Alþýðuhelgin - 12.11.1949, Page 16

320
ALÞÝÐUHELGIN
’“r,i![! rrnr
varð bjargað. Farmenn, alls sjö,
héldu til í hálft dægur við skipsflak-
ið, urðu síðan að ganga meir en mílu
vegar í snjó og brotaófærð áður
en þeir náðu mannabyggðum. Þeir
komu til fáeinna bændabýla, en eng-
inn varð þeirra þar fyrri var, en
bæði karlar og konur, eftir loflegum
landssið, tóku þeim ástúðlega, báru
þeim volga mjólk, fisk og annað, sem
þeir áttu til. Þar dvöldu þeir, ör-
magna orðnir af þreytu, tvo daga.
Annan daginn fæðru íbúar, er við
skipsskrokkinn voru, stjórnara þess
kistu hans, kíki og kompás, og fóru
þó eigi í kistuna. Þegar hann hafði
selt það, er eftir var af skipsskrokkn-
um og farminum, hélt hann ásamt
farmönnum sínum til helzta kaup-
staðarins, Reykjavíkur. Þar létu íbú-
arnir þeim alla góðvild í té eftir
mætti og eins kaupmenn, meðan
þeir dvöldust þar. Þeir sigldu til
Kaupmannahafnar í marz með póst-
skipi, en konsúll Bretlands sendi
farmenn heim. Skipherrann lýsir
mjög mannkærlega þessum gest-
risnu eyjarbúum, og brá honum við
að finna jafnvel nokkuð af smíðuðú
silfri í sérhverju smákoti á leið
hans.“
(Annáll 19. aldár.)
❖ ❖
VETUR.
Unnir rjúka, flúðin frýs,
fold er sjúk að líta.
Vefur hnjúkum veðradís
vetrardúkinn hvíta.
Sólareldinn syrta ský,
svörtu kveldin falda.
Vetur heldur innreið í
ísa-veldið kalda.
(Jón S. Bergmann.)
*
IIFJÓDA-BJARNI.
Bjarni hét maður, Pétursson.
Ilann var kallaður Hlióða-Bjarni, en
sumir kölluðu hann Bjarna pela, því
brennivín seldi hann mjög í pelatali,
og var almæli, að nær helmingur
væri hland hans. Bjarni fekk illt
orð um kvennafar og aðra var-
mennsku. Æpti hann oft, er hann sá
konu, og lét sem sér væri ekki sjálf-
rátt. En vel var hann viti borinn, og
hafði við orðfyndni þá spélega, er
enginn hafði fyrri heyrt. ' Var það
oft, að hann sagði svo um ást sína
til kvenna, að hann „brynni og
ALBERT EINSTEIN.
slitnaði lifandi og hefði óbærilegan
hita í nýrunum". Bjarni gerðist
landshornamaður, því allvíða fór
hann um land, hræddi víða konur
og nauðgaði þeim, ef hann fékk því
við komið. . . . Bjarni vildi jafnan
kvænast, og fékk að lyktum grið-
konu þeirrar óléttrar, er Guðrún hét,
og var á vist með Ólafi presti Jóns-
syni á Svalbarði, og sögðu sumir, að
Ólafur prestur vildi gifta hana. Sig-
fús prófastur í Höfða, Jónsson, kvað
svo um giftingu Bjarna, er Ólafur
prestur kvænti hann:
Bjarni peli Pétursson
pússaður er við ektakvon,
sýnast flestir sótraftar
á sjó dregnir til hjúskapar.
Bjarni sagði svo síðan, að hann
hefði átt hálft fjórða barn með Guð-
rúnu. Hann þefaði af pilsum kvenna
og sagðist finna af þefinum, hvort
þær væru meyjar eða ekki.
(Gísli Konráðsson.)
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Alþýðuprentsmiðjan.