Árvakur - 01.02.1932, Blaðsíða 11

A R V A K U R
7. D.
- 9
ferðafötin, kastaði kveðju á fólkið og hljóp svo af stað í bílinn.
Börnin hin; 36 aö tölu, horfðu á eftir mér; og hefði víst hvert um
sig viljaö vera í mínum sporum. Mamrna'rétti báöar hendur á móti mér
og þegar ég var svo kominn af stað í góðuui bíl meö foreldrum mínum,
fannst mér engis vant. Og þótt úði væri og daggarperla á hverju
strái; var umhverfið aðeins unaöslegra fyrir. Bíllinn þaut áfram;
eins og venjulega þegar vel gengur;.og stanzaði hann ekki fyr en
hjá ölfusárbqfú. Þar fórum við úr bílnum, og eftir aö. hafa fengið
góöa leiöbeiningU; gengum viö heim aö Smjördölum; þvií aö þangaö var
feröinni heitið. Eftir nokkra leit aö hliöi; er ,við komum heim að
túninu; fórum við yfir giröinguna og stefndum beint á bæjardyrnar.
Við höföum aldrei komiö þar áöur. Þegar viö vorum að komast heim á
hlaÖ; kemur systir mín út; sem þá haföi verio send út einhverra er-.
inda fyrir heimilið. Hún varö svo his.sa; aö hún stóö eins og steinn
andartak; þar sem hún var .komin; og trú.ði ekki sínum eigin augum.
Hún vissi ekki aö okkar var von,. Svp fóru fram kveðjur og þar næst
var okkur boöið í ^bæinn, o^ fagnaö vel; d.regin vosklæöi af þeim;
sem þurfti. Vaðstígvélin mín og kápan skýldi mér sem'þurfti fyrir
regninu. Eftir aö viö höföum boröaö; tók systir mín mig meö sér og
sýndi mér allt þaö markverða á bænum og í kring. Annars lét Elóinn
lítið yfir sér þann dag; því aö•þokan huldi útsýnið að mestu. Þegar
tímiJsótti til komimi; fórum viö aö búast til heimferöar; glöö fyr-
ir góöár viðtökur. Bíllinn ætlaöi að t-aka okkur aftur; þar sem við
fórum úr honum. Ennþá var þoka og þétta úði/ en allt var undarlega
skemmtilegt, ,Við 0g við var eg spuröur aö; hvort ég væri ekki
þreyttur; en mér fannst mér bara batna viö þessa ferö. A tilsettum
tíma kom bíllinn og flutti okkur upp í Hverageröi, þar sem ég var
skilinn eftir. Rólega kvaddi ég foreldra mína; ég vissi; aö ég átti
aö vera þar mér til hressingar; og ég vildi veröa stór og hraustur.
Um kvöldiö sofnaði ég meö hinn skemmtilega dag í huganum; og lengi
eftir það voru minningar um hann efst í huga mínum. Og þó að margir
væru sólbjartir dagar á síðastli.öhu 'súmri; var mér enginn slíkur
sem þessi rigningardagur. TT ,, ,, , -
v 0 ö Halldor Grimsson. .
ROTTURiTAR .
u 11 ií t;u n it u ii u 11 ii u 1, i;íi 11 u ii w
Áriö eftir aö pabbi minn byggöi húsiö 1 Sogamýri, sem var ár-
ið 1926; uröum viö vör viö^mikinn rottugang; sem hafði haldizt í
timburrusli, sem var viö húsiö. Þaö voru tvær endur í litlum kofa
þar hjá. Þaö .voru fyrstu endurnar; sem við áttum. Viö gáfurn þeim
alltaf úti og 'svo komu rotturnar og boröuöu meö þeim. Ondúnum var
orðiö alveg sama um það; þó aö rotturnar ætu meö þeim; og þaö kom
ekki fyrir; aö .þær skemmdu nokkuö fyrir okkur. Mér þótti oft gaídan
aðvera úti í glugganum aö sjá þegar þær voru aö boröa; og þaö var
svo mikill vargagangur í'þeim; aö andirnar höfðu ekki pláss til að
borða; og^svo'voru þær alltaf aö fara meö mat handa ungunum sínum;
sem voru í þessu timburrusli; sem var viö húsiö. Það kom einusinni
fyrir; að mig langaöi svo mikið til aö sjá rotturnat, og lagöist
endilangur^á tröppurnar og ætlaöi aö vita; hvort ég sæi nokkra und-
ir þeim. Þá þegar ég ætlaði aö fara aö vita hvort ég sæi nokkra; kom ■
ein á voðamiklum spretti; og ég hélt aö hún ætlaöi framan í mig; en
hún gerði þaö nú ekki og straukst viö kinnina á mér; og ég varð voða-