Nýtt S.O.S. - 01.02.1957, Qupperneq 18

i8 Nýtt S. (). S.
En þó þetta verði ekki fullsannað í
málsprófunum, þá er ljóst, að málstaður
útgerðarinnar stendur frekar höllum fæti.
Samt sem áður getur sök hennar vart tali/.t
ýkjamikil, Jdví þessi 25 tonn geta ekki skipt
miklu máli.
Vigt farms og nauðsynja skipsins var, er
Jrað lét úr höfn í Emden sem hér segir:
2311 tn. koks í lestum og 439 tn. á þil-
fari, 91 tonn olía og 49 tonn neyzlu-
vatn í tönkum, eða samtals um 2890 tonn.
Þegar bætt er við Jryngd skipsins sjálfs,
verður heildarþyngdin um 4300 tonn
Eftirlitsmaðurinn við flóðgáttina í
Emden heldnr því hinsvegar fram, að
hleðslumerkin hafi sýnt heildarj)unga
4575 tonn eða 275 tonnum meira en á að
vera samkvæmt skipsskjölum.
Þessi 275 tonn valda allmikilli ólgu í
réttarsalnum; þótti furðu sæta, að skipið
skyldi láta úr höfn mun hlaðnara en vetr-
arhleðslumerkir sýndu að leyfilegt væri.
Þessi hvimleiðu hundrað tonnl Fyrir
þeim var veitt undanþága. Ehrtmann skip-
stjóri hafði hlaðið skip sitt nákvæmlega
eftir Jreim fyrirmælum er lágu fyrir, en
alveg til hins ýtrasta.
Aljt samkvæmt settum reglum — og Jxí
ekki. Ákvörðunarstaður Irenu Oldendorff
er ekki Bremerhaven eða Kjel, heldui
Ystad í Svíþjóð.
En Jrað stóð nú aðeins í skipssjölunum
og hefði liæglega mátt breyta með einu
pennastriki.
Nú eru réttarhöldin komin á það stig,
að Jrjarkað er látlaust um þessi, margum-
tciluðu 100 tonn, sem .er sá miðpunktur
réttarprófanna, er allt snýst uni.,
Loks kveður einn meðdómendanna upp
úr með það, að óþarft sé að deila um
Jretta endalaust, sökin sé í raun og veru
skipstjórans.
„Hann átti alls ekki að leggja úr höfn
í þessu veðri, heldur fylgja dæmi hinna
skipanna og kasta akkerum á Emsfljóti!"
Enginn andmælir þessum orðum, en
þeim er eigi heldur goldið samjsykki.
Hver er Jjess umkominn að dæma um
Jrað nú, hvort Ehrtmann skipstjóri hefði
átt að taka J)á ákvörðun að leggjast fyrir
akkerum. F.nginn Jjessara manna var við-
staddur brottför skipsins. Þessháttar er
ekki hægt að dæma um, sitjandi við skrif-
borðið sitt.
Smám saman komast mennirnir í dóms-
salnum á [)á skcíðun, að hvorki hin um-
deildu 100 tonn né hegðun skipstjórans
geti tali/r fullnægjandi orsök Jress, að skip-
ið fórst. Það er á þessu stigi málsins ekki
fullsannað, livað olli Jjví, að skipinu
hvolfdi.
Ekki verður lieldur talið líklegt, að veð-
urguðirnir eigi sökina, ])ví veður var alls
ekki fram úr hóli slæmt. Bárur, sem rísa
ekki hærra en 5—7 metra geta ekki talizt
hættulegar l'yrir skip með stærð og burðar-
J)oli Irenu Oldendorff. Hitt var ískyggi-
legra, að stormur var af vest-suðvestri;
öldurnar hala dunið á skipinu flötu bak-
borðsmegin og orsakað mikla veltu. Samt
væri tneira en vafasamt að ætla, að skip-
ið hefði ekki jiolað ])á hliðaröldu í ekki
meiri veðurhæð.
Þá er aðeins eftir að komast að raun um,
hvort hleðsla skipsins hafi .valdið slysinu.
Skip með j)ilfarsfarm sigla daglega á
Norðursjó og Eystrasalti. Einkennandí
fyrir slíkar samgöngur er hin mikla um-
l'erð -um Kílarskurðinn. Dag hvern fara
tylftir flutningaskipa um skurðinn. Þau
koma frá-Svíþjóð og Finnlandi með timb-
urhlaða, er ná hátt upp í siglutrén.
Það er næstum óhugnanlegt að sjá þessa
háu timburstafla. Þó er sá farniur alls