Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.2007, Qupperneq 36

Ég held að Frakkarnir hafi
skammast sín svolítið fyrir þetta. Líkt
og þegar við unnum Svía í æfinga-
leik skömmu síðar, þá hitti ég Fredd-
ie Ljungberg. Hann sagði að eftir
þann leik hefði þurft að draga hann
út af hótelinu því hann skammaðist
sín svo mikið eftir leik fyrir að hafa
tapað fyrir Íslandi. Hann var feginn
því að hafa verið að fara til Englands
að spila því hann þorði ekki að fara
heim til sín,“ segir Rúnar og hlær við.
Eins og villidýr í París
Undir stjórn Guðjóns Þórðar-
sonar sem landsliðsþjálfara náði
Ísland mörgum eftirminnilegum
úrslitum og átti á tímabili fína mögu-
leika á því að enda í einu af tveimur
efstu sætunum í riðlinum. Í útileik
gegn Frökkum sem var lokaleikur-
inn í riðlinum þurfti Ísland að sigra
til þess að eiga möguleika á því að
komast áfram. Eins og flesti muna
voru Íslendingar nær sigri en flestir
bjuggust við fyrir leikinn sem tapað-
ist 3–2. En íslenska liðið jafnaði í 2–2
eftir að hafa verið 2–0 undir í hálfleik
á Stadt de France-vellinum í París.
Hetjuleg frammistaða íslenska liðs-
ins verður lengi í minnum höfð en
hvernig skyldi Rúnar hafa upplifað
leikinn. „Þeir komust í 2–0 í hálfleik
og maður hafði svo sem ekki mikla
von þá. En Guðjón greip þá til þess
ráðs að færa okkur aðeins framar og
reyna að setja pressu á þá.
Ég veit ekki alveg hvað gerðist við
það en í seinni hálfleik var líkt og það
losnaði um eitthvað hjá leikmönn-
um. Menn hlupu út um allan völl og
pressuðu þá eins og villidýr. Við það
kom eitthvað fát á Frakkana og þeir
náðu ekki að spila í gegnum okkur
eins og þeir höfðu gert allan leik-
inn. Allt í einu vorum við búnir að
jafna leikinn og ég man að við áttum
meira að segja færi til þess að komast
yfir 3–2 og maður hugsaði með sjálf-
um sér, hvað er að gerast? En síðan
skora þeir úr hornspyrnu einhverj-
um 5 mínútum fyrir leikslok. Ólíkt
leiknum heima unnum við boltann
oft ofarlega á vellinum og náðum
við oft að senda boltann vel á milli
okkar. Til dæmis náðum við þrem-
ur fjórum góðum sendingum á milli
okkar þegar Brynjar Björn skorar 2–2
markið. Sá leikur er að mínu mati að
miklu leyti betri en fyrri leikurinn. En
stemningin inn í klefa bæði fyrir og
eftir leikinn var frábær.
Fyrst eftir leikinn voru menn
hundfúlir, aðallega vegna þess að
menn ætluðu að skipta á treyjum
við Frakkana en þeir vildu það ekki
því þeir voru svo hrokafullir. En eft-
ir að hafa verið svekktir í smá stund
og menn voru búnir að ná átta sig
á því sem búið var að gerast, braust
út mikil gleði. Enda var þetta síðasti
leikurinn í mótinu og við áttum góða
stund í miðborg Parísar eftir leikinn.
Það var líka skemmtilegt hve þetta
var góður hópur. Allir gátu grínast
saman og haft það gott. En oft er
það árangurstengt líka og þegar vel
gengur vilja allir taka þátt í þessu. En
þegar illa gengur eru alltaf einhver
vandamál sem koma upp.“
Sigfreid Held hræddur í
Moskvu
Ég hef haft marga góða þjálfara í
gegnum tíðina og skemmtilega kar-
aktera. Sigfried Held kemur oft fyrst
upp í minninguna en hann gaf mér
fyrsta sénsinn og var skemmtileg-
ur og sérstakur karakter. Hann var
flottur karl sem hafði mikla þekkingu
enda gamall heimsmeistari. Það var
alltaf svolítið fyndið þegar hann var
að tala við okkur á sinni bjöguðu
ensku og menn voru oft að gant-
ast með það innan hópsins hvernig
hann talaði. En hann var harður og
krafðist mikils aga af okkur. Menn
virtu hann alltaf þrátt fyrir að mönn-
um hafi þótt sniðugt hvernig hann
kom hlutunum frá sér.
Þá var ég bara gutti sem var að
spila mína fyrstu landsleiki og í lið-
inu voru miklir harðjaxlar. Einna
eftirminnilegasti leikurinn á þess-
um tíma var jafnteflisleikurinn gegn
Sovétmönnum (1–1) á Lenínvell-
inum stóra fyrir framan 80 þúsund
áhorfendum
Þar fékk ég að koma inn á í smá
stund og við jöfnuðum leikinn
skömmu eftir að ég kom inn á, ekki
það að ég hafi átt einhvern þátt í því
en það var gaman að upplifa það. En
það sem var sérstaklega eftirminni-
legt var andrúmsloftið inni í klefa
bæði fyrir og eftir leik. Á þeim tíma
var það bara þannig að menn voru
bara að öskra á hver annan fyrir leik.
Samanborið við í dag eru menn bara
með ipod að hlusta á eitthvað og út af
fyrir sig.
Fyrir leikinn hrópuðu menn á hver
annan, nú tökum við þessa karla, jörð-
um þá og ýmislegt verra sem óþarfi er
að nefna. Sigfried Held var yfirleitt
undrandi á þessu háttalagi okkar og
hafði ekki kynnst þessu áður. Ég held
að hann hafi bara verið hálfhræddur
þegar hann var inni í klefanum. Eftir
leikinn tók Sigfried Held á móti okk-
ur og það var hreinlega frosið á hon-
um brosið. Ég held að hann hafi ekki
sjálfur trúað því að þetta væri hægt.
En karakterinn í þessu liði var gífur-
lega mikill og þegar allt kemur til alls
skiptir hann kannski meira máli en
tæknileg geta. Blandan í þessum hópi
var frábær og þetta er æðisleg minn-
ing og fögnuðurinn var mikill. Enda
var þetta í fyrsta skipti sem Sovét-
menn töpuðu stigi á heimavelli í und-
ankeppni og þetta voru gríðarlega
sterk úrslit.
Endurkoman í KR
Rúnar kom heim og spilaði með
KR í sumar eftir 12 ára veru í atvinnu-
mennsku. „Það var gaman að koma
heim KR-ingar hafa alltaf verið stolt-
ir af sínu og það er bara jákvætt. En
maður var samt meira var við ein-
hverja óánægju foreldra með félags-
starfið. Nú er maður sjálfur orðinn
foreldri og maður heyrir það að fólk-
ið heldur oft að grasið sé grænna ann-
ars staðar, en það er ekki alltaf raun-
in. En félagið sjálft hefur ekkert breyst
svakalega mikið. Það er helst þá það
að það er rosalega vel gert við okkur
leikmennina og allt gert til þess að
láta okkur líða vel. Auk þess eru leik-
menn almennt í deildinni mun betri
og með betri tækni en var hér áður en
ég fór út.
Það voru vissulega vonbrigði að
liðið skyldi ekki hafa staðið sig bet-
ur í sumar. Ég er hluti af þessu liði og
ætla ekki að skorast undan ábyrgð. En
þegar þetta gengur ekki er það mjög
erfitt fyrir alla.
KR er búið að gleyma þessu sumri
og við ætlum ekkert að tala meira um
það. Nú stefnum við að nýju ári og
vonbrigðin eru að mestu leyti að baki,
en við verðum samt að herða okkur til
þess að bæta okkur.
Persónulega var þetta hrikalega
erfitt. Liðinu gekk ekki vel og þá gekk
mér ekki heldur vel. Ég hélt að þetta
yrði ekki svona erfitt. Aðbúnaður
minn úti var þannig að maður hafði
aðgang að sjúkraþjálfara á öllum æf-
ingum. Allt síðasta árið mitt úti fékk ég
ofboðslega góða umönnum frá mjög
hæfum sjúkraþjálfurum. Hér heima
voru vissulega hæfir sjúkraþjálfarar
hjá KR en það var ekki aðgangur að
þeim á öllum æfingum en það var
eitthvað sem ég þurfti að leita í. Ég
náði aldrei að sýna mitt rétta andlit í
sumar. Það hefur eitthvað með aldur
að gera, auk þess sem ég kom beint
úr öðru tímabili í Belgíu. En það var
nú þannig hjá KR að það var erfitt að
standa upp úr í liðinu þar sem það
spilaði illa. Oft er það þannig að þeg-
ar liðið er að tapa spila einstakling-
arnir illa öfugt við það þegar lið er að
vinna en þá blómstra einstaklingarn-
ir. Í gegnum minn feril hef ég verið að
blómstra þegar allt liðið hefur spilað
vel.
Ég er búinn að gleyma þessu tíma-
bili. Ég passaði mig á því að opna ekki
íþróttasíðurnar daginn eftir leik. Þjálf-
arinn valdi mig alltaf í liðið og hann
var ánægður með mitt framlag þótt ég
hafi ekki verið það. En það var hans
ákvörðun að nota mig og þannig var
það.
Það voru engin önnur lið að reyna
að fá mig en KR. Ég held að ég hafi
verið það heppinn að allir hafi vitað
það að ég var að fara í KR. Nema það
að það hafi enginn viljað fá mig. En
það skiptir mig engu máli, þetta var
alltaf spurning um annaðhvort að-
spila með KR eða að spila ekki neitt.
Mér fannst ég hálfpartinn skyldug-
ur til þess að koma heim og spila með
KR til þess að gefa eitthvað af mér
aftur til þeirra sem studdu mig á leið
minni út í atvinnumennsku. Ég ætl-
aði að gera vel fyrir KR, það tókst ekki
en ég sé ekki eftir neinu í sambandi
við þetta sumar. Maður getur kannski
sagt að maður hafi verið að gera ein-
hverja vitleysu en ég sé ekki eftir
neinu. Þetta var ákvörðun sem ég tók
á sínum tíma út frá þeim forsendum
sem ég hafði þá.“
Yfirmaður knattspyrnu
mála hjá KR
Rúnar tók í vikunni við starfi sem
yfirmaður knattspyrnumála hjá KR
en skyldi hann langa að fara út í þjálf-
un? „Ekki strax, ég ætla að nota mína
þekkingu og reynslu af þjálfurum sem
ég hef haft ótal marga. Auk þess þekki
ég innviði klúbbsins mjög vel. Mitt
starf hér er að finna leikmenn og búa
til hóp ásamt Loga (Ólafssyni) sem við
erum tilbúnir að vinna með. Það sem
við þurfum að gera í meistaraflokki er
að fá inn virkilega góða og samheldna
grúppu af mönnum sem eru tilbúnir að
leggja mikið á sig til þess að vinna. Það
vantar á samheldnina hjá leikmönn-
um. Það verða einhverjar breytingar á
næstunni. Það eru mörg nöfn á blaði
sem við erum á eftir en við þurfum þá
ekki alla. Núna förum við að setja okk-
ur í samband við menn og einnig tala
við þá sem við höfum fyrir, því við eig-
um marga góða knattspyrnumenn.
En við viljum ná meira út úr þeim. Við
vinnum þetta saman til þess að byrja
með en þegar lengra líður og við Logi
erum báðir komnir inn í starfið mun-
um við breyta verkaskiptingunni. Ég
verð í því að finna leikmenn og æfa
leikmenn í einstaklingsþjálfun. Síðan
mun ég verða yngri flokka þjálfurum
innan handar en þetta eru allt hæfir
þjálfarar. En ég ætla vera þeim til halds
og trausts og ræða málin. Ég vil aðeins
koma inn í taktík hjá yngri flokkunum
og láta alla flokka spila eins og meist-
araflokkinn. Því mun ég koma með
einstaka æfingar inn í þetta hjá þeim
þótt þeir fari að sjálfsögðu að mestu
leyti með æfingarnar.
Einnig geta þjálfararnir leitað til
mín og ég get gefið þeim ráð. En einn-
ig get ég fengið góð ráð hjá þeim og ég
tel þetta fínt starf.
Meginmarkmiðið með því sem ég
er að gera er að auka gæði, leikskiln-
ing og sendingar hjá krökkunum. Við
viljum einnig reyna að fá krakka til
þess að bera virðingu fyrir merkinu
sínu, KR, og fá meiri aga inn í yngri
flokkana. Það er eitthvað sem vant-
ar meira af í knattspyrnunni hjá KR
í dag. Það er ekki bara mitt hlutverk
heldur allra hjá félaginu að ná því
saman og ég tala nú ekki um for-
eldrana. Við viljum einnig búa til
góða einstaklinga og persónur en
ekki bara fótboltamenn,“ segir Rúnar
framsýnn í huga.
Ætlaði alltaf að vinna
við knattspyrnu
Það var alltaf markmið mitt að
vinna við knattspyrnu þegar ég kæmi
heim. Þetta er það sem ég kann enda
hef ég kynnst mörgu á ferlinum. Bæði
góðu fólki og hæfum mönnum í knatt-
spyrnunni. Þegar ég fór að hugsa um
það hvað mig langaði að gera áður en
ég kom heim var það starf líkt því sem
ég er kominn í núna sem kom upp í
hugann. En þá var það hins vegar
ekki til staðar. Einnig kom að vísu til
greina að fara á skólabekk og var bú-
inn að skrá mig í hann en hafði svo
ekki tíma í það. Ég tel mig hafa þekk-
ingu til þess að sinna þessu starfi hjá
KR vel og með tíð og tíma ætla ég að
bæta við mig meiri þjálfaraþekkingu.
Ég þekki menn um allan heim sem
geta gefið mér góð ráð. Einnig er það
svo að ég hef góð sambönd við þessi
lið erlendis og ef leikmenn vilja í at-
vinnumennsku, til að æfa eða verða
atvinnumenn. hef ég tækifæri til þess
að koma því í kring. Það er náttúrlega
stór plús fyrir félagið og leikmenn
sem eru hér. Ég er fullur sjálfstrausts
um að geta staðist þetta starf.
Hvaða eiginleika þurfa fótbolta-
menn að hafa til að ná langt?
„Menn þurfa að hafa mjög sterk-
an karakter, vilja og sjálfstraust. Menn
þurfa ekki endilega að hafa góða
tækni, en menn þurfa að hafa eitt-
hvað eitt sem þeir eru góðir í og nátt-
úrlega að kunna eitthvað í fótbolta.
Það er fullt af atvinnumönnum sem
eru í góðum deildum úti í heimi sem
eru ekkert sérstakir fótboltamenn en
þeir eru sterkir karakterar sem geta
barist, hoppað og skallað, en þeir eru
ekkert sérstakir í að gefa 10 metra
sendingar,“ segir hinn geðþekki Rún-
ar Kristinsson að lokum. vidar@dv.i
föstudagur 19. október 200736 Sport DV
RúnaR í LoKEREn
Hér fagnar rúnar marki með Lokeren.
í baRáttu við baLLacK
rúnar er hér í leik gegn Þýskalandi.
LiPuR
rúnar á fullri ferð í leik gegn frökkum.