Félagsbréf - 01.12.1958, Qupperneq 37

FELAGSBREF
35
ýmsum öðrum kvæðum, er komu
í síðari bókum mínum. Bók þessi
þótti að því leyti óvenjuleg, að
liér var um að ræða samfelldan
flokk órímaðra 1 jóða; og varð hún
ekki vinsæl meðal almennings.
Dómararnir, sem fest höfðu mig
í gálga fjórum árum áður voru í
fullu fjöri. Þeir trúðu ekki á aft-
urgöngur og þögðu. Nokkrir
menn, sem ekki liöfðu áður tekið
til máls um bækur mínar, báru
að vísu lof á Þorpið, meir þó
munnlega en á prenti, lielzta und-
antekning var bókmenntasaga,
sem út kom um þessar mundir,
þar var mín virðulega getið. Bók
þessi lá þó að mestu í þagnargildi
næstu 8—10 árin.
1951 liristi ég upp í fórum mín-
um og gaf út tvær bækur: Með
hljóðstaf og Með örvalausum
boga. Upplag hafði ég mjög lítið.
Enn hvíldi yfir mér skugginn frá
1942 og fékk ég á þessum árum
sannarlega að reyna það, að hlut-
skipti leirskáldsins er ekki eftir-
sóknarvert á Islandi.
Eins og sjá má á þessari frá-
sögn er nokkur öfugsnúður á rit-
ferli mínum. Ég byrja vel, en svo
kemur afturkastið. Nú er ekki allt-
af að treysta mannadómum og al-
þýðuhylli. Það er síður en svo að
þessi öfuguggaferð hafi verið farin
nokkrum til storkunar eða af karl-
mennsku, lieldur af andlegri nauð-
syn, ef ég má koinast svo yfirlæt-
islega að orði. Það er ofur skilj-
anlegt hve óvinsæl þessi leið hefur
orðið hér á landi. Hér eru ríkar
hefðir. Jafnaldrar mínir og eldri
skáldhræður koma úr hinu klass-
iska menningarumhverfi sveitanna
ineð sin vinsælu yrkisefni — dýr,
Jón úr Vör.
gróður og forn dyggðastörf. Þeir,
sem fara burt, yrkja saknaðarljóð,
sem eiga liljómgrunn í hverju
sveitamannshjarta. Bak við þessa
liefð standa öll þjóðskáldin frá
Jónasi til Davíðs. Þorpsmaður
lilaut að taka aðra stefnu.
RÍMKVÆÐI OG ÓRÍMUÐ
LJÓÐ
— Fyrsta áratuginn orti ég jöfn-
um liöndum óbundið og með rími,