Morgunblaðið - 23.01.2013, Side 22

319 fleiri fluttu frá
landinu en til þess
SVIÐSLJÓS
Ingveldur Geirsdóttir
ingveldur@mbl.is
Íslenskir ríkisborgarar semfluttust úr landi árið 2012 voru936 fleiri en aðfluttir íslenskirríkisborgarar. Aðfluttir er-
lendir ríkisborgarar voru hins vegar
617 fleiri en brottfluttir. Þetta kemur
fram í tölum Hagstofu Íslands yfir
Búferlaflutninga 2012.
Dregið hefur úr brottflutningi
frá árinu 2011, þá fluttust 1.404 úr
landi umfram aðflutta, en árið 2012
fluttust 319 fleiri frá landinu en til
þess. Alls fluttust 6.276 frá landinu,
samanborið við 6.982 á árinu 2011. Til
landsins fluttust 5.957 manns, sem er
nokkur aukning miðað við árið 2011
þegar 5.578 manns fluttu til landsins.
Íslenskir ríkisborgarar voru
mun fleiri en erlendir í hópi brott-
fluttra, eða 4.066 á móti 2.210. Þeir
voru einnig fleiri meðal aðfluttra,
3.130 á móti 2.827.
Í plús á Vestfjörðum
Norðurlöndin draga Íslend-
ingana til sín. Á nýliðnu ári fluttust
3.015 íslenskir ríkisborgarar til Nor-
egs, Danmerkur eða Svíþjóðar. Af
þeim fóru 1.395 til Noregs. Flestir
aðfluttir íslenskir ríkisborgarar
komu einnig frá þessum löndum eða
2.321, flestir þó frá Danmörku, eða
1.132. Á sama tíma fluttust flestir
erlendir ríkisborgarar til Póllands,
eða 740 af 2.181 alls. Þaðan komu
líka 886 erlendir ríkisborgarar.
Eins og sjá má á meðfylgjandi
súluriti voru flestir brottfluttra á
aldrinum 20 til 24 ára en fjölmennasti
hópur aðfluttra var á aldrinum 25 til
29 ára. Mesta fækkun vegna fólks-
flutninga frá landinu var í aldurs-
hópnum 30 til 34 ára. Árið 2012 flutt-
ust 300 fleiri karlar úr landi en til
landsins og 19 fleiri konur.
Innanlandsflutningar árið 2012
voru 48.893 og fækkaði þeim um 505
frá fyrra ári. Enn liggur straumurinn
til höfuðborgarsvæðisins, þangað
fluttu alls 525 umfram brottflutta frá
öðrum landsvæðum. Langflestir
þeirra sem fluttust til útlanda fóru
frá höfuðborgarsvæðinu og Suð-
urnesjum. Þegar litið er til bæði inn-
anlands- og utanlandsflutninga voru
Vestfirðir eina landsvæðið sem kom
út með jákvæðan flutningsjöfnuð en
þangað fluttu 38 fleiri en fluttu brott.
Síðan efnahagshrunið reið yfir
hefur fjöldi fólks ráðið sig til starfa
erlendis, sérstaklega á öðrum Norð-
urlöndum. Samkvæmt upplýsingum
frá Læknafélagi Íslands fluttu 86
læknar með lækningaleyfi frá land-
inu tímabilið frá maí 2011 til ágúst
2012. 40 læknar fluttu aftur heim á
þessu tímabili. Talið er að frá árinu
2008 hafi læknum fækkað um 100
hér á landi.
Til Noregs og Grænlands
Þorbjörn Guðmundsson fram-
kvæmdastjóri Samiðnar, sambands
iðnfélaga, segir að hjá sambandinu
séu um 800 manns á skrá erlendis
hjá tveimur stærstu aðildarfélögum
Samiðnar. „Það er fyrst og fremst
Noregur og Grænland sem menn
hafa verið að sækja til enda eru ís-
lenskir verktakar með töluverð um-
svif í þessum tveimur löndum,“ seg-
ir Þorbjörn og bætir við að
tilfinningin sé sú að það hafi hægt á
útstreymi til þessara landa á síðasta
ári. „Hins vegar er nokkuð ljóst
miðað við verkefnastöðuna hér
heima að verktakar munu verða
áfram erlendis í verkefnum og þeir
sem eru á eigin vegum munu dvelja
eitthvað áfram. Ástæður fyrir því að
starfsmenn leita starfa erlendis eru
fyrst og fremst lítið framboð af
störfum og lítið atvinnuöryggi í
verktakaiðnaði hér og lækkandi
kaupmáttur launa.“
Aðfluttir og brottfluttir eftir aldri 2012
1.200
1.000
800
600
400
200
0
0-4
ára
5-9
ára
10
-14
ára
15-
19
ára
20
-24
ára
25
-29
ára
30
-34
ára
35
-39
ára
40
-44
ára
45
-49
ára
50
-54
ára
55
-59
ára
60
-64
ára
65
ára
+
45
7 4
87
37
3
36
7
27
2
26
6
37
2
29
8
1.
0
54
1.
15
1
1.
07
7
1.
0
50
76
1
90
8
50
9 55
6
35
2
35
5
25
6 30
7
20
1 24
5
12
2 15
2
83 80 68 54
Heimild: Hagstofan
Aðfluttir
Brottfluttir
22
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. JANÚAR 2013
Hægt er að lýsa skoðun á ritstjórnargreinum Morgunblaðsins á http://www.mbl.is/mogginn/leidarar/
Blekkinginum að eng-in aðlögun
eigi sér stað í
tengslum við að-
lögunarviðræð-
urnar við Evrópu-
sambandið hefur verið eitt
helsta vopn stjórnvalda í bar-
áttunni fyrir því að halda við-
ræðunum áfram. Ítrekað er
fullyrt að einungis sé um við-
ræður að ræða og engin aðlög-
un eigi sér stað samhliða þeim.
Svo muni viðræðunum ljúka
með því að landsmenn geti
„kíkt í pakkann“ og á þeim tíma
muni ekkert í íslensku laga-,
reglugerða- eða stofnanaum-
hverfi hafa breyst.
Oft hefur verið bent á að
þetta standist ekki og að Ísland
sé á fullri ferð í aðlögun að
ESB, en að minnsta kosti jafn
oft er lygin endurtekin og stað-
hæft að ekkert slíkt eigi sér
stað. Að því hlýtur að koma að
þeir ráðherrar og embætt-
ismenn sem þannig hafa blekkt
þjóðina verði látnir sæta
ábyrgð fyrir þessi verk sín.
En þrátt fyrir ítrekaðar lyg-
ar eru dæmin um aðlögunina
mörg. Eitt nýlegt dæmi er að
finna í frumvarpi mennta- og
menningarmálaráðherra um
„breytingu á lögum um fjöl-
miðla, nr. 38/2011 (eign-
arhaldsreglur og endurbæt-
ur).“ Ef frumvarpið er ekki
lesið í heild er svo sem ekkert í
heiti þess sem bendir til aðlög-
unarinnar. Í texta frumvarps-
ins og þá ekki síst í athuga-
semdum við það fer hins vegar
ekki á milli mála að meðfram
lagasetningu um eignarhald,
sem ekki verður fjallað um hér,
á að lauma inn ákvæðum um
aðlögun. Þannig segir á einum
stað í athugasemdunum: „Á
vegum mennta- og
menningar-
málaráðuneytisins
var einnig unnið að
tillögum að breyt-
ingum á nokkrum
þáttum laganna
sem brýnt er að bæta úr, m.a.
vegna ábendinga sem hafa
komið fram á rýnifundum með
framkvæmdastjórn ESB í við-
ræðum um aðild Íslands að
ESB.“ Getur orðið eitthvað
skýrara að unnið sé að aðlögun
í tengslum við aðlögunarvið-
ræðurnar? Tæplega, en þó má
benda á að hnykkt er á þessu á
fleiri stöðum í athugasemd-
unum við frumvarpið.
Vafinn um það hvort aðlögun
á sér stað er því enginn í huga
mennta- og menningar-
málaráðherra, sem lagt hefur
fram frumvarp sem hefur með-
al annars þann tilgang að upp-
fylla kröfur framkvæmda-
stjórnar ESB vegna umsóknar
Íslands að sambandinu. Og vaf-
inn er hvergi annars staðar fyr-
ir hendi enda algerlega aug-
ljóst hvað er á ferðinni þó að
sumum gangi illa að við-
urkenna staðreyndir.
Þrátt fyrir orð mennta- og
menningarmálaráðherra og
annarra fulltrúa VG um að
flokkurinn vilji ekki aðlögun er
unnið með þessum hætti. Og
því miður mætir ráðherrann
lítilli fyrirstöðu á þingi þar sem
málið rann umræðulítið í gegn-
um fyrstu umræðu líkt og ýmis
önnur mál sem eru sama marki
brennd.
Stjórnarliðar munu ekki
bæta ráð sitt og ætla sér án efa
að halda áfram aðlöguninni
þvert á yfirlýsta stefnu. Þeim
mun mikilvægara er að stjórn-
arandstaðan hafi andvara á sér
og átti sig á hvað er að gerast.
Aðlögunartextinn
rennur umræðulítið
í gegnum fyrstu
umræðu á þingi}
Menntamálaráðherra
viðurkennir aðlögun
Ekki hefur ver-ið brugðist af
nægilegri festu
við óvenjulegu
ástandi á vegum á
vestanverðu land-
inu. Fréttir með
myndum af „blæðingu“ slit-
lags á þessum vegum kalla á
mun markvissari viðbrögð.
Ekki er frambærilegt að
kenna sveiflum í veðri um.
Engin slík afbrigði hafa verið
í veðurfari upp á síðkastið að
réttlæti þá sakbendingu. Þótt
ætla megi að hitabreytingar
hafi haft eitthvað að segja
kæmi slíkt ekki til nema
vegna alvarlegra galla á slit-
laginu eða lagningu þess.
Ekki er frambærilegt að
bjóða ökumönnum
að nálgast
„beiðni“ hjá Vega-
gerðinni um þrif,
þegar þeir séu
komnir í gegnum
hroðann. Taka
þarf mun fastar á, vakta
svæðið vel, koma upp aðvör-
unum og kostum til að þrífa
dekk á leiðinni, því þau verða
ökumönnum verri en gagns-
laus eftir að slitklessurnar
hafa myndað þéttan hjúp um
þau.
Vegagerðin er um margt
fyrirmyndarstofnun, en hún
má ekki bregðast svo kæru-
leysislega við þessu vanda-
máli. Öryggi ökumanna og
farþega er bersýnilega ógnað.
Sú ágæta stofnun
Vegagerðin þarf að
bregðast betur við
„blæðingu“ slitlags}
Vantar upp á S
tundum hitta menn nagla á höfuðið
þó að þeir hamri annan nagla en
þeir ætluðu. Árni Pál Árnason
mætti í Kastljósið á mánudags-
kvöldið með Guðbjarti flokks-
bróður sínum vegna formannsframboða
þeirra í Samfylkingu. Þar hitti Árni Páll nagla
á höfuðið með eftirfarandi ummælum: „Við
verðum að fara að jarðtengja stjórnmála-
umræðuna í landinu. Við verðum að fara að
gera okkur grein fyrir því að það er ekki hægt
að tala bara í einhverjum slagorðum um hlut-
ina.“
Þetta voru orð að sönnu þó að auðvitað sé
nærtækast að ætla samfylkingarfólki slíka
umvöndun. Samræðustjórnmál þeirra eru
slagorðastjórnmál. Frá bankahruni hafa þau
verið sérlega kokhraust í fjölmiðlum, á net-
miðlum, í fésbókum og heitum pottum sundlauganna. Með
dyggri aðstoð ríkisfjölmiðla hafa þau verið fljót að pikka
upp „línunni“. Síðan éta þau upp, og jarma, hvert eftir
öðru, fáránleg, órökstudd slagorð sem helst minna á roll-
urnar í Animal Farm. Örfá dæmi: Um ástæður fyrir
bankahruni og alþjóðlegri fjármálakreppu: „nýfrjáls-
hyggju Sjálfstæðisflokksins að kenna“ og „arkitektar
hrunsins“; um loforð vegna skuldavanda heimila sem síð-
an voru meira og minna svikin: „Skjaldborg um heimilin“;
um kröfuna að láta íslenska skattgreiðendur borgar Ice-
save-skuldir: „Þjóð meðal þjóða“; um kröfuna um að
leggja niður stjórnarskrá íslenska lýðveldisins sem var
samþykkt með 97% atkvæða árið 1944: „úrelt bráða-
birgðastjórnarskrá frá dönskum kóngi“.
Það er samt ekki fyrr en þetta góða fólk
byrjar að messa um ESB sem maður spyr
sjálfan sig hvort það sé með réttu ráði.
Fyrir mörgum árum varð til hið kostulega
slagorð þeirra um ESB-aðild að við „… vær-
um að missa af strætisvagninum.“ Ég man
hvað mér létti við þessi tíðindi og vonaðist
eftir vagninum sem fyrst svo við gætum
misst af honum. En við höfum því miður ekki
misst af honum enn.
Merkilegast er þó hvernig núverandi ráða-
mönnum hefur tekist að blekkja þjóðina í
fjögur ár með „pakkanum“ sem við eigum að
fá að „kíkja í“. Auðvitað var aldrei neinn slík-
ur pakki frá Evrópusambandinu til okkar.
Hinn raunverulegi pakki er frá okkur til
þeirra. Og við kíkjum sko ekkert í hann því
við erum sjálf í pakkanum.
Þetta vita fáir betur en Jóhanna og Össur enda hafa
stækkunarstjóri og aðrir embættismenn ESB verið
óþreytandi að árétta fyrir þeim þessa staðreynd.
Þá marg endurteknu áréttingu frá ESB til Össurar
og Jóhönnu mætti vel orða með limru sem yrði þá
nokkurn veginn svona í íslenskri þýðingu:
Atvinnuleysið það lokkar
og latte-kaffið það rokkar.
En með Ísland í pakka
er ekkert að þakka
því hann er frá ykkur til okkar.
Kjartan G.
Kjartansson
Pistill
Um pakka – frá hverjum til hvers?
STOFNAÐ 1913
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Ritstjórar:
Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri:
Karl Blöndal
Útgefandi:
Óskar Magnússon
Kristján Þórður Snæbjarnarson
formaður Rafiðnaðarsambands
Íslands (RSÍ) segir að mikill
fjöldi rafiðnaðarmanna starfi í
Noregi eða hafi flutt alfarið
þangað á undanförnum árum.
Kristján telur að frá árunum
fyrir hrun hafi rafiðnaðarmönn-
um fækkað um 1.000. Hann seg-
ir RSÍ þó eiga erfitt með að meta
hverjir flytji úr landi, eini mæli-
kvarðinn á þann fjölda sé þau
sveinsbréf sem þýdd eru á annað
tungumál hjá RSÍ: „Við höfum á
undanförnum árum þýtt í kring-
um 500 sveinsbréf og það bæt-
ist sífellt í þann hóp. Það má
segja að um 20% rafvirkja hafi
yfirgefið landið, fækkunin sem
hlýst beint af hruninu er um
10%,“ segir Kristján. Hann hefur
á tilfinningunni að það sé enn
straumur úr landi og jafnvel
aukning á milli ára. Launin eru
meginástæðan fyrir því að raf-
iðnaðarmenn fara út, í Noregi fá
þeir um 5.000 kr. á tímann, hér
fá þeir 1.700 kr. til 2.350 kr.
Um 20% raf-
virkja flutt út
RAFIÐNAÐARMENN