Læknablaðið - 01.02.1978, Blaðsíða 21

LÆKNABLAÐIÐ
5
TABLE III SURVIVAL ACCORDING TO INITIAL EKG.
EKG RYTHM NO. DIED (l E RES UN- SUCCESS- FUL) INIT RES DIED LATER IN HOS- PITAL DISCHARGED ALIVE 24 H AFTER RES ALIVE 7DAYS AFTER RES
VENTRICULAR FIBRILLATION 59 21 38 16 22 33 25
STANDSTILL 30 21 9 7 2 8 5
IDIOVENTRI - CULAR 7 4 3 3 0 1 0
2° A- V BLOCK 1 0 1 0 0 0 0
3# A- V BLOCK 7 4 3 3 0 2 0
BRADYCARDIA 6 4 2 2 0 3 2
SINUS 11 6 5 3 2 4 3
VENTRICULAR TACHYCARDIA 17 5 12 7 5 9 9
ATRIAL FABRILLATION 1 0 1 1 0 1 0
A-V DISSOCIATiaJ 1 1 0 0 0 0 0
UNKNOWN 2 1 1 0 1 1 1
cularis (29,4% brautskráðir). Slakur var
árangur þegar hjarta var í kyrrstöðu
(standstill) og við rythmus idioventri-
cularis. Aðeins tveir af 37 slíkum sjúkling-
um voru brautskráðir. Þetta getur stafað
af því, að stöðvun á hjartastarfsemi hafi
staðið of lengi þegar lífgunartilraunir voru
hafnar. Þess má geta til dæmis að af 15
sjúklingum, sem fluttir voru á skyndimót-
tökudeild með stöðvun, og ekki tókst að
lífga, var hjarta 5 sjúklinga í kyrrstöðu
og 4 höfðu rythmus idioventricularis. 8
sjúklingar höfðu frá byrjun annars eða
þriðja stigs A-V rof (block), og engin
þeirra var brautskráður. Aðrir hafa kom-
ist að þeirri niðurstöðu, að upphaflegur
rythmus skipti ekki máli fyrir lífshorfur
sjúklings.20
TABLE IV SURVIVAL CORRELATED WITH INITIAL pH.
INITIAL pH NO DIED (I E RES UN- SUCCESS- FUL) INITIAL RES DIED LATER IN HOS- PITAL DIS- CHARGED ALIVE 24 H AFTER RES ALIVE 7DAYS AFTER RES
<7 30 54 25 29 (53 7%) 22 7 (13%) 22 13
7 30-7 50 50 14 36 (72*0%) 17 19 (38%) 33 21
> 7 50 12 10 2 1167%) 2 0 ( 0%) 2 0
CHANCES OFSURVIVAL WERE SIGNIFICANTLY LESS ( p < 0 01)
IF ALKALOSIS l pH > 7 50) WAS PRESENT INITIALLY
Könnuð var fylgni farnaðs sjúklinga og
sýrustigs slagæðablóðs við fyrstu mælingu.
Gös í slagæðablóði 116 sjúklinga var
mælt, í flestum þeirra áður en 5 mínútur
voru liðnar frá því að lífgunartilraunir
voru hafnar. Öllum sjúklingunum var gefið
loft með iblæstri. Stöku sjúklingur 'hafði
fengið bicarbonat, þegar mæling var gefð.
Þó að ekki sé tekið tillit til ástands sjúk-
lings fyrir stöðvun á hjartastarfsemi (þ.e.
hvort hann var ofsýrður (acidotic) vegna
undanfarandi losts eða hafi verið „ofmett-
aður“ af bicarbonati) virðist fyrsta mæling
á pH í slagæðablóði hafa forsagnargildi um
árangur af meðferð (tafla 4). 19 sjúklingar
af 50, (38%), sem höfðu pH milli 7.30 og
7.50., voru brautskráðir. 7 sjúklingar af 54,
(13%), sem höfðu pH lægra en 7.30., voru
einnig brautskráðir, en enginn sem hafði
pH yfir 7.50. Þeir sjúklingar sem höfðu
pH > 7.50 dóu allir. 10 þeirra tókst ekki
að lífga. Af þeim höfðu 7 kyrrstöðu. en 3
fibrillatio ventricularis á fyrsta línuriti.
Ekki tókst að breyta fibrillatio ventri-
cularis, þrátt fyrir endurtekin gagnlost.
2 sjúklinga tókst að lífga við. Var annar
með sinus rythmus, en hinn með tachy-
cardiu ventricularis á fyrsta hjartalínuriti.
Þeir dóu báðir innan viku. Orsök alkalos-
unnar er tvíþætt: Of stór skammtur bicar-
bonats og/eða of hraður íblástur súrefnis.
TABLE V PATIENTS IN SHOCK PRIOR TO ARREST.
NO DI.ED 11 E RES UN - SUCCESSFULI INIT RES DIED LATER IN HOSPITAL DIS - CHARGED ALIVE 24 H AFTER RES ALIVE 7 D AFTER RES
26 15 11 11 0 6 4
Þess eins skal getið að ekki var finnan-
legur kliniskur munur á ástandi sjúkling-
anna 12, sem höfðu pH yfir 7.50 og létust
allir, og margra annarra, sem tókst að lífga.
Alkunna er, að acidosis þykir draga úr lík-
um á því að lífgun takistr1 Ef lost er undan-
fari stöðvunarinnar eru lífshorfur afleitar
(tafla 5). Enginn hinna 26 lostsjúklinga
lifði það að verða brautskráður. Er það í
samræmi við reynslu annarra.9
Verulegu máli skipti um farnað sjúk-
linga, á hvaða deild sjúkrahússins þeir
lágu, þegar hjartastarfsemi stöðvaðist.