Alþýðuhelgin - 26.07.1949, Blaðsíða 8
200
ALÞÝÐUHELGIN
ÍOHN
örgæsin,
Það cr stjórnarfundur í fyrirtæki,
sem selur þekktan og eftirsóttan
varning um allan heim. Annar for-
stjórinn er allsber; þó ekki vegna
þess að hann sé einhver sérvitring-
ur, heldur af því að hann er að koma
úr baði. Hinn forstjórinn er að raka
sig.
Forstjórarnir tveir, Allan og Ric-
hard Land, skýra frá því brosandi,
að þcssi morgunathöfn_ nálgist það
einna helzt er nefna mætti stjórnar-
fund í Pcnguinbókaforlaginu. Þeir
búa í gömlu húsi, í um fimm kíló-
metra fjarlægð frá fyrirtækinu, sem
hefur aðsetur í Harmondsworth í
Middlesex. Og þeir hafa sem sá
þann sið að ræða um málefni útgáfu
sinnar, meðan þeir raka dg og íara
í bað á morgnana.
Penguinbókaforlagið, sem hefur
selt um 150 milljónir eintaka af
yfir 1200 bókum á síðastliðn-
um fjórtán árum, cr citt voldugasta
bókafo'rlag þessarar aldar. Penguin-
bókaforlagið kom fram með algera
nýjung á sviði hinnar hcfðbundnu
útgáfustarfsom i: ódýru bókina, scm
hafði aS geyma fyrsta flokks efni.
Það sýndi sig, að þessi nýjung átti
mikla framtíð fyrir sér, en fáir
höfðu trú á henni fyrst í stað.
Allan Lane var 33 ára gamall,
þegar hann kom fram með þá hug-
mynd sína að endurprenta góðar nú-
tímabækur og selja þær á sex pence.
Hann var þá framkvæmdastjóri út-
gáfufélagsins The Bradley Head,
scin frændi hans hafði stofnað. En
enginn vildi líta við hugmynd hans
og það var jafnvel hlegið að henni.
Menn sögðu, að slík útgáfa gæú
aldrei borið sig — það væri enginn
markaður fyrir ódýrar bækur i
pappírskápu, settar með þéttu letri
á blaðapappír. Enskir bókakaupend-
ur væru vanafastir. Þeir kysu mynd-
arlega, innbundna bók, er prentuð
væri á góðan pappír. Hvcr vildi sja
ódýra cndurprentun, scm fi'einur
gæti kallast pési cn bók?
En um gcrvallt England, og raun-
ar um allan heim, voru ungir og
gamlir, verkamenn, skrifstofumenn
og stúdentar, sem ekki áttu á öðru
völ en að skipa sér í biðraðir bóka-