Nýtt S.O.S. - 01.02.1957, Blaðsíða 22

Hinzta íerð „Lusitaniucc
1
Mildur, þokudrungaður morgun hins 7.
maí 1915 rann upp yíir írland. Frá Water-
ford við St. George’s sundið við mynni
írska hafsins og allar götur að hinum ein-
stæða Fastnet kletti við suðvestur odda ír-
lands hvíldi ljósgrá þokusjæða yfir hafflet-
inum.
Við suðurströnd írlands voru flestir
fiskibátarnir bundnir við bryggjur. Mávar
með breiðum, svartbryddum vængjum
görguðu, er þeir svifu út úr þokunni og
stungu sér í sjóinn í leit að síldarseiði.
hessi dagur var líkur öllum öðrum á sjón-
um — saltmettaður, rakur, og virtist aldrei
ætla að taka enda.
F.n samt var þessi dagur ólíkur iiest-
um öðrum dögum í augum unga kafbáts-
foringjans kringluleita og rauðbirkna.
Waltlier Schwieger, höfuðsforingi á U-20,
lagði fyrir viku síðan úr höfn í Emden og
var nú staddur ofansjávar 15 mílum fyr-
ir sunnan hinn fræga Old Head of Kin-
sale.
Schwieger hafði fundið góð „mið“ á
þessum fisksælu slóðum, aðeins 20 mílum
fyrir vestan Queenstown. Á síðustu tveim
sólarhi ingum hafði hann sökkt með
tundurskeytum tveim skipum frá Harri-
son-línunni og skotið úr fallbyssum á
seglskip.
Þetta var fyrsta ferð hans sem yfirmanns
á kafbáti í stríði, sem hafði staðið tæplega
eitt ár. U-20 leysti U-24 og U-32 af hólmi.
Nú voru þeir einhvers staðar við strendur
Stóra-Bretlands að brjóta sér leið inn í
Norðursjóinn og heim.
Aðrir kafbátar háðu sína baráttu upp
á líf og dauða við að rjúfa h'fæð Breta-