Morgunblaðið - 19.04.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. APRÍL 2012
✝ Elín RannveigJónsdóttir
fæddist 15. maí
1921 í Brekku í Að-
aldal. Hún lést 27.
mars 2012 á dval-
arheimilinu Hlíð.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Margrét Sig-
urtryggvadóttir
frá Litluvöllum í
Bárðardal, f. 5.
mars 1890, d. 1. september
1968, og Jón Bergvinsson frá
Brekku í Aðaldal, f. 23 janúar
1886, d. 19. maí 1958.
Systkini Elínar Rannveigar
eru: Bergvin, f. 1. ágúst 1918, d.
18. júní 1963, Ingvi Karl, f. 16.
mars 1920, d. 2. maí 1998, Guð-
rún, f. 26. apríl 1923, d. 16. jan-
úar 2008, Tryggvi, f. 10. mars
1924 , d. 2. mars 2004, Hörður
Bragi, f. 24. maí 1926, d. 30.
júní 2006, Þórður, f. 9. sept-
ember 1927, d. 14. október
2004, Áslaug Nanna, f. 22. maí.
1929, d. 25. desember 1950, og
er Áslaug Nanna, f. 22. maí.
1929, d. 25. desember 1950.
Margrét er gift Stefáni Kára-
syni og eiga þau þrjú börn: 1)
Áslaug Rannveig, f. 6.5. 1968,
börn hennar eru Halldór Stef-
án, sambýliskona hans er Sara
Guðjónsdóttir, Hadda Margrét
og Harpa Elín. 2) Arnfríður, f.
10.3. 1977. 3) Haddur Júlíus, f.
28.7. 1981, eiginkona hans er
Ása Katrín Gunnlaugsdóttir og
eiga þau tvo syni, Arnór Ísak og
Atla Róbert.
Elín Rannveig ólst upp í
Brekku og gekk í skóla sem
stundum var haldinn þar. Vet-
urinn 1940 til 1941 var hún við
nám í Húsmæðraskólanum á
Laugum í Reykjadal og nokkru
síðar fluttist hún til Akureyrar.
Þar hóf hún störf á prjónastof-
unni Drífu. Seinna starfaði hún
á frystihúsi Útgerðarfélags Ak-
ureyringa, síðan á súkku-
laðigerðinni Lindu og starfsævi
sinni lauk hún á Niðursuðuverk-
smiðju K. Jónssonar. Um árabil
var Elín Rannveig virk í Slysa-
varnadeild kvenna á Akureyri.
Ennfremur lét hún að sér
kveðja í Friðarsamtökum ís-
lenskra kvenna.
Útför Elínar Rannveigar fór
fram 4. apríl 2012 í kyrrþey að
ósk hennar.
Kristín f. 22. júlí
1932, búsett í
Keflavík.
Árið 1952 giftist
Elín Rannveig
Haddi Júlíussyni f.
17. júní 1928, d. 9.
desember 2011, frá
Sólheimum á Sval-
barðsströnd. Sonur
þeirra er Áslaugur,
f. 1952. Hann er
giftur Huldu Harð-
ardóttur og eiga þau þrjú börn:
1) Dröfn, f. 3.8. 1972, sambýlis-
maður hennar er Sveinbjörn
Sveinbjörnsson og eiga þau
þrjár dætur, Gyðu Dröfn, Huldu
Dröfn og Áslaugu Dröfn. 2)
Haddur, f. 10.6. 1975, sambýlis-
kona hans er Sigríður Guðjóns-
dóttir og eiga þau einn son, Elv-
ar Ása. 3) Rósfríð Kristín, f. 6.1.
1977, sambýlismaður hennar er
Hjalti Jónsson og eiga þau tvær
dætur, Dagnýju og Rakel, dóttir
Hjalta er Aníta Hrund. Fyrir
átti Haddur dótturina Margréti,
f. 14. mars 1950, móðir hennar
Elsku yndislega amma mín,
nú ert þú farin aðeins rúmlega
þremur mánuðum á eftir afa.
Ég veit að þú saknaðir hans
mikið og vildir fá að fara til
hans og núna eruð þið saman á
ný og ég veit að það er gaman
hjá ykkur og að ykkur líður vel.
Samt er þetta svo sárt, maður
er aldrei tilbúinn að kveðja þá
sem maður elskar. En við sem
eftir erum eigum margar góðar
minningar til að ylja okkur við.
Sem barn var ég alltaf með
annan fótinn hjá ykkur afa og
naut allrar ykkar elsku. Þú
stjanaðir við mig og kenndir
mér svo margt. Þú kenndir mér
að lesa og ég var löngu orðin
læs þegar ég byrjaði í skóla. Þú
kenndir mér líka að prjóna,
sauma út og svo margt fleira.
Þú varst alltaf að búa eitthvað
til og ég vildi gera eins, þannig
að ég var bara 6 ára þegar ég
var farin að prjóna dúka eftir
munstri og geri aðrir betur. En
þetta var allt þolinmæði þinni
og natni að þakka.
Þú hafðir yndi af handavinnu
hvers konar og slóst aldrei
slöku við. Þær eru ófáar ger-
semarnar sem þú skilur eftir
þig. Það var eiginlega alveg
sama hvað þú tókst þér fyrir
hendur þú leystir það allt með
glæsibrag.
Eftir að ég flutti suður urðu
stundirnar okkar saman færri
en alltaf þegar ég kom norður
þá voru daglega heimsóknir í
Ránargötuna og síðan á Hlíð til
þín og afa og það var alltaf svo
gott að koma til ykkar. Og
aldrei fór maður svangur frá
ykkur, þú sást nú til þess. Allt-
af var hellt upp á könnuna og
svo voru nokkrar sortir bornar
á borð með. Þú varst höfðingi
heim að sækja, elsku amma
mín.
Börnin mín, þau Halldór
Stefán, Hadda Margrét og
Harpa Elín, fengu líka öll að
njóta elsku þinnar og þau
sakna þín sárt. En þau eiga
fullt af góðum minningum um
þig sem munu fylgja þeim í
gegnum lífið.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig og
kenndir mér, takk fyrir alla
þína elsku og hlýju í minn garð,
takk fyrir allt.
Hvíldu í friði.
Áslaug Rannveig.
Elsku amma, það voru marg-
ar hlýjar minningar sem fóru í
gegnum hugann þegar ég sat
hjá þér á Elló, ég er þér æv-
inlega þakklátur fyrir allt sem
þú hefur gefið mér í gegnum
árin. Það var alltaf jafn ynd-
islegt að kom niður í Rán, ef
þið afi voruð ekki úti á palli í
sólbaði þá varst þú inni að baka
vöfflur eða lummur og alltaf
tilbúin að hella rauðu könnuna
mína fulla af mjólk og það var
ekki möguleiki að fara frá þér
svangur, þú varst alltaf svo
góð. Það var alltaf gaman að
laumast á eftir þér inn í búr
þegar þú varst að taka til mat
eða kaffi því þá var laumað upp
í mann einum kandís eða öðru
nammi.
Ég minnist þess ekki að
nammibaukurinn hafi verið
tómur þegar þið afi rennduð
um landið á Dalarauð og það
stóð aldrei á því að þú opnaðir
nammibaukinn.
Það er líka svo yndislegt
hvað þú gafst fjölskyldu minni
góðar minningar um þig og er
fátt eins fallegra en að hlusta á
strákana mína fara með litlu
bænina fyrir svefninn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku amma, nú eruð þið afi
saman, þannig leið ykkur alltaf
best. Ég veit að þið vakið yfir
okkur öllum.
Hvíldu í friði.
Haddur, Ása, Arnór og Atli.
Elín Rannveig
Jónsdóttir
✝ Baldur Guð-bjartur Svein-
björnsson var
fæddur 30. janúar
1929 á Vestdals-
eyri í Seyðisfirði.
Hann andaðist á
Sjúkrahúsi Seyð-
isfjarðar 6. apríl sl.
Foreldrar hans
voru Sveinbjörn
Jón Hjálmarsson
verkamaður, f. 28.
des.1905, d. 5. des. 1974, og
Guðrún Ásta Sveinbjörnsdóttir
verkakona, f. 31. okt. 1911, d.
9. júní 2002. Systkini Baldurs
eru Inga Hrefna f. 2. jan. 1932,
Jóhann Björn f. 18. febr. 1934,
Fjóla f. 11. júní 1935 og Ástrún
Lilja f. 14. sept. 1951. Fóst-
ursystir hans er Árdís Björg Ís-
leifsdóttir f. 24. ágúst 1951.
Að loknu unglingaprófi frá
Seyðisfjarðarskóla nam hann
1955. Sigldi eftir það á íslensk-
um farskipum. Baldur stóð
nokkur ár fyrir námskeiðum
víða um land á vegum Fiski-
félagsins. Gegndi um skeið for-
mennsku í Verkamannafélag-
inu Fram á Seyðisfirði. Sat í
bæjarstjórn Seyðisfjarðar árin
1958-1962. Hann lagði gjörva
hönd á fjölmörg störf, s.s. inn-
an- og utanhússmálningu, sjó-
mennsku á fiskiskipum og
vinnu í landi við sjávarafla.
Hjá SR á Seyðisfirði vann hann
í mörg ár. Meðal fjölmargs
annars, sem hann vann, var
hann eitt sumar við bryggju-
smíði á Skarðsströnd. Baldur
var sæmdur heiðurspeningi
Sjómannadagsráðs Seyð-
isfjarðar á sjómannadeginum
6. júní 2004. Hann var í sam-
búð með Grétu Sigursteins-
dóttur frá Ólafsfirði, þau slitu
samvistum. Síðan í sambúð
með Helgu Hermóðsdóttur frá
Reyðarfirði. Hennar son, Níels
Níelsson, ól Baldur upp frá
unga aldri.
Útför hans var gerð frá
Seyðisfjarðarkirkju 16. apríl
2012, í kyrrþey að eigin ósk.
einn vetur við
Menntaskólann á
Akureyri. Fjórtán
ára gamall gerðist
hann matsveinn,
ásamt 13 ára fé-
laga sínum, Hilm-
ari Þórarinssyni, á
síldveiðiskipinu
Vífilsfelli. Vann í
síldarverksmiðju á
Siglufirði 16 ára.
Þaðan, aðeins 16
ára, skráði hann sig á norskt
flutningaskip, Costa Rica. Var
síðan í siglingum í nokkur ár
með norskum farm- og olíu-
skipum, meðal annars norska
olíuskipinu C.J. Hambro, sem
um tíma var stærsta olíuskip í
heimi. Heim kom Baldur árið
1952 og settist í Stýrimanna-
skólann í Reykjavík. Þaðan út-
skrifaðist hann með skipstjórn-
arréttindi fyrir farmenn árið
Baldur ólst upp með systk-
inum sínum á Seyðisfirði á tím-
um sem raunar voru ekki venju-
legir tímar. Þá geisaði stríð, og
landið hernumið af Bretum.
Óneitanlega mótuðust æskuárin
af nálægðinni við hermennina,
tæki þeirra og tól – og látum
þegar þau þjónuðu sínu hlut-
verki. Þetta voru ár hávaða sem
fylgdi því að oft var skotið úr
fallbyssum og loftvarnabyssum
þegar þýskar njósna- og árás-
arvélar flugu yfir Seyðisfjörð.
Þetta voru tímar fyrir stráka
sem litu á stríðið sem æsandi
hasar. Oft var hlaupið út á hlað
til að fylgjast með hvort næðist
að skjóta niður flugvél, í stað
þess að koma sér úr hættu. Þá
voru hermenn í nágrenninu
hlaupnir í skjól. Þetta var fyrir
okkur eins og menn sem nú
fylgjast með „fýrverki“ á gaml-
árskvöldi.
Eitt sinn bjargaði Baldur
sennilega lífi litla bróður sem
þetta skrifar, þegar hann kippti
honum til hliðar frá sprengju-
broti úr fallbyssukúlu sem skall
á jörðina, þar sem hann hafði
staðið andartaki áður.
Snemma var Baldur lagtækur
í höndunum og smíðaði jólagjaf-
ir til okkar systkinanna. Hann
var leiðtogi okkar strákanna á
Ströndinni og hluta Hafnargöt-
unnar. Stofnaði sinn einkaher,
sem hann vígbjó með heima-
smíðuðum vopnum. Í herdeild-
inni ríkti agi. Tignarmerki gerði
hann af mikilli nákvæmni við
eldhúsborðið heima á Hæð. Síð-
an var þeim deilt út til verð-
ugra. Bryti maður viljandi af
sér innan hersins, var undirfor-
ingja „regimentisins,“ Ara
Bogasyni, falið að skipun for-
ingjans að rífa heiðursmerki af
hinum brotlega. Þá settist dát-
inn djarfi á næsta stein og grét.
Aftur var þó hægt að öðlast
tignarmerkin. Agi í her Baldurs
þurfti að vera eins og í alvöru-
her.
Við óbreyttir öfunduðum
hann af forláta foringjabyss-
unni. Hún var glæsigripur.
Gamall sleðakjálki með járn-
slegnum meið. Fremsti hluti
hlaupsins var látúnspatróna
númer 16. Byssuólin var ekta, af
breskum Lee Enfield-herriffli.
Hún gerði gripinn að því sem
foringja sæmdi.
Mér er vandi á höndum með
að skrifa minningargrein um
kæran bróður, vegna takmark-
aðs rýmis. Hann var mikill „na-
vigator“, hafði áhuga á stjörnum
himinsins og reyndi að fræða
yngri bróður sinn um þær.
Hann þóttist aldrei of góður í
nein störf, hvorki á sjó né landi.
Baldur var barngóður, enda
hændust þau að honum. Dýra-
vinur mikill og þótti vænt um
hunda og ketti, sem hann
löngum átti.
Einhverju sinni varð honum
að orði: Besta „fólk“ sem ég
þekki eru hundar og kettir.
Hann var yst til vinstri í póli-
tík. Segulskekkjur rugluðu hann
ekki, enda góður „navigator“.
Útför sína skipulagði hann. Hún
skyldi verða í kyrrþey, með nán-
ustu aðstandendum og vinum.
Engin ræða, aðeins smá-kveðja.
Hvað tónlist varðaði: Nú andar
suðrið. Hafið bláa hafið. Heyr
himna smiður. Útgangan yrði að
sjálfsögðu við Internationalinn.
Kæri Baldur.
Nú siglir þú beggja skauta
byr út á blátt haf eilífðarinnar
og sérð hvað er bak við ystu
sjónarrönd.
Megi sú sigling lánast vel,
sem fyrri siglingar þínar.
Við systkini þín, fóstursystir,
aðrir ættingjar og vinir þökkum
samfylgdina og óskum þér
blessunar.
Jóhann B. Sveinbjörnsson.
Baldur G.
Sveinbjörnsson
Elsku „Amma
Lára“, mig langaði
að fá að kveðja þig með örfáum
orðum. Ég hef kallað þig ömmu
frá því að ég man eftir mér og
þykir leiðinlegt að geta ekki fylgt
þér. Þú varst mér alltaf svo góð
og okkur öllum systkinunum, ég
man þig ekki öðruvísi en brosandi
og hlægjandi í eldhúsinu hjá
mömmu, þar sastu og þið mamma
áttuð góðar stundir. Þú varst allt-
af svo mikil skvísa og maður náði
þér aldrei öðruvísi en veltilhafðri
með augnskuggann á sínum stað.
Gummi bróðir rifjaði það upp fyr-
ir stuttu að hann hefði einu sinni
fengið byssu í afmælisgjöf frá
vini sínum þegar hann var yngri
og þér þótti það nú afskaplega
ljótt og fórst með byssuna og
skilaðir henni. Þetta lýsir þér
Lára Ágústsdóttir
✝ Lára Ágústs-dóttir fæddist í
Ási á Hvammstanga
9. júní 1937. Hún lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 31. mars 2012.
Útför Láru fór
fram frá Akranes-
kirkju 10. apríl 2012.
pínulítið, þú varst
góð en líka ákveðin.
Ég mun alltaf
reyna að fara eftir
því sem þú sagðir
við mig í brúðkaup-
inu hennar Villi-
meyjar að vinskap-
urinn í
hjónabandinu
skipti öllu máli og
við ættum að rækta
hann.
Þið „Afi Haddi“ voruð svo fal-
leg hjón og samrýnd, hans missir
er mikill en ég veit að það verður
hugsað vel um hann, svo er hann
líka svo duglegur.
Mig langaði bara að þakka þér
fyrir allt saman og láta þig vita
hvað mér þótti vænt um þig ég
vona að þér líði vel þar sem þú ert
og ég efast ekki um annað en að
það sé líf og fjör í kringum þig.
Elsku „Afi Haddi“, Siggi minn
og Silja, Gunna, Ingi, Hafdís,
Benni og aðrir aðstandendur,
Guð styrki ykkur á þessum erfiðu
tímum og megi minningin um frá-
bæra konu lifa áfram.
Kveðja
Maren Rós Steindórsdóttir.
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
KRISTJÁN KARL NORMAN,
varð bráðkvaddur á heimili sínu föstudaginn
6. apríl.
Kveðjuathöfn fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn 20. apríl kl. 13.00.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að hugur hans var til
langveikra barna.
Gréta Þórs,
Einir Kristjánsson,
Baldur Sigurðsson,
Þór Björnsson,
tengdadætur,
afabörn, langafabörn og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýnt hafa okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför elskulegrar eiginkonu minnar,
móður okkar, stjúpmóður, ömmu og
langömmu,
INGIBJARGAR ÞÓRUNNAR
HALLDÓRSDÓTTUR,
sem lést miðvikudaginn 4. apríl.
Sérstakar þakkir flytjum við starfsfólki Landspítalans
og öðrum þeim sem veittu dýrmæta aðstoð og umönnun
í veikindum hennar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sváfnir Sveinbjarnarson,
Guðbjartur Torfason,
Ásbjörn Torfason.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur vináttu og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
VALDÍSAR MAGNÚSDÓTTUR
frá Hellissandi.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks Landspítalans við
Hringbraut fyrir frábæra umönnun.
Sigurður Kristjónsson,
Kristín Magnea Sigurðardóttir, Svanbjörn Stefánsson,
Sigurður Valdimar Sigurðsson, Kristín Björk Marisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.