Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.2007, Blaðsíða 27

Í
ljósaskiptunum leiðast feðg-
ar hönd í hönd eftir fjörunni.
Frá hafinu blæs köldu en
það er ekki eini kuldinn sem
pabbinn finnur í sinn garð
þessa dagana. Lítill lófi sem
heldur fast um lófa pabba
færir honum þann sálarstyrk
sem hann leitar eftir á þessu augna-
bliki. Hann er að búa sig undir borg-
arstjórnarfund næsta dag; fund sem
hann hefur verið varaður við að eigi
eftir að verða erfiður.
„Það var stór ákvörðun að taka að
viðurkenna að það væri ekki lengur
grundvöllur til samstarfs með Sjálf-
stæðisflokknum í borgarstjórn. Ég var
varaður við af vinum mínum og fé-
lögum mínum að með slíkri ákvörðun
myndi ég kalla yfir mig ótrúlega hol-
skeflu af níði og gagnrýni. Það kom á
daginn.“ Þetta segir Björn Ingi Hrafns-
son, borgarfulltrúi Framsóknarflokks
og formaður borgarráðs, þegar honum
gefst tími til að setjast niður til viðtals
klukkan tíu að kvöldi. Að baki er langur
og erfiður dagur. Dagurinn þegar nýr
meirihluti tók við stjórnartaumunum í
borgarstjórn Reykjavíkur og Björn Ingi
sat undir persónulegum árásum frá fé-
lögum sínum. Hann kaus að svara ekki
fyrir sig, heldur sat rólegur undir ítrek-
uðum óbótaskömmum sinna fyrrver-
andi samstarfsmanna.
„Ég hef reynt að temja mér innri
ró og veit að sá vægir sem vitið hefur
meira. Þegar maður situr undir per-
sónulegum svívirðingum er best að
fara ekki niður á sama plan til að svara
þeim Mér leið auðvitað ekki vel og að
sjálfsögðu sveið mig undan þessum
orðum félaga minna. En ég hugsaði
með mér að þeim myndi vonandi líða
betur eftir að hafa komið þessu frá sér.“
Ellefu ára fréttaritari Morgun-
blaðsins
Björn Ingi Hrafnsson er 34 ára inn-
fæddur Hvergerðingur og segist óskap-
lega stoltur af því.
„Það kom þó bara til vegna þess
að mamma var send heim af spítala í
Reykjavík og sagt að barnið væri ekkert
að fara að fæðast,“ segir hann brosandi.
„Ég fæddist því í hjónarúmi foreldra
minna í Kambahrauninu og er því einn
af örfáum innfæddum Hvergerðingum.
Foreldrar mínir eru Björk Gunnarsdóttir
og Hrafn Björnsson og ég er næstyngst-
ur fimm systkina. Elst er Halla Krist-
ín, hálfsystir mín, dóttir pabba, síðan
kemur Gunnar Bjarki, þá Margét, ég og
yngstur er Jakob. Foreldrar mínir hafa
bæði þurft að hafa heilmikið fyrir sínu.
Ég var fimm ára þegar við fjölskyldan
fluttum til Flateyrar þar sem foreldrar
mínir settu upp bátasmiðju, þaðan lá
leiðin til Akraness árið 1986 og rúmu ári
síðar fluttum við til Reykjavíkur.“
Hann minnist æskuáranna á Flat-
eyri með miklum hlýhug og segist eiga
djúpar rætur þar.
„Húsið sem við bjuggum í, Sólvellir,
brann og eyðilagðist síðar í snjóflóðinu
á Flateyri árið 1995. Þegar við bjuggum
í því húsi var það talið vera utan snjó-
flóðahættumarka. Í næsta húsi, að Sól-
bakka, bjó Einar Oddur Kristjánsson
heitinn með sinni fjölskyldu og milli
okkar barnanna var mikil og góð vin-
átta. Genetískt og uppeldislega séð ætti
ég því kannski að vera í Sjálfstæðis-
flokknum,“ segir hann og brosir lítillega.
„Foreldrar mínir voru bæði virk í flokks-
starfi Sjálfstæðisflokksins og mamma
var formaður í sjálfstæðisfélaginu í
Vestur-Ísafjarðarsýslu og á Suðurlandi.
Ég valdi aðra leið og var óflokksbund-
inn þar til ég gekk í Framsóknarflokkinn
fyrir fimm árum.“
Þegar Björn Ingi var ellefu ára lét
hann draum sinn rætast. Hann var sá
að verða blaðamaður.
„Einn frægasti blaðamaður lands-
ins í áratugi, Hallur Símonarson, var
afabróðir minn og ég leit mikið upp til
hans. Sonur hans Hallur fetaði í fótspor
föður síns og föðurbróðir minn, Anders
Hansen, var líka blaðamaður um langt
skeið, rithöfundur og útgefandi. Ég
sótti því fast að fá að fara í starfskynn-
ingu á Morgunblaðið þegar ég var ellefu
ára og var sá yngsti sem það mun hafa
gert. Ritstjórarnir Matthías Johanness-
en og Styrmir Gunnarsson sýndu mér
mikla þolinmæði og skilning og ég var
gerður að fréttaritara Morgunblaðsins á
Flateyri. Þar átti ég í harðvítugri en afar
skemmtilegri samkeppni við fréttarit-
ara DV á staðnum, skipstjórann á Gylli,
Reyni Traustason, sem nú er löngu orð-
inn landskunnur blaðamaður, ritstjóri
og rithöfundur. Ég skrifaði fyrir Morg-
unblaðið öll mín unglingsár og sendi
greinar og myndir til birtingar. Þetta var
mér góð tekjulind en samhliða því að
starfa fyrir Moggann gaf ég út mín eig-
in blöð sem ég vélritaði og fjölritaði. Ég
verð foreldrum mínum ævinlega þakk-
látur fyrir það traust sem þau sýndu mér,
ungum drengnum, að þvælast þetta
fram og aftur endalaust. Við höfðum
ekki endilega mikla peninga umleikis,
en hins vegar mikla ástúð og óendan-
legan kærleik. Ég á einstaka fjölskyldu
sem stendur saman – alltaf.“
DV Helgarblað föstudagur 19. október 2007 27
Tilfinningaríkur
kjarkmaður
Hann var kallaður svikarinn í
borgarstjórn; sá sem bæri ábyrgð á því
að meirihlutinn missti völdin. Hann mátti sitja
undir því að vera kallaður svikari og skúrkur og
sjaldan hafa aðrar eins persónuárásir heyrst í frétt-
um sjónvarps en þeim sem sýndar voru frá borgar-
stjórnarfundi á þriðjudag. Björn Ingi Hrafnsson
segist feginn ef fólk hafi fengið útrás fyrir tilfinn-
ingar sínar og erfir ekki neitt við neinn.
Framhald á
næstu opnu