SunnudagsMogginn - 26.02.2012, Síða 26

26 26. febrúar 2012
Dag einn rölti ungur maður íhægðum sínum inn á skrif-stofu hjá renni- og mótaverk-stæðinu Vélvík í Reykjavík og
spurði hvort menn gætu smíðað fyrir
hann eldflaug. Þegar Daníel Guðmunds-
son, framkvæmdastjóri Vélvíkur, hafði
fullvissað sig um að unga manninum væri
alvara kinkaði hann áhugasamur kolli.
„Fyrst við getum smíðað kafbáta hljótum
við að geta smíðað eldflaugar!“
Þetta er sönn saga og með henni rök-
styður Daníel þá fullyrðingu sína að hver
einasti dagur í Vélvík sé ekki bara
skemmtilegur heldur líka spennandi. Allt
geti gerst. Ungi maðurinn var verk-
fræðinemi og enda þótt eldflaugin sem
hann hafði í huga væri ekki sömu gerðar
og þær sem þeir skjóta upp á Canaveral-
höfða var hann sannarlega að biðja um
eldflaug. Og hana fékk hann.
Daníel tekur þó skýrt fram að hlutverk
Vélvíkur hafi verið að smíða einstaka
hluti í eldflaugina. Smári Freyr Smárason
og Magnús Már Guðnason hjá Áhuga-
mannafélaginu AIR (Amateur Icelandic
Rocketry) hafi séð um að setja hana sam-
an.
„Þetta gekk ágætlega og þeir eru búnir
að skjóta nokkrum eldflaugum upp í til-
raunaskyni,“ upplýsir Daníel en forvitnir
lesendur geta kynnt sér verkefnið betur á
vefslóðinni eldflaug.com.
Að sögn Daníels hefur eldflaugarverk-
efnið það fram yfir mörg önnur verkefni
sem Vélvík hefur tekið að sér gegnum ár-
in að menn vissu hvað þeir voru að
smíða. „Hér búum við til allskonar hluti
sem við höfum ekki hugmynd um hvað
eru og þaðan af síður hvaða tilgangi þeir
þjóna. Menn koma bara með teikningar
sem við förum eftir. Eins eru sumir hlutir
sem við smíðum hreinlega leyndarmál,“
segir Daníel og bætir við að oft og tíðum
sé Vélvík að smíða hluti fyrir samkeppn-
isaðila og fyrir vikið megi ekkert kvisast
út. „Raunar ættu allir vinnusalir hér að
vera læstir, þannig væri það í útlöndum,
en eins og við vitum er Ísland svolítið sér
á parti. Við erum búnir að festa kaup á
búnaði til að læsa sölunum fyrir óvið-
komandi.“
Eins og iðnnjósnara sem hafa dulbúið
sig sem blaðamaður og ljósmyndari á
Morgunblaðinu, skýt ég sposkur inn í.
Daníel skellir upp úr.
Magnað og fríkað
Kafbátana, sem Daníel gat um, hefur Vél-
vík framleitt í um áratug fyrir Teledyne
Gavia (áður Hafmynd) sem sérhæfir sig í
neðansjávarrannsóknum. Og verkefnið
er að vinda upp á sig. „Við höfum verið að
framleiða þetta einn til tvo kafbáta á ári
en fyrir þetta ár liggur fyrir tíu báta pönt-
un. Það er mjög ánægjulegt að vinna fyrir
Hafmynd en yfirhönnuðurinn þeirra, Eg-
ill Harðarson, hannar alveg magnaða
hluti og á köflum fríkaða.“
Daníel, sem er rennismíðameistari,
setti Vélvík á laggirnar haustið 1988 og
var fyrst um sinn eini starfsmaður verk-
stæðisins. „Minn bakgrunnur er í iðnaði,
ég vann hjá Plastprenti í tíu ár, og ákvað
strax að einbeita mér að þjónustu við
iðnfyrirtæki en ekki sjávarútvegsfyr-
irtæki eins og margir gerðu á þeim tíma.
Ég þekkti hugsanaganginn sem gilti í iðn-
aðinum og veðjaði á vandaða nákvæmn-
issmíði fyrir iðnfyrirtæki. Á því var sann-
arlega þörf, það hefur sýnt sig.“
Fljótlega gekk Magnús Ingi Magnússon
rennismiður til liðs við Daníel og gerðist
síðar meðeigandi. Það er saga að segja frá
ráðningu hans. „Magnús var nýkominn
heim frá Danmörku, þar sem hann vann á
mótaverkstæði, og móðir hans sá auglýs-
ingu frá mér í blöðunum. Síðan hringdi
hún bara í mig og spurði hvort ég hefði
ekki vinnu fyrir drenginn. Ég hélt það
nú. Það var upphafið að afskaplega far-
sælu samstarfi sem staðið hefur í meira en
tuttugu ár.“
Óx fiskur um hrygg
Fyrst fengust Daníel og Magnús aðallega
við viðgerðarvinnu og mótasmíði fyrir
plastiðnað en í dag er Vélvík mestmegnis
að búa til vélar og tæki og framleiða hluti
fyrir önnur framleiðslufyrirtæki sem síð-
an setja þá smíði saman.
Í hópi viðskiptavina Vélvíkur eru
Stjörnuoddi, Marel, Össur, Marport, Ac-
tavis, Orkuveita Reykjavíkur, Nýsköp-
unarmiðstöð Íslands og háskólarnir í
landinu. Þá segir Daníel fyrirtækið einnig
fá verkefni erlendis frá í talsverðu magni.
Eftir að Vélvík flutti í núverandi hús-
næði á Höfðabakka 1 um áramótin 1994-
95, sem er fjórum sinnum stærra en
Daníel Guðmundsson með nef á
kafbáti í höndunum en gripurinn er
smíðaður í einni og sömu vélinni.
Smíða kafbáta
og eldflaugar
Renni- og mótaverkstæðinu Vélvík
í Reykjavík er ekkert óviðkomandi
enda smíða menn þar jöfnum
höndum kafbáta og eldflaugar.
Daníel Guðmundsson fram-
kvæmdastjóri segir þar líka verða
til allskonar hluti sem enginn veit
hvað eru – og þaðan af síður hvaða
tilgangi þeir eiga að þjóna.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Myndir: Sigurgeir Sigurðsson sigurgeir@mbl.is
Eigendur Vélvíkur: Daníel
Guðmundsson og Magnús
Ingi Magnússon í vélasalnum.
Gústaf Guðbrandsson renni-
smiður við fullkomnustu vél
Vélvíkur. Hún getur smíðað
hluti í „bullandi þrívídd,“ eins
og Daníel kemst að orði.
Sum verkefni hentar betur að
vinna með gamla laginu. Pétur
Einarsson rennismiður að störfum.