgu.
Eftir að ihún bafði verið bresst
við eftir föngum, var gerð tbo-
racotomia, en áður en til að-
gerðar kom á vélindinu, and-
aðist bún á skurðborðinu.
Segja má, að framtiðarhorf-
ur þeirra barna, sem lifa, séu
góðar. Þrengsli geta þó mynd-
azt í vélindinu á samskeytun-
um, en slík þrengsli mun vera
tiltölulega auðvelt að lagfæra.
Reynsla er þegar fengin fyrir
því, að börnin þroskast eins og
önnur börn og ná fullri heilsu.