Nýtt S.O.S. - 01.09.1960, Qupperneq 11

við ýms verk. Henninger og Aalson gæddu sér á wiskí inni í barnum og
keyptu nokkur brezk myndablöð.
Nú var kallað í hátalarann, að farþegar væru beðnir að taka sér sæti.
Viruly kvaddi Eglinton flugumferðarstjóra með virktum, en hann skund-
aði þá upp í flugturninn.
Um klukkan 2,30 var farþegum óskað góðrar ferðar yfir hafið og í sama
bili heyrðist rödd Eglintons í heyrnartæki flugstjórans:
„Gjörið svo vel að renna flugvélinni á brautarerida!"
í sama bili tóku hreyflarnir að mala. Hægt og þyngslalega brunaði
Triton út á braut III.
Klukkan 2,33 var tilkynnt úr flugturninum: „Flugtak heimilt!“ og
Triton þaut eftir flugbrautinni í suðaustur, beint á móti vindáttinni.
KLUKKAN 2,38.
Viruly einbeitti sér að starfi sínu. 240 km. hraði — nú lyfti hann stýr-
isstönginni lítið eitt — flugvélin hóf sig frá jörðu. 290 km. — 30 metra
hæð.
Flugstjórinn hlustaði vandlega eftir hljóðinu í vinstri hreyflunum.
Undarlegt var þetta?! Eitthvað virtist ekki vera í fullkomnu lagi. En
hvað? Rétt áðan voru hreyflarnir vandlega athugaðir. Var þetta ímyndun
eða hvað? Hann leit spyrjandi á Braake, sem virtist ekki hafa tekið eftir
neinu óvenjulegu.
320 km. — Hæðarmælirinn sýndi 60 metra.
Viruly beygði með varkárni í vesturátt — til hafsins. Hann var yfir
Shannon-fljótinu, sem hér var fleiri kílómetra breitt.
Enn kunni flugstjórinn ekki við hljóðið í vinstri hreyflunum. En
af mælitækjum varð ekki annað séð, en allt væri í bezta lagi.
Ætti hann að snúa við?
Honum varð hugsað til þessa undarlega hugboðs, sem fyrr er frá sagt.
Hjólin voru komin upp, voru horfin inn í búk flugvélarinnar. Bæði
ljósmerkin sáust greinilega. Líka það var í lagi.
Enn einu sinni leit hann gaumgæfilega á öll mælitækin. Hæðarmæl-
irinn sýndi 80 metra. —
Lengra náði hugsun Virulys ekki, því einmitt á þessu augnabliki dundu
ósköpin yfirl
Nýtt S O S
11