Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.12.1938, Side 33

Þ J Ó Ð I N
277
hús algerlega í skjóli einkafram-
taksins. Þetta er um það bil helm-
ingi fleiri hús en hyggð voru árlega
í stjórnartíð socialista! Af þessum
húsum voru um 90 af hverju hundr-
aði í hæfi við efni og möguleika
verklýðsstéttarinnar. Bein afskipti
ríkisstjórnarinnar af liúsnæðismál-
unum liafa aðallega snúizt að því að
endurhýsa fátækrahverfin. Allt fram
til 1933 hafði ríkið veitt styrk til al-
mennra húsabygginga. Átti þetta rót
sína að rekja til þess, hversu kostn-
aðarsamt var að byggja hús eftir
stríð. Nú voru ástæður breyttar og
miklu kostnaðarminna að reisa hús.
Núverandi ríkisstjórn tók því þá
djörfu ákvörðun að fella niður allan
styrk til húsabygginga, nema um
endurhýsingu fátækrahverfanna
væri að ræða. Framanrituð greinar-
gerð fyrir hinum öru framförum í
liúsabyggingum sýnir, að þessi á-
kvörðun hefir verið tímahær og rétt
yfirveguð. En á sama tíma leiðir hún
af sér, að þeim mun meir og kröft-
uglegar var liægt að beina styrkveit-
ingum í þá átt, sem þörfin var mest:
til fátækraliverfanna, þar sem bús-
næðisástandið var óskaplegt. Og ár-
angurinn hefir lika orðið sá, að síð-
ustu fimm árin hafa ný og þrifleg
hús verið bygð til íbúðar fyrir meira
en milljón fyrverandi íbúa skugga-
legra og lélegra hreysa. Og er þetta
meira en fimm sinnum tala allra
þeirra fátæku og smáu, sem örlögin
hafa ekki unnað að sitja sólarsinnis
í tilverunni, sem endurbvggt hefir
verið yfir undanfarandi 60 ár! Yfir
260,000 liús af þessu tagi liafa þegar
verið fullgerð, og um 1000 fátækra-
hverfisbúar á degi flvtja nú stöðugt
til nýrra húsakynna. í tíð socialista-
stjórnarinnar áttu ekki nema 30 á
degi að jafnaði þessu láni að fagna.
* * *
Eins og menn sjá af framanrit-
uðu er ekki um neina ítarlega og
fullkomna greinargerð að ræða um
mismunandi afkomu einnar þjóðar
undir handleiðslu socialista annars
vegarog andstæðinga þeirra hins veg'-
ar, sem grundvalla stefnur sínar á
séreignarskipulaginu og einkafram-
takinu. En eins og áður er tekið fram
held eg að alll ])að, sem minnst er
á og gerð er grein fyrir, séu svo
veigamikil þjóðfélagsmálefni og þess
eðlis, að þau hljóti að gefa að miklu
leyti táknandi spegilmynd af megun
þjóðarinnar, ljóta eða fallega, eftir
því sem þeim er varið. Annað var
ekki verkefni þessarar greinar, en
það er von þess, sem ritað hefir og
tint til tölur og tákn, að hún geti orð-
ið einhverjum hvatning til nýrrar yf-
irvegunar á heimahögum, er gæti
leitt til nokkuð raunhæfari skilnings
á stjórnmálaástandinu hjá okkur Is-
lendingum, eins og það er og hefir
verið undanfarandi ár.