SunnudagsMogginn - 26.02.2012, Síða 27

Morgunblaðið/Kristinn
26. febrúar 2012 27
gamla húsnæðið, óx fyrirtækinu hratt
fiskur um hrygg og nú starfa hjá því tutt-
ugu manns. Mest rennismiðir. Aftur urðu
vatnaskil í rekstrinum með fyrstu tölvu-
stýrðu smíðavélinni árið 1996 en þær vél-
ar eru orðnar tólf í dag. „Ég held að ég
geti leyft mér að fullyrða að við séum með
fjölbreyttasta tækjakost landsins í þessu
fagi,“ segir Daníel en tölvustýrðu vél-
arnar eru engin smásmíði.
Eina ókostinn við tölvustýrðu vélarnar
segir Daníel vera að eins stykkis smíði
verði býsna dýr í þeim, sérstaklega ef
stykkið er lítið. „Þá smíðum við bara með
gamla laginu, við búum að þannig tækj-
um líka.“
Afskaplega gott starfsfólk
Húsnæðið á Höfðabakka er samtals um
1.000 fermetrar. Eigi að síður er það farið
að þrengja að starfseminni og Daníel
upplýsir að menn séu farnir að svipast
um eftir nýju húsnæði, a.m.k. helmingi
stærra.
„Ég sá aldrei fyrir mér í upphafi að
þetta myndi vinda svona upp á sig,“ seg-
ir Daníel þegar útþenslu Vélvíkur ber á
góma. „Velgengnin byggist á stefnu fyr-
irtækisins, tryggð viðskiptavinanna og
samkeppnishæfu verði en aðallega þó
starfsfólki Vélvíkur. Fyrirtæki er ekkert
nema fólkið sem þar vinnur og við erum
svo lánsamir að vera með afskaplega gott
starfsfólk sem margt hefur starfað hjá
okkur í á annan áratug. Þetta fólk ræður
við öll þau verkefni sem okkur eru falin
og í raun getum við smíðað hvað sem er,
svo lengi sem það kemst í vélarnar okk-
ar.“
Ekki ríkisstjórninni að þakka
Daníel segir ekki sjálfgefið að Vélvík
stækki meira en nú er orðið enda þótt
rýmra mætti vera um núverandi véla-
kost. „Eins og staðan er núna þurfum við
að vísa frá okkur verkefnum en það sem
stendur frekari stækkun fyrst og fremst
fyrir þrifum er viðvarandi skortur á
rennismiðum. Af einhverjum ástæðum
er fagið ekki nægilega vel kynnt hér á
landi. Það er synd og skömm enda er
rennismíði bæði skemmtileg og skapandi
vinna. Menn þurfa að vera frjóir í hugs-
un.“
Fyrst rennismíðameistarinn er byrj-
aður að „skammast“ getur hann ekki á
sér setið að taka snúning á ríkisstjórn
þessa lands. „Það er ekki sitjandi rík-
isstjórn að þakka að okkur gengur vel.
Skattahækkanir og gengishöft eru ekki
það sem fyrirtækin í landinu þurfa á að
halda. Að vísu höfum við í málmiðnaði
sloppið betur en margir aðrir en það
breytir ekki því að stefnan er röng. Kol-
röng.“
Sýnishorn af framleiðslu Vélvíkur. Neistagraf,
mót og afurðin sjálf, svefnrannsóknatæki.
Ein eldflaug-
anna sem
hlutir voru
smíðaðir í hjá
Vélvík.
Þegar Daníel Guðmundsson er spurður
hvort hann eigi sér eitthvert drauma-
verkefni prívat og persónulega þegar
vélakostur Vélvíkur er annars vegar örlar
á bliki í auga.
„Ég er byssusmiður og með réttindi
sem slíkur. Ætli ég væri ekki helst til í að
smíða mér riffil frá upphafi til enda og
fullnægja þar með þeim hégóma.“
Er það raunhæft?
„Ef það er ekki hægt með þessum tækj-
um, hvar er það þá hægt?“
Ljósmyndir af Daníel á vélfákum prýða
veggi skrifstofu hans og óhjákvæmilegt
að spyrja hvort Harley gamli Davidson sé
einn af hans elstu og traustustu vinum.
„Það má nú segja. Ég gegndi um tíma
formennsku í Félagi Harley Davidson-
eigenda á Íslandi. Hér áður hjólaði ég tíu
til fimmtán þúsund kílómetra á ári en er
latari við þetta núna.“
Hann er einnig mikill áhugamaður um
fáka af holdi og blóði. „Hestamennskan
er einskonar fæðingargalli hjá mér, ég
ólst upp með hrossum. Síðan kom smá
hlé áður en ég hellti mér aftur í hesta-
mennskuna – í áratugi. Að því kom þó að
tíminn var ekki lengur fyrir hendi og þá
hætti ég. Hafi maður ekki tíma til að
sinna blessuðum skepnunum er þessu
sjálfhætt.“
Daníel hefur ferðast á hestum vítt og
breitt um landið og segir fátt jafndá-
samlegt og að ríða góðum hesti í nátt-
úrunni upp til fjalla. „Ég hef farið ríðandi
á ýmsa staði sem ég hefði annars aldrei
komið á. Það er allt öðruvísi að ferðast á
mótorhjóli enda er það vegasport, alla
vega hjá mér, en kosturinn er sá að hægt
er að hoppa á bak hvenær sem er. Mót-
orhjól bítur ekki gras!“
Daníel er fjölskyldumaður og eig-
inkona hans, Kristín Márusdóttir, starfar
einnig hjá Vélvík, í bókhaldi. Það gera
líka tveir synir hans, Márus og Haraldur,
og tveir tengdasynir, Qussay og Theodór.
Á veggnum sést mótórhjólakappinn
knúsa eitt barnabarna sinna. „Síðan varð
ég langafi um daginn,“ upplýsir hann.
„Það er svo sem allt í lagi en það er verra
að þurfa að sofa hjá langömmu ...“
Hlátrasköllin berast út á plan.
Rawda Sól óskar afa sínum góðrar ferðar á hjólinu.
Mótorhjól
bítur ekki gras!
Ljósmynd/eldflaug.com