Læknablaðið : fylgirit - 01.09.1977, Blaðsíða 10

4
smásveina, frjálsa og þræla. Á allt það, sem mér kann að bera
fyrir augu og að eyrum, þá er ég er að starfi mínu, mun ég líta
sem leyndarmál og þegja yfir, sama máli gegnir um, það er ég kann
að frétta um lifnað annarra, þá er ég er utan starfs, ef eigi
varðar alþjóðarheill.
Haldi ég nú þennan eið minn alveg, og bregði hvergi af, þá
aetti mér að hlotnast bæði gæfa og gengi, og ég hafa virðingu
allra góðra manna. Skyldi það henda mig að ganga á eiðinn og
gerast meinsærismaður, þá á ég að hitta fyrir hið andstæða."
(Hippkrates, faðir læknislistarinnar saga hans og Hippokratisku
læknislistarinnar ásamt þýðingum á víð og dreif úr verkum hans.
Vald. Steffensen, Bókaútgáfan Norðri 1945)
GENFARHEIT LÆKNA
SAMÞYKKT A ALLSHERJARÞINGI ALÞJÓÐAFELAGS LÆKNA
í GENF I SEPTEMBER 1948.
NÖ, ER ÍG SEGIST T LÖG LÆKNA, FESTI EG SVOFELLT HEIT:
EG SKULDBIND MIG hátíðlega til að helga líf mitt þjónustu við
mannkynið.
EG HEITI ÞVÍ AÐ AUÐSlNA kennurum mínum tilhlýðilega virðingu og
verðskuldað þakklæti.
EG HEITI ÞVl AÐ STUNDA lækningar af samviskusemi og gæta læknis-
virðingar minnar í hvívetna.
EG HEITI ÞVl AÐ LÁTA mér um alla hluti fram hugað um heilsu
sjúklings míns.
EG HEITI ÞVl AÐ GEYMA þau leyndarmál, sem menn eiga undir trúnaði
minum.