Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.12.1938, Qupperneq 12

256
Þ J Ó Ð I N
Bárður Jakobsson stud. juris:
Á sfldveiðum.
Bárður Jalcobsson
Síldveiðarnar eru sá þáltur fiski-
veiðauna, sem á undanförnum ár-
um hefir skilað einna mestum arði
i þjóðarbúið. Á þessum stutta og
stopula atvinnuvegi, virðist afkoma
lands og lýðs hafa oltið, að allveru-
legu leyti. En þó að þessu sé þann-
ig farið, þá virðist samt mikill hluti
landsmanna lilla eða enga hug-
mynd liafa um framkvæmd þessa
veiðiskapar. Ég hefi ofl verið spurð-
ur ýmislegt um þessi efni, og því
kom mér til lnigar, að færast í fang,
að lýsa síldveiði í stórum dráttum.
Engan veginn geng eg þess dulinn,
að þetta er bæði viðamikið og
vandasamt, og má vera, að ýmsu
verði sleppt, sem betur mætti fara,
en hitt tekið, er síður skyldi.
En það er önnur hlið lil á þessu
máli, en sú efnislega. Það er sú, sem
snýr að mönnunum, sem sjóinn
stunda, lífi þeirra, aðbúð og kjör-
um, sjómönnunum sem stélt, er
verður að teljast ein af lielztu mátt-
arstoðum þjóðfélagsins. Þessari hliö
málsins mun verða sleppt að svo
stöddu, en rædd síðar, ef þess er
koslur. Ég mun því snúa mér að
hlutrænni og verklegri lýsingu síld-
veiðanna. Þá verð ég að hiðja vel-
virðingar á orðskripum, sem lcunna
að lála illa í eyrum málvandra
manna, en þau eru notuð meðfrani
af því, að annað er ekki til. Allar
tölur, sem notaðar eru, eru hérum-
hil, og vfirleilt er aðeins stiklað á
slærstu atriðum sildveiðanua.
Eitt af því, sem mest er um verl,
að því er til alls veiðiskapar kem-
ur, er verkfærið, sem veitt er með.
Veiðarfæri það, sem mest er notað
hér við land á síldveiðum, heitir
snurpunót eða herpinót. Það skipl-
í svo miklu máli, að veiðarfærið sé
í lagi, að á því getur útgerð eins
skips oltið, og afkoma þeirra manna
sem við skipið vinna, verið í hlut-
falli við gerð og gæði veiðarfæris-
ins. Til þess að gefa ofurlitla hug-