Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1978, Blaðsíða 12

10
8. mynd. — Kalkblettir nýrnahettusvæða
sem samrýmast berklaskemmd nýrnahettn-
anna.
Umsögn: Dæmigerð sjúkrasaga um nýrna-
hettubarkarvana. Markvert miðað við tiltæka
lyfjameðferð þessa tíma, að sjúklingur skyldi
komast til þeirrar heilsu sem lokapróf í
lögfræði ber með sér og ekki siður hinn, að
hann var rannsakaður og sjúkdómsgreiningin
staðfest af George W. Thorn, sem þá þegar var
og hefur verið allt til þessa „æðsti prestur“
um nýrnahettubarkarsjúkdóma. Endalok sjúk-
lings sýnast óyggjandi hafa verið dauði af
völdum hypoglycemiu. Orsök NHBV Þessa
sjúklings sýnast af krufningsniðurstöðu hljóta
hafa verið sjálfs-ónæmiseyðilegging nýrna-
hettubarkarins, en ekki berklar, sem vafalítið
höfðu verið taldir orsök á grundvelli brjóst-
himnubólgu í sögu, samgróning á röntgenmynd
og jákvæðs húðprófs fyrir berklum. Mælingar
á Na og K í blóði eru með þeim fyrstu, sem
framkvæmdar voru hérlendis og verða Því að
skoðast með varúð.
Sjúkrasaga II:
S.G., óg. starfsstúlka, f. 14.03.1904, Reykjavík,
var lögð inn á lyflæknisdeild Landspítalans
25.11.1944 með sögu um 3ja vikna vaxandi
máttleysi, sem hún lýsti vera ,,í þind og inn-
yflum“, svo að hún lak niöur, þar sem hún
stóð, getandi hvorki hreyft legg né lið, en
missti ekki meðvitund. SortnaÖi fyrir augum,
ef hún reyndi að standa upp og því fylgdi
mikill svitaútsláttur, hjartsláttur og mæði.
Gífurleg uppköst og ógleði fylgdu hvers konar
tilraun til áreynslu. Verið algjörlega rúmliggj-
andi í 3 daga fyrir komu með stöðuga ógleði
og uppköst, einkum þegar líður frá málum.
Þrátt fyrir þetta sæmileg matarlyst þar til
fyrir viku, en síðan algjört lystarleysi. Ekki
minnzt á Þyngd í sjúkrasögu. Mikil hægöa-
tregöa hefur fylgt. Telur varir og hendur hafa
orðið svurbrúnar s.l. 2 vikur, en alltaf haft
dökkleita húð.
HeilsufarssagaEkki berklar í ætt og sjúk-
lingur var hraustur í uppvexti. Fékk þó helztu
barnasjúkdóma án fylgikvilla og ennfremur
Spönsku-veikina 1918. 21 árs gömul fékk sjúk-
lingur vota brjósthimnubólgu, þá stödd i Kaup-
mannahöfn og var innlögð á heilsuhæli í 4
mánuði, þar sem m.a. var gerð brjóstholsá-
stunga. 24.11.1927—21.03.1928 dvaldist sjúkling-
ur á Vífilsstöðum vegna endurtekinnar votrar
brjósthimnubóigu, og trúlegt, að slíkt hafi
komið í tvígang þess utan. Telur, að endur-
teknar gegnumlýsingar hafi aldrei sýnt „neitt
i lungum“. Hún var talin fá morbus Basedowi
1942 með hjartslætti, svitaköstum, geðbrigðum,
lausum hægðum, en óverulegri megrun, sam-
fara litlum titringi. Skánaði við joðmeðferð.
Siúklingur byrjaði að hafa á klæðum 14 ára
gömul og voru tíðir ailtaf reglulegar, síðast
M mánuði fyrir komu á Landspítalann.
SkoÖtin viö komu: Mjög slöpp, mikill dökkvi
húöar, en slímhúðarlitbreytingar sáust ekki í
munni, en svarblámi (cyanosis?) aftur á móti.
BÞ 85/60. Lungu hrein, hitalaus og skoðun
a.ö.l. ómarkverð.
Rannsókyúr: Blóðhagur eðlilegur, nema sökk
var 60/klt. Þvag: APS—. Blóðsykur: 125 mg%.
Na: 1J/8 mEq/1, K: 7.1 mEq/1. Endurteknar
elektrolytamælingar síðar leiddu í ijós Na:
141 mEq/1, 142 mEq/1 og K: 5.7 og 6.1
mEq/1. BMR var mælt og reyndist vera -4- 14.