Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.04.1938, Blaðsíða 25

1> J Ó Ð I N
77
það vildi beita sér fyrir því, að lýð-
ræðisríkin kæmu saman á ráðstefnu
lil þess að taka ákvarðanir út af
sameiningunni. Chamberlain lýsti
sig andvígan slikri ráðstefnu, þar
sem bún hlyti að sker])a andstöð-
una á milli einræðis- og lýðræðis-
ríkja álfunnar. Ennfremur er óbætt
að gjöra ráð fvrir því, að hin brezka
lýðræðisþjóð kunni ekki að meta
lýðræðið i Rússlandi og þyki sér lít-
ill sómi i þvi að sitja lýðræðisráð-
stefnu með Rússum.
ÞÝZKALAND OG AUSTURRÍKI.
'Samband Austurríkis
ocj Þýzkalcinds.
Þýzkaland og Austurriki mynd-
uðu eina ríkisheild um margar ald-
ir. En þegar 30 ára stríðið var til
lvkla leitt árið 1648, var Þýzkalandi
skipt upp í mörg ríki. Keisari Ausl-
urrikis liafði litið yfir þeim að
segja. Frakkar réðu því, að þessi
skipun var gjörð. Þeir vissu sem
var, að sundrað Þýzkaland mundi
ekki verða liættulegt frönskum hags-
munum.
1866 og 1870 sameinaðist Þýzka-
land undir forvstu Prússa. Þá slitn-
uðu ríkistengslin til fulls milli
Þýzkalands og Austurrikis. Sambúð
þeirra var þó góð eftir 1870, og þau
stóðu hlið við hlið í heimsstyrjöld-
inni. *'!
Sigraðir menn verða að sætta
sig við allt.
Þau biðu ósigur fvrir banda-
mönnum, svo sem kunnugt er, og
fengu þá að reyna það, að sigrað-
ir menn verða að sætta sig við allt.
Það var viðurkennt á friðarráð-
stefnunni í Versölum, að þjóðernis-
legar ástæður ættu að ráða ríkja-
skiptingunni. En þeirri sjálfsögðu
reglu var ekki framfylgt, þegar
Þjóðverjar állu í lilut. Tíu milljón-
ir Þjóðverja voru neyddar til þess
að segja skilið við föðurland silt
og gjörast þegnar í nágrannaríkj-
um Þýzkalands.
Friðarsanmingarnir og Austurríki.
Austurríki bafði verið stórt og
voldugt ríki. Friðarsamningarnir
gjörðu það að smáríki með 6% mill-
jón íbúa. Það mátti ekki sameinast
Þýzkalandi. Þó að íbúar þessara
ríkja væru af sama bergi brotnir,
töluðu sömu tungu og ættu að miklu
levti sömu minningar og sömu von-
ir, var þeim gjört að lifa aðskildum
um allan aldur. Ennfremur var svo
illa séð fyrir hlut Austurríkis, að
það gal aldrei lil lengdar staðið á
eigin fótum. Landið er lítið. Land-
búnaður er eini atvinnuvegur þess.
Það er ekki frjósamt. Höfuðborgin,
Vín, er stór borg. Hún hafði verið
miðstöð í beimsveldi. En einmitt
það bafði gert ibúum hennar mögu-
legt að lifa þar menningarlifi. Þeg-
ar bún var orðin liöfuðborg í litlu
ríki, minnkuðu þessir möguleikar
stórum. Hún varð því i raun og veru
þungur baggi á sveitahéruðunum.
Fjárhagsörðugleikar hins nýja
Austurríkis liafa því tíðast verið
mjög miklir. Frakkar og fleiri þjóð-
ir bafa orðið að lilaupa undir bagga