Læknablaðið - 01.02.1978, Qupperneq 72

32
LÆKNABLAÐIÐ
FRÁ STJÖRN LÆKNAFELAGSISLANDS
Við upphaf þessa nýja árgangs Lækna-
blaðsins, er ástæða til að óska ritstjórum
þess til hamingju með þann árangur, sem
náðst hefur í reglubundinni útgáfu, að ekk-
ert efni bíður birtingar. Um leið hefur
skapast vettvangur fyrir umræðu um fé-
lagsmál, heilbrigðismál og hagsmunamál
lækna, sem ekki hefur áður verið fyrir
hendi.
Oþarft er að fjölyrða um þörf aukinna
upplýsinga fyrir félagsmenn um þau mál-
efni, er stjórnir og nefndir félaganna hafa
til umfjöllunar hverju sinni og er ljós sú
þörf stjórnar að fá vitneskju um ólík sjón-
armið, sem óvíst er að komi fram ó mis-
jafnlega vel sóttum félagsfundum.
Á nýafstöðnum fundi stjórnar Læknafé-
lags Islands með formönnum svæðafélag-
anna var um það rætt, að stjórnir og
nefndir félaganna tækju upp þann hátt að
koma á framfæri í blaðinu fréttum af fé-
lagsstarfi og frásögnum af afgreiddum og
óafgreiddum málum. Stjórn L.í. mun í
næstu heftum skýra nokkur málefni, sem
á döfinni eru cg fylgir hér á eftir frétt um
vandamál framhaldsmenntunar íslenzkra
lækna í Bandaríkjunum og frásögn af fundi
stjórnar L.I. með formönnum svæðafélaga,
sem haldinn var í Domus Medica 1. des-
ember 1977.
Tómas Á. Jónasson:
FRAMHALDSNÁM í BANDA-
RÍKJUM NORÐUR-AMERÍKU.
Skipulag framhaldsmenntunar íslenzkra
lækna innanlands miðar hægt áfram, og
sækja ungir læknar út fyrir landsteinana
nú sem fyrr. Þótt búast megi við að fram
kcmi tregða hjá öðrum bjóðum að taka
við íslenzkum læknum til framhaldsnáms,
hefur þessa ekki enn gætt í Svíþjóð og hafa
mjög margir íslenzkir læknar fengið náms-
slöður í því landi á undanförnum árum.
Hins vegar hefur orðið mikil breyting hvað
snertir Bandaríkin og skal hér greint nokk-
uð frá ástæðum þess.
Allt frá stríðsárum hafa íslenzkir lækn-
ar sótt framhaldsnám til Bandaríkjanna og
hefur stór hluti íslenzkra sérfræðinga hlot-
ið sérmenntun sína þar. Áhugi á framhalds-
námi í Bandaríkjunum hefur ekki minnk-
að og hefur u.þ.b. þriðjungur útskrifaðra
kandidata leitað þangað á síðasta áratug,
annar þriðjungur til Svíþjóðar, en fáein-
ir til Englands eða annarra landa.
Það kom mjög flatt upp á íslenzka
lækna, þegar í ljós kom á sl. vetri, að sett
höfðu verið ný lcg í Bandaríkjunum, sem
takmörkuðu mjög möguleika erlendra
lækna til að hljóta framhaldsnám þar á
jafn fullnægjandi hátt og áður.
Ástæður þessarar ráðstöfunar munu
fyrst og fremst vera veruleg fjölgun lækna-
nema í bandarískum læknaskólum, og þar
af leiðandi minni þörf fyrir erlenda kandi-
data.
Það sem löggjöfin felur í sér er, að vega-
bréfsáritun læknis, sem ætlar sér til fram-
haldsnáms („Exchange Visitors Visa“) er
takmörkuð við tvö ár en möguleiki á
framlengingu þriðja árið. Fyrsta gerð lag-
anna setti það skilyrði framlengingar, að
viðkomandi hefði vottorð frá heilbrigðis-
stjórn lands síns um að hans biði staða í
sérgreininni. Þessu ákvæði hefur nú verið
breytt svo að nú nægir vottorð um að þörf
sé læknis í viðkomandi sérgrein.
Auk þessa þarf umsækjandi að standast
próf, sem í Bandaríkjunum er kallað „Nati-
cnal Board“ I og II, eða annað jafngilt próf
eftir nánari ákvörðun bandarísku heil-
brigðisstjórnarinnar. Þetta jafngildapróf
hefur nú hlotið nafnið Visa Qualifying
Examination (V.Q.E.), og var haldið á
nokkrum stöðum í heiminum i september
sl., í London fyrir Evrópumenn. Sex ís-
lenzkir iæknar brugðu sér til London með
litlum fyrirvara til þess að þreyta þetta