Árvakur - 01.02.1932, Blaðsíða 20

D R K If Ot II T I I 0 G- S B. Ð A K R í A I.
nTTíT'TrTrTrrrTrir-Trn TT ir^rlrrrTi n w n n l) n '1 il ;i~.. » r. u liti » u u i; u ;í ii n n ;;
Einn góðan veðurdag var^lítill drengur á ^gangi niðri í fjöru
og var að leita.aö skeljum; því að hann ætlaði í skeljastríð. Hann.
ger.gur nú .l.engi og fann margar skel jar. Þá kemur. Hann aö nokkuð
stórri klöpp. Hann gengur yfir hana og sér hvar lítil kría er'' að
veltast um í sandinum. Hann tekur hana upp og sér; ^að hún er mikið
særð; og hugsar sér að T.áta hana ekki kveljast. Því aö hann var
gáfaður drengur og vissi; aö dýrin kxreljast ekki síður en mennirn-
ir. Hann sneri því kríjuna úr hálsliðunum. Þar nsest hleypur hann
haim til sín og hær í litla skóf.lu; sem hann átti. G-róf síðan litla
holu; setti svo kríjuna ofan í og mokaði svo yfir. Honum voru gefin
smíðatól í afmælisgjöf. Hann smíöaöi því lítinn trékross og gróf
svo á hann: "Hér hvílir saklaizst dýr";. og setti hann svo á leiðið.
Þanga# kom hann svo á hverjum degi til aö vitja leiðisins. Einn isnx
morgun fór hann að l’eiöinu og fann stóra skel rétt við leiöið,
hann sá. að hún var nokkuö sterkleg. Um daginn fór hann í skelja-
stríö viÖ drenginá' cg notaöi þá skelina; og síðast voru þeir orðn-
ir'hálfreiöir við hann; því að hann braut svo margar skeljarfrá
þeim. Og geymdi hann skelina lengi. Þegar hann var orðinn stór og
sá ske.lina; þá rif juðust upp dagarnir á bernskuárunum hans; þegar
jhann fann særðu kríjuna. Si.TOrgeir Arsalsson.
B 0 1 1 il 1 A « m i N J I 9 T 2.
1 í V( I! ií U ii i. M i, u ii M i. 11 M í? ii i* ii il ii M í, ii M ii u i. í, ,i i, ií M M Vr »1
Lengi var ég búinn að hlakka til bolludagsins. Loks rann sá
dagur upp. Klukkan 7 um morguninn vaknaði ég við einhver ólæti niðri
og ég heyrði/ aö ^einhvér fór niður stigann. Eg hélt^ að það vsari há-
nótt og systir mín kæmist ekki inn; eöa eitthvaö þvílíkt. Eftir
lit.la stund var hávaöinn búinn og ég heyröi; að gengið var upp; en
ég heyrði ekki nema einn gangáupp. Þá hugsaöi ég með sjálfum mér;
að þetta gæti ekki verið systir inín. Eg fcr nú að brjóta heilann um
það; hvaö þetta gæti veriö; en þá heyröi ég; aö mamma sagði við
pabba: "Var verið að kcma^með bollurnar?" Eg mundi þá allt í einu;
aö þaö var bolludagurinn í dag. Eg var alveg búinn aö steingleyma;
að baö var. Hú vaknaði ég fyrst til fulls; tók upp bók og fór að
lesa. Eftir 20 mínútiir kom amma mín og vakti bróður minn; sem átti
aö fara í skólann kl. 8. Svo leið og beiðr; þangað ^til kl. hálfníu.
Eg fékk teið mitt og auðvitað bollur með því - því ekki þaö? Eg
borðaði bo.llurnar meö beztu lyst. Þegar ég var búinn með fjórar;
var mér hálf-cg.latt; en ég gat ekki stillt mig um; ^aö' fá 'eiha rjóm-
abc.llu í viðbót; þótt mér væri hálf óglatt. Eg fór úr rúminu og fram
til aö sníkja eina rjómabollu. Eg fékk nú bolluna ogborðaöi hana
og fó.r bú aö klae^a mig. ..Ekkert merkilegt bar til tíðinda, fyr en kl.
eitt; þegar eg íor í skólann. Þá voru allir drengirnir ao spyrja
hver annan; hvaö margar bollur þeir hefou boröað í morgun og hvaö
margar þeir hefðu meö sér; og annaö því um líkt. Eg sá þrjá af bekk-
jarbræðrum rnínum koma með bollur. Það voru þeir Þorsteinn; Jörundur
og Guðraundur I\T. Þorsteinn var með eina; _ Jörundur með þrjár og Guð-
mundur með fjórar. Þorsteinn stóðst ekki mátiö og byrjaði á sinni
bollu. Um leið og hann ætlaði'aö bíta í hana; sló ég á hendina á
honum; svo aö rjóminn fór framan í hann; en ekki eins mikið og ég