Innsýn - 01.01.1984, Blaðsíða 11

0
eins og skeljar.
María fór snemma á fætur
á afmælisdeginum hennar
mömmu. Hún hélt á pappírs-
blómunum í annarri hendinni
og í hinni hélt hún á
peningabuddu móður sinnar og
poka með hádegisverðinum
sínum í.
"Ekki vera leið þótt þú
getir ekki selt þau öll".
Mamma leit út eins og hún
gæti skipt um skoðun þá og
þegar um að María færi á
markaðinn alein.
"Skemmtu þér vel í dag,
Mamacita (litla mamma). Ég
er viss um að mér mun ganga
vel."
Strætóbílstjórinn þekkti
Maríu. "Hvar er hún mamma
þín?" spurði hann. "Hún á
afmæli í dag. Ég ætla að
selja blómin í dag svo hún
geti átt góðan dag út af
fyrir sig."
María setti eitt peso í
kassann. Þegar hún fór úr
vagninum í miðborginni, bar
hún blómin til markaðsins.
í fyrstu fann hún til
hræðslu út af öllu þessu
fólki. Inni í markaðshúsinu
gat hún séð langar raðir af
borðum með fiski sem var til
sölu.
Þarna sá hún kjöt til
sölu, osta, ávexti og
grænmeti. Hér um bil allt
sem þér getur dottið í hug
var hægt að kaupa þarna á
stóra markaðinum. Þarna
voru líka litlir veitinga-
staðir þar sem voru borð og
stólar og fólkið gat sest
niður og borðað baunir,
Tortillas (brauð sem líkist
pönnukökum) og Enchalades
(tortillas með t.d. bauna,
osta og tómata fyllingum)
Konur báru körfur og
innkaupapoka. Stundum
rifust þær um verðið við
sölufólkið. Áður en þær
yfirgáfu markaðinn höfðu þær
fyllt poka sína með ávöxtum,
grænmeti og öðrum hlutum.
Síðan keyptu þær heitar
tortillas í tortillabakarí-
inu.
Menn og konur gengu um á
markaðinum og bara skoðuðu.
Þarna var bæði matur og
ýmiss fatnaður. þarna voru
hatta, skór, kjólar og
buxur.
"Viltu kaupa blóm?" Maria
hvíslaði næstum. En enginn
tók eftir henni því hún
virtist svo lítil.