Fréttatíminn - 25.04.2014, Side 22

„Ég sá að ég varð að
koma mér upp siggi á
fæturna og ákvað að
ganga um berfættur
í mánuð. Mér fannst
það æðislegt. Þetta
var í ágúst á síðasta
ári og ég fór í skó
í nóvember og úr
þeim aftur í febrúar
í ár. Ég ætla ekki
aftur í skó fyrr en
í nóvember,“ segir
Kristófer Kvaran.
Ljósmyndir/Hari
K
ristófer Kvaran er hættur
að nota skó nema köldustu
þrjá mánuði ársins. Hann
gengur og hleypur berfættur
um götur borgarinnar en
upphafið að skóleysinu má einmitt rekja
til þess að Kristófer langaði að byrja að
fara út að hlaupa. „Ég hafði aldrei stundað
hlaup áður og þegar ég viðraði hugmynd-
ina við vini og kunningja fóru allir alltaf
strax að tala um að ég þyrfti nú að eiga
góða hlaupaskó. Ég hafði ekki efni á því að
kaupa mér dýra hlaupaskó og ekki áhuga
á að mynda mér skoðun á hlaupaskóm svo
ég ákvað að prófa að hlaupa berfættur.
Ég hafði hitt mann sem hljóp á tásuskóm
og fannst það gott og heyrt af fólki sem
hleypur berfætt þannig að ég ákvað að
prófa það,“ útskýrir Kristófer.
Honum fannst það gott en var ansi
aumur eftir hlaupin. „Ég sá að ég varð að
koma mér upp siggi á fæturna og ákvað að
ganga um berfættur í mánuð. Mér fannst
það æðislegt. Þetta var í ágúst á síðasta ári
og ég fór í skó í nóvember og úr þeim aftur
í febrúar í ár. Ég ætla ekki aftur í skó fyrr
en í nóvember,“ segir hann.
Kristófer er 27 ára gítarleikari og söngv-
ari og starfar í leikskóla á daginn. Hann
segist örsjaldan fara í skó þegar hann
kemur fram svo berir fæturnir dragi ekki
athyglina frá tónlistinni. Aðspurður segir
hann mikið starað á sig úti á götu, sér-
staklega geri krakkar það. „Það er fyndið
að sjá að þegar ég er að versla í matinn
sér maður fólk oft taka aukakrók til þess
að fylgjast með mér og er óvart akkúrat
að leita að einhverju sem er alltaf rétt við
hliðina á mér,“ segir hann og hlær.
Eina aðkastið sem hann hefur orðið
fyrir var af hendi lögreglunnar. „Ég var úti
að skokka, núna í febrúar, þegar löggan
stoppar mig og skipar mér upp í bílinn. Ég
spurði hvort þetta væri ekki grín en fékk
svar með þjósti og dónaskap að svo væri
ekki. Ég spurði hvort ég mætti ekki láta
þá hafa nafn og símanúmer svo þeir gætu
bara hringt í mig seinna um daginn, því
ég væri úti að hlaupa en það kom ekki til
greina. Mér var skipað að fara inn í lög-
reglubílinn þar sem ég neyddist til að gefa
upp nafn og kennitölu og svara spurning-
um á borð við hvort ég væri á sakaskrá eða
væri á geðlyfjum,“ segir Kristófer.
Aðspurður segist Kristófer það hafa
tekið smá tíma að fá nægilegt sigg undir
fæturna til að þægilegt væri að ganga
berfættur. Þá þurfi hann að fylgjast vel
með fótunum á sér, til að mynda hvort
hann sé með sár. „Svo fer ég oftar í fótabað
en áður,“ segir hann og hlær. Hann þvær
sér um fætur áður en hann kemur inn í
hús, rétt eins og fólk fer úr skónum til að
óhreinka ekki gólfin. „Stundum fer ég í
sokka inni hjá fólki ef því er sérstaklega
illa við að ég komi inn berfættur eftir að
hafa verið berfættur úti,“ segir hann.
Börnunum á leikskólanum finnst afar
spennandi að hann skuli vera berfættur úti
og segja frá því heima, að sögn Kristófers.
Þau eru samt sem áður ekkert sérstaklega
að sækjast eftir því að vera berfætt úti,
fyrir utan einn góðan veðurdag í fyrrasum-
ar, að sögn Kristófers, þegar börnin fengu
að leika sér berfætt. „Annars velja þau að
vera í sokkum og skóm því þeim þykir það
þægilegra,“ segir Kristófer.
Sigríður Dögg Auðunsdóttir
sigridur@frettatiminn.is
22 viðtal Helgin 25.-27. apríl 2014
sími: 588 8998
Steinbökuð gæðabrauð
að hætti Jóa Fel