Nýtt S.O.S. - 01.09.1960, Síða 29

Birthley. „En látum það hugsa hvað það vill. Það eina, sem máli skiptir
er, að Triton er á lofti! “
Hundruð, og aftur hundruð manna, loftskeytamenn, símamenn, flug-
stjórar, skipstjórar og fiskimenn undruðust stórlega, er í annað sinn hafði
verið kvatt út björgunarlið að ástæðulausu. Flugumferðarstjórinn fékk
margt ófagurt orð á bak, líklega væri hann varla með öllum mjalla. En
allir glöddust mjög yfir því, að allt var í lagi með Triton.
Flugvallarljósin voru nú slökkt. Nú loguðu þar aðeins hin venjulegu
ljós. Þeir mörgu, sem voru rifnir upp úr fasta svefni, gengu aftur til
hvílu.
Eglinton vissi, að Atlantic átti að lenda á Shannon þá um morguninn,
og þá mundu berast nánari fréttir af Triton.
Þessa stundina var aðeins eitt efst í huga hans, þessi undursamlega
setning úr skeytinu frá Atlantic: ÖLLUM UM BORÐ LÍÐUR VEL.
KLUKKAN 4,35. f
Hvernig var svo raunverulega umhorfs í Triton á þeirri stundu, er
Eglinton var sannfærður um, að þar væri allt í bezta lagi?
Allir höfðu horft til flugvallarins, vissir um að hjálpin myndi koma
þaðan innan skamms. Á hverri stundu mundu flugvélarnar hefja sig til
flugs og þá gæti ekki liðið á löngu unz þeir fyndust. Þeir sáu rauðu rak-
ettunum skotið upp í loftið, heyrðu dyn hreyflanna og sáu fjölda ljós-
kastara. Allir voru þess fullvissir, að nú væri verið að undirbúa björg-
unina. w
En svo þagna hreyflarnir, ljósin slokkna. Á flugvellinum var nú allt
kyrrt og hljótt.
Menn urðu steini lostnir af skelfingu. Þeir skildu alls ekki hvað þessu
olli, sem ekki var von.
„Þetta er óskiljanlegt! Gersamlega óskiljanlegt!" hrópaði Viruly. „Þeir
hljóta þó að hafa orðið þess varir, þegar sambandið við okkur rofnaði."'
„ . . . Þeir hljóta að sofa þarna hinumegin!" greip Sypkens fram {
fyrir honum. „En það virtist þó, að þeir hafi tvisvar brugðið blundi!“
•
Nýtt S O S
29