Læknablaðið - 15.12.1984, Síða 58

360
LÆKNABLADIÐ
Ventrikulartachycardiu tókst að framkalla hjá
7/24 sjúklinga með extrastimuli. Disopyramid
hindraði arrytmiu hjá einum þeirra.
Þessi hópur hafði marktækt meira aukið pvermál
vinstra slegils en sjúklingar þeir sem ekki tókst að
framkalla arrytmiu hjá. Þeir höfðu einnig meiri
skerðingu á starfsemi slegils, bæði í systolu og
diastolu.
Langtímameðferð byggðist á niðurstöðum rann-
sóknarinnar ásamt áframhaldandi klínísku mati.
Þegar þessum sjúklingum hafði verið fylgt eftir í 20
mánuði að meðaltali höfðu 6 sjúklingar látist (25 %).
Enginn sjúklingur lést af völdum arrytmiu úr þeim
hóp sem ekki hafði arrytmiu við rannsóknina.
REKSTUR NEYÐARBIFREIÐAR 1982-83
Finnbogi Jakobsson, Guðmundur Pór Axelsson,
Pórarinn H. Harðarson, Þórir B. Kolbeinsson og
Gunnar Sigurðsson, Lyflækningadeild
Borgarspítalans.
Rekstur neyðarbifreiðar í samvinnu Slysadeildar
Borgarspítalans, Slökkviliðs Reykjavíkur og Rauða-
kross Reykjavíkur hófst þann 28.09.82. Með athugun
þessari er gerð grein fyrir starfsemi bílsins á fyrsta
árinu, þ.e. fá 28.09.82 til 27.09.83. Útköll bílsins urðu
1331 á árinu en afskipti voru höfð af 1291 sjúklingi.
Skiptust vitjanir bílsins til helminga milli sjúkravitj-
ana 651 og slysavitjana 650. Voru öll tilfellin
yfirfarin og metin m.t.t. notagildis bifreiðarinnar.
Var í 103 tilvikum til lífsbjargandi aðgerða, í 7
slysavitjunum og 96 sjúkratilfellum. í öðrum 307
sjúkravitjunum gerði læknir verulegt gagn og 72
slysavitjunum. Verulegt gagn var því að lækni og
tækjabúnaði bifreiðarinnar í um það bil 60 %
sjúkravitjana en einungis 1 12,6 % slysavitjana.
Endurlífganir voru reyndar hjá 30 sjúklingum í
hjarta- og öndunarstopþi. Tókst endurlífgun í 14
tilvikum. 6 af þessum sjúklingum útskrifuðust síðar
af sjúkrahúsinu sem gaf útskriftartíðni um 20 % á
árinu. Er það betri árangur en fyrri rannsóknir höfðu
bent til á endurlífgunarárangri á Slysadeild Borgar-
spítalans. Til samanburðar var athugaður árangur á
endurlífgun á Slysadeild Borgarspítalans sama tíma-
bil og var reynd endurlífgun í 32 tilvika. Tókst
endurlífgun í 13 tilvikum. 2 sjúklingar útskrifuðust.
Var meðaltími bíls á neyðarstað 5,9 mín., í hjarta og
öndunarstoppum 4,25 mín.' þegar endurlífgun tókst.
Samkvæmt fyrri athugun var meðaltími flutnings
sjúklinga á Slysadeild Borgarspítalans 11,9 mín. og
12 mín. 4 sjúklingar fóru t hjarta og öndunartopp
eftir komu neyðarbifreiðar, 3 þeirra voru endurlífg-
aðir. 2 með ventriculer fibrillatio, 1 með öndunar-
stopp og ventriculer tachycardiu secundært við
svæsið asthmakast.
Millispítalaflutningur af Slysadeild Borgarspítal-
ans á aðra spítala voru 48 á árinu. Gengu þeir allir
fylgikvillalaust fyrir sig.
SJÚKLINGUR MED ZOLLINGER-ELLISON
SYNDROME
Sigurður Bjömsson, Hallgrimur Benediktsson,
Gunnar H. Gunnlaugsson.
Lyflækninga- og skurðlækningadeild
Borgarspítalans, Rannsóknastofa Háskólans
v/Barónsstíg.
Zollinger og Ellison lýstu þessari einkennaflækju
fyrst 1955. Einkenni stafa af offramleiðslu gastrins,
oftast vegna eins eða fleiri eyjafrumuæxla í brisi.
Um fjórðungur sjúklinga hafa MEA-I einkenna-
flækju. Ekki er vitað til að þessi sjúkdómur hafi
greinst hér á landi áður.
Við kynnum hér sjúkling með þennan sjúkdóm,
sem leitaði til eins okkar í október 1979. Hann var
þá 45 ára og kvartaði um niðurgang í 6 ár og
bringspalaverk og brjóstsviða I 2 ár. Á næstu árum
kom smám saman í ljós, að hann hafði Zollinger-
Ellison sjúkdóm, þótt endanleg greining fengist ekki
fyrr en 1982. Greining byggðist á hárri fastandi
magasýru, hækkuðu fastandi gastrini í sermi, gastrin
örvunarprófi með calcium og kálfahakki og vefja-
rannsókn á brisi. Faðir og tveir föðurbræður sjúk-
ling höfðu allir illkynja magasárssjúkdóm, grunsam-
legan fyrir Zollinger-Ellison sjúkdóm. Fyrirhugað er
að gera síðar ítarlegri grein fyrir þessum sjúklingi
og ætt hans.
SKORPULIFUR Á ÍSLANDI
Hafsteinn Skúlason, Finnbogi Jakobsson, Bjami
Pjóðleifsson.
Lyflækningadeild Landspítala.
Skorpulifur hefur verið talin sjaldgæfur sjúkdómur á
íslandi samanborið við önnur lönd. Var eftirfarandi
athugun gerð til könnunar á dánartíðni (mortalitet),
nýgengi og algengi (point prevalence skorpulifrar
hérlendis, auk athugunar á orsökum og nokkrum
öðrum þáttum.
Til athugunar á nýgengi og algengi voru skoðaðar
sjúkraskrár þeirra sjúklinga, sem höfðu fengið
greininguna skorpulifur á Landspítalanum, Borgar-
spítalanum og Landakoti, á 11 ára tímabili, 1970-
1980, að báðum árum meðtöldum. Jafnframt var
leitað að skorpulifur meðal lifrarsýna í öllum vefja-
sýnum Rannsóknastofu Háskólans á sama tímabili,
sem og leitað að greiningunni skorpulifur í krufn-
ingaskýrslum Rannsóknastofu Háskólans, læknis-
fræðilegum og réttarfræðilegum á sama tíma.
Til grundvallar greiningu var lögð vefjagreining
meinafræðings en einnig talin með fáein tilfelli þar
sem mjög sterkur klínískur grunur var fyrir hendi,
en vefjagreining ekki fyrirliggjandi.
Fundust alls á árunum 1970-1980 127 sjúklingar
með greininguna skorpulifur, 69 karlar og 58 konur.
101 sjúklingur hafði einkenni um lifrarsjúkdóm, 68
sjúklingar voru greindir með töku lifrarsýnis, 8
einvörðungu klínískt, en 27 sjúklingar höfðu ein-
kenni eða sögu um lifrarsjúkdóm og greining stað-
fest með krufningu. 1 26 tilvikum fannst skorpulifur