Nýtt S.O.S. - 01.02.1957, Side 29

Nýtt S. O. S. 29
því að eiga fyrir höndum ferð á liinu stóra,
liraðskreiða skipi, Lusitaiu — í London
eftir viku. *
í neðri borginni, við upphaf 111. götu
í miðju kjötpökkunarhverfinu meðfram
hinni steyptu byggingu nr. 54, voru 702
menn og konur, áhöfn Lusitaniu, í önnum
við að búa skipið til ferðar, að það gæti að
viku liðinni snúið stefni sínu upp Mersey-
fljót.
Archbald Bryce, yfirvélstjórinn með yf-
irskegg, sem minnti á rostungskampa, fór
eftirlitsferð djúpt niðri, þar sem allt var
þrungið smurolíudaun og málmurinn var
gljáfægður. Hann skrifaði í dagbókina —
enn á ný, — að sex af 25 eimkötlum skips-
ins væru kaldir og yrðu það áfram. Kynd-
arar voru varla nægilega margir til að
kynda eldana í hinum tg risavöxnu kötl-
um, sem hafðir voru heitir. Að þessu sinni
mundi óhjákvæmilegt, að ferðin tæki all-
iniklu lengri tíma en metið, fjórir og hálf-
ur dagur, árið 1909.
Úr kolaferjunum við skipshliðina var
mokað 1000 lestum minna af kolum en
rúmaðist í 7000 lesta kolaboxum skipsins,
en þess mætti geta, að þetta kolamagn var
allmiklu meira en þungi meðalstórs kaup-
fars. Þegar allt kom til alls, þá þýddi þetta
allmiklu minni hraða en venjulega, eða
um það bil 21 hnút. En samt yoru allir
sammála Turner, skipherra, að Lusitania
hefði, þrátt fyrir þetta, sex mílna firaða
fram yfir lnaðskreiðasta kafbát.
Að kvöldi hins 30. apríl 1915 virtist
jretta vera yfirburðahraði.
Sparnaðurinn var nauðsyn. Alfred A.
Booth, stjórnarformaður Éunard-línunn-
ar, skýrði frá því, að ferðalög á stríðstím-
um væru lítil. Þriðja farrými var setið
að einum þriðja hluta, en það þýddi rekst-
urshalla fyrir félagið, ef ferðin yrði farin
með fullum hraða og fullri áhöfn.
Lusitania var næstum tilbúin til brott-
ferðar. í stóra salnum á fyrsta farrými, sem
var í stíl síð-georganska tímans, \'ar allt
orðið fægt og fágað. Mahogny-jriljurnar
og húsgögnin höfðu fengið eina yfirferð
með gljáa. Þungu flauels-gluggatjöldin
voru nýhreinsuð.
Af pöllum í hringlaga borðsal fyrsta
farrýmis, en hann var í stíl Lúðvíks 16.
brostu níu málaðar |)okkagyðjur niður til
farþe.ganna. Þær virtust engu síður en
gestir, sem gengu um skipið, ánægðar með
hinn íburðarmikla matsal.
Sá litli hávaði, sem barst frá skipsmönn-
um, þar sem Jreir voru að störfum á milli-
þilförum skipsins, var allt annars eðlis en
sá glymjandi, sem kom frá hafnarverka-
mönnunum, er hlóðu lestar skipsins.
Fjölbreytilegur varningur var fluttur
um borð í Lusitaniu, og að þessu leyti var
skipið hreint ekki frábrugðið venjulegu
vöruflutningaskipi. Á farmskránum stóð
m. a. þetta: 200 þús. pund pjáturþynnur,
1117Ö2 pund kopar, fjölmargar tegundir
véla og margvíslegur vélbúnaður frá Bost-
on, 217157 pund af osti, 342165 pund
nautakjöt, 43614 pund svínafeiti, 185040
pund svínaflesk, 205 tunnur af Éonnect-
icut-ostum, 205 tunnur smurningsolía, 655
pakkar sætabrauð, allmörg búnt af leðri,
5 kassar bifreiðar og bifreiðahlutar og 17
pakkar af tannlækningaefni. Auk þess var
sægur af öðrum vörum, þar á meðal kjúkl-
ingar til matar á leiðinni yfir hafið. Meg-
ininð af þessum vörum, svo sem vélarnar,
koparþynnurnar, leðrið og ostrurnar hafði
komið frá Nýja Englandi.
Þá var einnig lyft um borð annarri
vörutegund, sem einhverjir — til dæmis
Þjóðverjar — hefðu lýst bannvöru. Þetta
voru 4200 kassar af riffilkúlum og eitt-