Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.12.1938, Blaðsíða 32

276
Þ J Ó Ð I N
2. Atvinnuleysistryggingar. Eng-
lendingar gera nú full skil á atvinnu-
leysistryggingum og atvinnuleysis-
styrkjum. Sérstakur tryggingarsjóð-
ur byggist nii á framlögum að jöfnu
frá ríki, atvinnurekendum og verka
mönnum. Þessu kerfi var öllu graut-
að saman í stjórnartíð socialistanna,
þannig að sjóðurinn var kannske not-
aður lil annarra þarfa en þeirra, sem
lil Iians lögðu. Astandið var þá lika
svo, að sjóðurinn bar sig ekki, og
ríkið var farið að taka að láni 1
miljón punda á vikudil þess að standa
straum af atvinnuleysinu. Þetta
veigamikla viðfangsefni er nú eitt
meðal þeirra, sem algerlega liefir
verð kippt í lag. Fyrst af öllu var
þetta af mörgum orsökum, svo sem að
nýjar iðngreinar hrindi öðrum úr vegi,
né véltækni minnki þörfina fyrir mann-
legan vinnukraft, tilfæringar i framleiðsl-
unni geti minnkað þörfina fyrir vinnu-
kraftinn o. s. frv. En ef maður, sem
unnið hefir stöðugt í sömu framleiðslu-
grein, lendir þar út úr atvinnu, er ekki
víst, að hann sé svo liðtækur annars
staðar, og reynslan sé yfirleitt sú, að
ef maður yfir 35 ára aldur missi at-
vinnu fyrir fullt og allt í vissri iðngrein,
sem hann fram að því hefir unnið við,
þá muni hann í flestum tilfellum atvinnu-
laus, það sem eftir er. En þegar þetta
sé haft í huga, komi í ijós, að tala
atvinnuleysingjanna í Englandi sé nú um
11 af hundraði, og ástandið ætti þvi að
vera nokkuð eðlilegt. Enda komi það
vel heim við það, að árið 1937 hafi verið
eitt bezta velmegunarár Englendinga. En
ástæðan til þcss, að alltaf ber meira og
minna á atvinnuleysinu og atvinnukröf-
um, sé svo aðallega sú, að atvinnuleysið
er að miklu ieyti staðbundið, og þá ef
til vill fram úr öllu hófi á vissum svæð-
um.
liorfið frá liinni óheilbrigðu láns-
starfsemi og sjóðnum síðan komið á
fjárhagslega heilhrigðan grundvöll.
Sjóðurinn er nú ágætlega stæður,með
stöðugar árstekjur, sem l)æði er varið
til að auka hann og horga skuldirnar
frá dögum socialistanna.
3. Atvinnuleysisstyrkir. Um þá
verður ekki annað sagt, en að ýmsir
agnúar eru þar enn til fyrirstöðu, þó
að ástandið hafi hatnað, og i heild
virðist tryggingarf yrirkomulagið
eðlilegra og farsælla, svo langt sem
það nær.
4. Húsabyggingar. í tíð socialista-
stjórnarinnar voru litlar framfarir í
húsahyggingum, og hið veigamikla
viðfangsefni, að endurliýsa fátækra-
hverfin, var að mestu látið liggja
milli hluta. Strax og þjóðstjórnin
hafði komið fjárhag rikisins á rétt-
an kjöl, voru húsnæðismálin eitt hið
fvrsta, sem gengið var að til úr-
lausnar. Og síðustu sjö árin hefir
verið lokið við byggingu rúmlega 2
miljóna nýrra húsa í Bretlandi! —
Það verður Ijósast hversu miklar að-
gerðir er hér um að ræða, þegar haft
cr i huga, að í öllu landinu eru færri
en 10 miljón hús. Nú er ekki svo að
skilja, að ríkisstjórn íhaldsflokksins,
sem grundvallar stefnu sína á sér-
eign og einstaklingsframtaki, hafi
byggt eða hjálpað til að hyggja öll
þessi hús. En þessi geysilega fram-
takssemi i húsabyggingum, sem er
eitt mesta velferðarmál allrar alþýðu
manna, gefur Ijóslega til kynna vax-
andi velmegun fólksins í tíð „þjóð-
stjórnarinnar“. Á einu ári, frá marz
1936 til marz 1937, voru 337,610 liús
fullgerð í Englandi, og þar af 259,634