Morgunblaðið - 29.12.2011, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. DESEMBER 2011
✝ Gísli V. Ein-arsson fæddist
í Reykjavík 14.
júní 1931. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 20. desember
2011.
Foreldrar hans
voru Halldóra
Pálsdóttir hús-
freyja í Reykjavík,
f. 29. maí 1892, d.
5. júní 1984 og Einar Erlends-
son bifreiðastjóri í Reykjavík,
f. 18. apríl 1904, d. 13. október
1976. Hálfsystur hans voru
Páldís Eyjólfs (sammæðra), f.
22. september 1921, d. 5. jan-
úar 2011 og Sigrún Ellen Ein-
arsdóttir (samfeðra), f. 28.
febrúar 1951. Gísli kvæntist 2.
mars 1957 Eddu Ingibjörgu
Eggertsdóttur úr Reykjavík, f.
28. desember 1931. Foreldrar
hennar voru hjónin Eggert
Árni Kristjánsson stór-
kaupmaður, f. 6. október 1897,
d. 28. september 1966, og Guð-
rún Þórðardóttir húsfreyja í
Reykjavík, f. 29. maí 1901, d.
8. apríl 1987. Börn þeirra eru:
1) Guðný Edda Gísladóttir, f.
9. maí 1958, gift Guðjóni Kr.
Guðjónssyni rafeindavirkja-
meistara, f. 13. febrúar 1956.
Synir þeirra eru a) Gísli Valur
Guðjónsson hagverkfræðingur,
f. 13. október 1979, kvæntur
Stefaníu Sigfúsdóttur arkitekt,
f. 26. mars 1979, og eiga þau
þrjár dætur. b) Kristinn Helgi
Guðjónsson rekstrarhagfræð-
Gunnarsson, f. 22. júlí 1994. c)
Gísli Þór Gunnarsson, f. 10.
desember 1998. d) Edda Ingi-
björg Gunnarsdóttir, f. 2. júní
2000. Gísli varð stúdent frá
Verslunarskóla Íslands 1952.
Viðskiptafræðingur frá Há-
skóla Íslands 1956 og stundaði
síðan framhaldsnám í rekstr-
arhagfræði í Danmörku og
Bandaríkjunum 1956-57. Gísli
var stundakennari hjá Háskóla
Íslands 1963-66, starfaði sem
skrifstofustjóri og síðar fram-
kvæmdastjóri hjá Kassagerð
Reykjavíkur hf. 1961-66 og
framkvæmdastjóri hjá Eggerti
Kristjánssyni hf. 1966-86.
Hann var síðan forstjóri hjá
Mata hf. og Sundagörðum hf.
frá 1986 fram að því að hann
dró sig smám saman út úr
rekstrinum undir lok síðustu
aldar. Gísli var virkur í fé-
lagsmálum atvinnulífsins og
gegndi þar mörgum trún-
aðarstörfum. Hann var m.a.
formaður skólanefndar Versl-
unarskóla Íslands, formaður
Verslunarráðs Íslands og
bankaráðsformaður Versl-
unarbanka Íslands hf. Hann
hafði forystu um sameiningu
Verslunarbanka Íslands hf.,
Alþýðubankans hf., Iðn-
aðarbanka Íslands hf. og Út-
vegsbanka Íslands hf. í Ís-
landsbanka hf. og sat í fyrsta
bankaráði hins sameinaða
banka. Hann var félagi í Rot-
aryklúbbnum Reykjavík Aust-
urbær og var m.a. forseti
klúbbsins um tíma.
Útför Gísla fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, 29. des-
ember 2011, og hefst athöfnin
kl. 13.
ingur, f. 3. mars
1985. 2) Eggert
Árni Gíslason við-
skiptafræðingur, f.
24. júlí 1961,
kvæntur Petru
Bragadóttur við-
skiptafræðingi, f.
22. janúar 1963.
Börn þeirra eru a)
Edda Ingibjörg
Eggertsdóttir, BS
í fjármálaverk-
fræði, f. 5. september 1984,
gift Valdimari Jóhanni Bergs-
syni atvinnuflugmanni, f. 21.
febrúar 1984 og eiga þau tvær
dætur. b) Jóhann Steinn Egg-
ertsson, f. 6. apríl 1989. Unn-
usta hans er Katrín Snorra-
dóttir, f. 22. ágúst 1986. c)
Gísli Viðar Eggertsson, f. 18.
september 1993. d) Bragi Þór
Eggertsson, f. 13. september
2000. 3) Halldór Páll Gíslason
viðskiptafræðingur, f. 28. apríl
1964, kvæntur Önnu Helgu
Höskuldsdóttur, f. 3. nóv-
ember 1963. Dóttir þeirra er
Jóna Svandís Halldórsdóttir, f.
27. september 1991. Unnusti
hennar er Ómar Hvanndal
Ólafsson, f. 19. júní 1991.
4) Gunnar Þór Gíslason
rekstrarhagfræðingur, f. 18.
nóvember 1965, kvæntur Sól-
veigu Ingólfsdóttur kerf-
isfræðingi, f. 15. ágúst 1965.
Börn þeirra eru a) Ingólfur
Árni Gunnarsson, f. 8. maí
1991. Unnusta hans er Jara
Dögg Sigurðardóttir, f. 10.
október 1991. b) Einar Páll
Elsku pabbi, þið mamma
kennduð okkur systkinunum að
standa saman, að virða hvert ann-
að, að vera heiðarleg, að mennt
væri máttur, að vera dugleg, að
gefast aldrei upp og svo margt
margt fleira. Þið studduð okkur í
leik og starfi og voruð ávallt til
staðar þegar á móti blés. Fyrir
það er ég þakklátur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Við vorum miklir vinir. Ég
fékk ávallt koss á vanga þegar við
hittumst. Kærleikur þinn og
væntumþykja var óskilyrt. Þú
hélst vel utanum fjölskyldu þína.
Hún var þér mikils virði. Nú ertu
farinn eftir erfið veikindi þar sem
þú sýndir mikið æðruleysi. Minn-
ingin um góðan föður lifir. Hvíl í
friði, elsku pabbi.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Þinn sonur,
Eggert Árni.
Í dag kveðjum við föður minn
Gísla V. Einarsson.
Þegar ég lít yfir farinn veg er
mér efst í huga þakklæti fyrir
þann tíma sem við áttum saman.
Pabbi var vel gefinn og vel lesinn
og lagði sig eftir því að fylgjast
með nýjustu straumum og
stefnum í tækni og rekstri fyr-
irtækja. Hann var alltaf tilbúinn
að veita góð ráð án þess þó að
vera ráðríkur.
Pabbi veitti mér stuðning og
tækifæri til að sinna hugðarefn-
um mínum sem unglingur og
ungur maður. Þegar ljósmyndun
átti hug minn allan sem ungling-
ur veitti hann mér aðgang að góð-
um tækjum til að sinna því áhuga-
máli og veitti mér stuðning til að
koma myndum mínum á fram-
færi. Það er mér einnig minnis-
stætt þegar pabbi keypti fyrstu
útgáfu af fartölvu inn á heimilið
til að auðvelda mér að læra for-
ritun. Þessi tölva var af gerðinni
Osborne 1 og þó að þetta kallaðist
fartölva á þeim tíma var hún það
stór og þung að hún væri tæpast
leyfð sem handfarangur í flugvél-
um núna.
Pabbi studdi mig og hvatti í
námi mínu erlendis og þegar ég
kom til baka gaf hann okkur
bræðrunum smátt og smátt laus-
an tauminn við rekstur fjöl-
skyldufyrirtækjanna á meðan
hann sinnti félagsmálum þangað
til hann dró sig nánast algjörlega
í hlé og eftirlét okkur ábyrgð á
rekstrinum.
Ég náði aldrei að spila al-
mennilega golf með pabba en ég
fékk að fylgja honum við stang-
veiði sem unglingur og ég lærði
mikið um veiðiskap af honum.
Hann tók mig meðal annars með
til að veiða í Haukadalsá þar sem
ég veiddi Maríulaxinn minn eftir
að ég varð stúdent. Ég hugsa
einnig með þakklæti um veiðiferð
sem pabbi fór með okkur Eggerti
bróður mínum í Víðidalsá haustið
2006 þar sem við duttum í góða
veiði og pabbi var enn fær um að
stunda veiðar nánast óstuddur.
Hann kom einnig til veiða með
fjölskyldunni í Víðidalsá sumarið
2007 og þótt hann væri bundinn
við hjólastól gaf hann ekkert eftir
og veiddi sinn síðasta flugulax úr
hjólastólnum í einum uppáhalds-
veiðistað sínum, Dalsárósi.
Pabba var annt um fjölskyldu
sína og hann lagði mikið upp úr
samveru með börnum sínum,
tengdabörnum og barnabörnum
og honum var umhugað um sam-
heldni innan fjölskyldunnar.
Ég kveð pabba í þeirri vissu að
ef ég næ að verða mínum börnum
jafngóður faðir og hann reyndist
mér þá mun ég hafa skilað góðu
ævistarfi.
Gunnar Þór Gíslason.
Með nokkrum orðum vil ég
minnast Gísla tengdaföður míns
sem ég hef átt samfylgd með í yfir
30 ár.
Í stúdentsveislu hjá Láru föð-
ursystur minni árið 1981 kom til
tals að unga stúlku vantaði sum-
arvinnu. Lára og Hafsteinn mað-
ur hennar voru miklir vinir Eddu
og Gísla. Gísli réð mig til starfa og
var ég 17 ára er ég hóf störf hjá
Eggerti Kristjánssyni & Co, þar
sem hann var framkvæmdastjóri.
Það má segja að örlög mín hafi þá
verið ráðin, þar sem ég kynntist
Eggerti eiginmanni mínum þar.
Það var nú samt ekki fyrr en
tveimur árum síðar að ég fór að
venja komur mínar í Stigahlíðina.
Margar góðar stundir áttum
við saman fjölskyldan í Árnesi í
Kjós hjá Eddu og Gísla, en þar
var iðulega fullt hús fjölskyldu-
meðlima. Ilmur af vöfflunum
hennar Eddu, samverustundir á
veröndinni og slátturinn á túninu
á stóru sláttuvélinni hans Gísla
koma upp í hugann.
Við ferðuðumst mikið með
þeim innanlands sem utan. Minn-
isstæðar eru veiðiferðirnar í
Haganes við Mývatn, Djúpadal
og Víðidalsá. Það voru ófáar
fjallaferðirnar sem við fórum í
saman en Gísli og Edda höfðu
mikið yndi af því að ferðast um
landið.
Margar ferðir voru farnar til
útlanda. Flórída varð oftast fyrir
valinu. Þar áttum við góðar
stundir saman við ströndina, á
golfvellinum og víðar. Eftir-
minnilegasta ferðin sem við fór-
um í var síðasta utanlandsferð
Gísla sem farin var í mars 2007.
Börn Gísla og Eddu ásamt mök-
um fóru saman til að fagna 50 ára
brúðkaupsafmæli þeirra. Mér er
minnisstætt í þeirri ferð er farið
var í jeppasafarí í eyðimörk. Til
þess að fá að fara í ferðina varð
maður að vera undir 67 ára og við
góða heilsu. Gísli var nú ekki að
láta það stoppa sig og hafði mjög
gaman af. Ferðin var mjög vel
heppnuð og erum við þakklát í
dag að hafa látið verða af henni.
Tveimur mánuðum síðar var Gísli
ekki ferðafær eftir aðgerð sem
hann fór í og var hann meira og
minna á spítala þar til hann flutti
á hjúkrunarheimilið Sóltún í maí
2008.
Gísli lagði alltaf mikla áherslu
á við börnin sín og barnabörn að
„mennt er máttur“ og mennt-
unina taki enginn frá þér. Hann
studdi barnabörn sín til bóklegs
náms og tónlistarnáms. Tónlist-
aráhugi hans hafði áhrif á börnin
okkar og lærðu þau öll meðal
annars á píanó eins og afi þeirra.
Gísli var á Hjúkrunarheimilinu
í Sóltúni síðustu þrjú ár ævinnar
sökum parkinsonsjúkdóms er
hrjáði hann. Edda tengdamóðir
mín sat hjá honum á hverjum
degi og var það henni erfitt eins
og okkur að horfa upp á þennan
sterka mann tapa þrekinu. Síð-
ustu dagana skiptust börn Gísla,
makar þeirra og elstu barnabörn-
in á að vaka yfir honum. Það voru
dýrmætar stundir sem lifa með
okkur í minningunni um góðan
föður, tengdaföður, afa og lang-
afa.
Að lokum við ég þakka þér,
Gísli minn, fyrir allt sem þú hefur
gefið okkur og kveð þig með
sálminum sem við sungum yfir
þér á dánardegi;
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Guð blessi minningu þína,
elsku Gísli
Þín tengdadóttir,
Petra.
Í dag verður borinn til grafar
tengdafaðir minn, Gísli V. Ein-
arsson.
Ég kynntist honum fyrir rúm-
um 25 árum þegar ég og yngsti
sonur hans felldum hugi saman.
Ég man alltaf þegar ég sá Gísla
fyrst, mér fannst hann svo hár og
myndarlegur. Hann var bros-
mildur og hrókur alls fagnaðar og
hafði gaman af því að segja sögur
enda var hann fær í þeirri list.
Gísli undi sér vel í sumarbú-
stað þeirra Eddu í Kjósinni.
Hann hafði gaman af því að sitja á
veröndinni og fylgjast með fugla-
lífinu í sjónaukanum sínum eða að
æfa stutta golfspilið á túninu. Það
var oft gestkvæmt í Kjósinni og
ávallt var tekið vel á móti gestum.
Börnin okkar ólust upp við það að
eiga samverustundir með afa sín-
um og ömmu í Kjósinni alveg frá
því að þau voru kornabörn og er
ég þakklát fyrir það.
Gísli og Edda heimsóttu okkur
hjónin oft á meðan við bjuggum í
London og það var gott fyrir mig
að fá stuðning frá þeim þegar
Gunnar var mikið í skólanum.
Þessar heimsóknir þeirra styrktu
samband mitt við tengdaforeldra
mína. Þegar tími gafst til ferðuð-
umst við um sunnanvert Eng-
land, meðal annars til Dover,
Stonehenge og Bath.
Við hjónin fórum í nokkur ár
með börnin okkar til Flórída með
Gísla og Eddu og þá fengu elstu
drengirnir okkar stundum að
fara með þeim í golf og yngri
börnin gátu sýnt þeim með stolti
sandkastalana sína á ströndinni.
Þetta eru minningar sem þau
munu eiga um ókomin ár.
Það var erfitt að horfa upp á
Gísla, svona kröftugan og lífs-
glaðan mann, missa andlegan og
líkamlegan þrótt í baráttu sinni
við Parkinsonveikina sem herjaði
á hann síðustu æviárin. Við get-
um huggað okkar við það að hann
er nú laus úr viðjum veikindanna
og eftir stendur minning um mik-
ilmenni sem ég er stolt og þakklát
fyrir að hafa átt sem tengdaföður.
Hvíl í friði.
Sólveig Ingólfsdóttir.
Elsku afi, nú ert þú fallinn frá
og eftir standa ógleymanlegar
minningar. Við erum heppnir að
hafa átt svona margar samveru-
stundir með þér í gegnum árin.
Samverustundir okkar með
afa voru eins fjölbreyttar og þær
voru margar. Það sem efst er í
huga okkar er sá tími sem við
eyddum saman í sumarbústaðn-
um hjá afa og ömmu í Kjósinni og
þær utanlandsferðir sem við fór-
um í saman. Þessar minningar
eru okkur sérstaklega kærar.
Það voru margir sumardagarnir
sem við áttum saman í Kjósinni.
Þeir voru afar skemmtilegir og
einkenndust af alls kyns leikjum
og léttum störfum á daginn. Afi
var ákveðinn og hafði sterkar
skoðanir á því hvernig unnið væri
að úrlausn verkefna. Hann sagði
okkur til þegar við unnum að ein-
hverju á óskynsamlegan hátt að
hans mati eða þegar eitthvað
mátti gera betur. Kvöldin voru
afslöppuð. Það var grillað, horft á
sjónvarp, rætt um ýmislegt og
farið í göngutúra um sveitina.
Afi var mikið í golfi á seinni ár-
um og hafði hann einnig gaman af
skák. Það var hann sem kenndi
okkur undirstöðuatriði bæði í
skák og golfi en það vorum mörg
kvöldin sem við tefldum á móti
hver öðrum þrír saman. Það gekk
ekki alltaf vel í golfinu, við áttum
misjafna daga og rokið á Íslandi
og steikjandi sólin á Flórída setti
oft strik í reikninginn. Minningar
okkar bræðranna af þeim tíma
sem við spiluðum golf með afa og
ömmu hvort sem það var erlendis
eða hér heima eru okkur ákaflega
dýrmætar. Afi var afar klár og
reyndi ávallt að leiðbeina okkur
eins vel og hann gat. Hann hafði
gaman af því að miðla visku sinni
og reynslu með því að segja sög-
ur. Oft á tíðum leiddu einföldustu
spurningar af sér langar og ítar-
legar sögur úr lífi hans. Við bræð-
urnir höfðum einstaklega gaman
af þessu sögustundum þótt við
höfum ef til vill ekki alltaf skilið
boðskapinn eða týnt þræðinum í
miðri sögu. Afi hafði trú á að okk-
ur myndi vegna vel í lífinu og
hann reyndi eftir fremsta megni
að efla okkur og fræða.
Samveru stundir okkar voru
góðar en þær hefðu mátt vera
fleiri. Hvíldu í friði, elsku afi.
Ingólfur og Einar Páll.
Elsku afi, undanfarna daga hef
ég mikið hugsað til baka og rifjað
upp allar þær samverstundir sem
við höfum átt og þær góðu minn-
ingar sem þær hafa skilið eftir.
Ein af mínum fyrstu minningum
með þér er þegar ég var lítill
gutti, sennilega svona 4-5 ára og
fékk að fara með ykkur ömmu
upp í Kjós. Á leiðinni heim veit ég
ekki af mér fyrr en löggan er búin
að setja bláu ljósin á og biður þig
um að stoppa þar sem þú hafðir
keyrt of hratt. Mér fannst það
grafalvarlegt að löggan skyldi
stoppa þig og þess vegna varð ég
svo hissa á þínum viðbrögðum
þegar þú fórst að skellihlæja að
þessu öllu saman. Þó að ég hafi
átt erfitt með að skilja þetta á sín-
um tíma var þetta lýsandi fyrir
þig, alltaf stutt í prakkarann og
hláturinn.
Einnig eru minnisstæðar
prófatarnirnar mínar í Verzló
þegar ég fékk að læra og gista hjá
ykkur ömmu í Stigahlíðinni. Það
var svo gott að breyta aðeins um
umhverfi yfir prófin og ekki
skemmdi nú fyrir að maður fékk
algjöra dekurmeðferð. Ég reynd-
ar komst að því á þessum tímabil-
um að þú varst algjör dekurrófa
sjálfur, fékkst t.d. rjúkandi heitar
og góðar vöfflur nánast daglega
frá ömmu með heimatilbúnu
krækiberjahlaupi og rjóma. En
mikið þótti þér þær nú góðar,
enda mikill matmaður og varstu
um tíma kominn með væna
vöffluístru.
Þú varst alltaf mikið fyrir úti-
veruna og var það sama hvort það
voru göngutúrar, skíðaferðir eða
golfhringir. Í seinni tíð var það þó
golfið sem átti hug þinn allan og
náðir þú meira að segja að plata
ömmu með þér. Þú varst kannski
ekki sá högglengsti, enda stund-
um kallaður „afi 150 metrar“, en
alltaf var þetta þráðbeint hjá þér
og ótrúlegt hvað þú varst seigur
miðað við aldur og veikindi. Þér
fannst líka fátt skemmtilegra en
að velta þér upp úr sveiflunni, hjá
þér sjálfum eða öðrum, og varst
duglegur að fara til kennara, lesa
golfbækur og horfa á golfmót í
sjónvarpinu. Ég er líka alveg
handviss á því að golfið hjálpaði
þér mikið í að halda Parkinson-
veikindunum niðri.
Þrátt fyrir að það sé erfitt að
kveðja er ekki annað hægt en að
minnast þín með hlýju og gleði í
hjarta því að eftir standa svo ótal-
margar góðar minningar, eins og
t.d. vöfflukaffið í Stigahlíðinni,
golfhringirnir, golfferðirnar og
helgarnar í Kjósinni. Ég vil
þakka þér fyrir allar góðu sam-
verustundirnar í gegnum tíðina,
þín verður sárt saknað.
Hvíl í friði, elsku afi minn.
Kristinn Helgi Guðjónsson.
Elsku afi Gísli, mér hefur alltaf
þótt vænt um þig. Takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig, afi
minn.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Bragi Þór Eggertsson.
Þegar ég hugsa um afa Gísla
kemur fyrst upp í kollinn á mér
þegar að ég var sjö ára gamall og
afi sótti mig og sagðist ætla fara
með mig að kaupa golfkylfu.
Þetta var fyrsta golfkylfan mín,
forláta 7 járn, og með þessari
verslunarferð var afi búinn að
smita mig af golfbakteríunni og
það allsvakalega. Við afi fórum
ófáum sinnum í golf í gegnum tíð-
ina bæði hér og erlendis og alltaf
þótti mér það jafn gaman. Takk,
afi minn, fyrir allar þessar æð-
islegu stundir sem við höfum átt í
gegnum tíðina, golfferðirnar,
yndislegu helgarnar í Kjósinni,
veiðiferðirnar, utanlandsferðirn-
ar og allar þær stundir sem við
höfum átt saman. Takk fyrir allan
þann stuðning sem þú og amma
hafið veitt mér í gegnum tíðina,
þú hefur verið mér frábær fyr-
irmynd og ég mun alltaf muna
það hvernig þú studdir mig og
hvattir mig áfram í öllu því sem
ég hef tekið mér fyrir hendur.
Takk elsku afi minn, merkari
og betri mann en þig er erfitt að
finna.
Hvíldu í friði, ég mun ávallt
minnast þín.
Jóhann Steinn Eggertsson.
Afi Gísli átti mikinn þátt í að
gera mig að þeim sem ég er.
Hann var mikil fyrirmynd í mínu
lífi og veitti mér innblástur. Ég er
til dæmis að læra á píanó því
hann spilaði djass og það varð síð-
an til þess að ég fór að læra á
djasspíanó. Oft var það þannig að
afi var að spila lag og þá fór ég til
píanókennarans og bað um að
læra það lag. Þar af er Up A Lazy
River eftirminnilegast sem afi
spilaði alltaf í svona ragtime-stíl
og ég hugsa ávallt til hans þegar
ég heyri það. Hann tefldi mikið
við mig og kenndi mér rökhugsun
og hvernig ætti að tapa. Það segi
ég af því að hann vann mig alltaf.
En ég veitti honum eins mikla
samkeppni og ég gat svo ég lærði
mikið á því í hvert sinn.
Kjósin er staðurinn sem tengir
mig mest við afa en einnig Flór-
ídaferðirnar. Í Kjósinni eyddum
við ófáum frábærum sumarhelg-
um saman öll fjölskyldan frá því
ég man eftir mér. Þó að ég hafi oft
á tíðum verið skapmikill og
stangast á við alla hina gat afi
alltaf talað við mig og komið mér í
gott skap. Hann gaf alltaf frá sér
svo hlýja strauma.
Hvíldu í friði, elsku afi, ég mun
minnast þín og þess sem þú
tamdir mér.
Gísli Viðar Eggertsson.
Elsku afi. Það er skrítið að
hafa þig ekki hjá okkur lengur en
ég veit að nú líður þér betur. Nú
þegar þú ert farinn fyllist ég
söknuði en um leið þakklæti. Ég
er þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast þér svona vel og allar
þær ómetanlegu stundir sem ég
hef átt með þér. Þakklát fyrir all-
ar þær dýrmætu minningar sem
ég á um þig og mun eiga um
ókomna tíð. Minningar um ynd-
islegan, hlýjan og góðan afa.
Þegar ég sit hér og hugsa um
þig kemur þú alltaf upp í huga
Gísli V. Einarsson