Morgunblaðið - 28.01.2014, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. JANÚAR 2014
✝ Meyvant Mey-vantsson fædd-
ist 16. maí 1930 á
Hverfisgötu 12 í
Reykjavík.
Hann lést á
Grund, dvalar- og
hjúkrunarheimili,
9. janúar 2014.
Foreldrar hans
voru Meyvant Sig-
urðsson, f. 5.4.
1894, d. 8.9. 1990,
og Björg María Elísabet Jóns-
dóttir, f. 26.12. 1891, d. 13.1.
1974. Meyvant var yngstur níu
systkina. Hin eldri eru: a) Sigur-
björn Frímann, f. 26.6. 1913, d.
31.1. 1951. b) Þórunn Jónína, f.
Harðardóttur 26.12. 1957, f.
15.2. 1934, d. 7.3. 2003. Þau
eignuðust einn son 4) Sigurð
Frímann Meyvantsson, f. 1.12.
1969. Hann er ókvæntur og
barnlaus. Fyrir átti Meyvant
þrjú börn: 1) Önnu Meyvants-
dóttur, f. 18.3. 1950, börn henn-
ar eru Halldór Jón Jóhannesson
og Aðalheiður Jóhannesdóttir,
fjögur barnabörn.
2) Guðmund Meyvantsson, f.
23.10. 1955, synir hans eru Guð-
mundur Arnar Guðmundsson,
Ívar Guðmundsson og Davíð
Guðmundsson, þrjú barnabörn.
3) Stellu Meyvantsdóttur, f.
10.12. 1955, d. 26.7. 2010. Stella
átti einn son, Sigurð Þórarins-
son.
Meyvant keyrði vörubíl hjá
Þrótti í mörg ár. Hann var kokk-
ur til sjós, keyrði strætó og var
síðan leigubílstjóri í mörg ár.
Útför Meyvants fór fram í
kyrrþey 21. janúar 2014.
2.8. 1914, d. 11.8.
1981. c) Magdalena
Valdís, f. 4.1. 1916,
d. 23.5. 2002. d) Sig-
ríður Rósa, f. 2.6.
1918, d. 23.1. 2003.
e) Sverrir Guð-
mundur, f. 6.10.
1919, d. 22.3. 2005.
f) Ríkharður, f.
20.1. 1922, d. 7.1.
1983. g) Þórólfur, f.
23.8. 1923, d. 16.5.
2013. h) Elísabet, f. 24.5. 1927.
Meyvant flutti með foreldrum
sínum að Eiði 1934, en þar varð
nokkurs konar ættaróðal fjöl-
skyldunnar. Þar er nú Eiðistorg.
Meyvant kvæntist Huldu
Þegar ég kveð þig, elsku
pabbi, þá hugsa ég mikið um þá
frábæru tíma sem við áttum
saman. Fyrstu árin mín varstu
talsvert til sjós og það var fyrst
þegar við fluttum í KR-hverfið
sem ég kynntist þér vel. Það
var heillaspor að flytjast í Vest-
urbæinn, enda áttum við marg-
ar góðar stundir í tengslum við
KR og Gróttu enda tókum við
báðir virkan þátt í því starfi og
þú studdir mig ávallt. Íþróttir
voru okkar endalaust skemmti-
efni, þrætuefni stundum, sér-
staklega áður en þú gerðir mig
að hörðum Liverpool-manni
eins og þú varst. Þegar ég var
loks búinn að sjá ljósið í enska
boltanum var frábært að sitja
saman og horfa á okkar menn.
Gallinn við þessar setur okkar
var að það var alltaf eitthvert
„gúmmelaði“ á boðstólum enda
einn besti kokkur Vesturbæjar-
ins á ferð, og enn situr smá af
því á mér!
Annað sem fáir gátu betur en
þú var að þrífa bíla og er ég þér
þakklátur fyrir að hafa kennt
mér það. En annað þótti mér
vænna um, en það var að þú
kynntir mig fyrir góðum vinum
þínum, Gunnari og Jóni Birni,
sem hafa síðan verið mér sem
bræður. Það var alltaf svo glatt
á hjalla á Nesveginum þegar
þeir komu í heimsókn og svo
rugluðu þeir í ykkur mömmu og
allir skemmtu sér vel. Þetta
þótti þér alltaf skemmtilegustu
heimsóknirnar og mér fannst
stundum skrýtið hvað þú og Jón
Björn gátuð bullað mikið! En
alltaf var glatt á hjalla.
Eftir að mamma dó áttum við
sífellt fleiri trúnaðarstundir og
þá sagðir þú mér margar
skemmtilegar sögur sem ég
mun muna um ókomin ár. Þú
skildir mig vel og þegar ég var
þungur gat ég leitað til þín, sér-
staklega við þá erfiðu tíma þeg-
ar mamma dó.
Það verður ekki annað sagt
um þig en að þú hafir verið al-
gjör grallari, stundum aðeins of
mikill, en oftast ekkert nema
gleðipinni. Ég vildi að við hefð-
um getað brallað enn meira en
það verður ekki í þessu lífi.
Elsku pabbi, Guð gefir þér
frið, og takk fyrir mig.
Sigurður Frímann.
Ég kynntist Kamma þegar
ég var rösklega eins árs. Ég
man þessi fyrstu kynni ekki
sérlega vel en mikið heillaskref
átti það eftir að verða.
Sumar af mínum fyrstu lífs-
minningum tengjast bralli okk-
ar. Ég man eftir að krjúpa við
hliðina á bílstjórasætinu í
strætó og mega opna og loka
hurðunum og búa til lítið hús úr
túnþökum aftan á vörubílspall-
inum og þannig var keyrt úr
sveitunum í bæinn. Hvorugt
fær nútímakrakki að upplifa en
þetta þótti okkur meiriháttar
skemmtilegt. Þegar ég komst á
unglingsaldurinn var ég heima-
gangur hjá ykkur Huldu og
Sigga og margur hefði ekki trú-
að að á okkur væri 37 ára ald-
ursmunur. Við skemmtum okk-
ur endalaust við sögur frá þér
og þínum upplifunum – færðar
síðan í nútímabúning af mínum.
Þetta voru frábærir tímar og
vináttan við þig var mér afar
verðmæt og oft átti ég bágt með
mig eftir heimsóknirnar því mig
verkjaði í kjálkann af hlátri.
Svona man ég eftir heimsókn-
um mínum á Nesveginn, alltaf
opið hús, alltaf velkominn og
alltaf gaman.
Þú varst öðruvísi en allir aðr-
ir sem ég hef kynnst á lífsleið-
inni. Þú varst alltaf hjálpsamur
öðrum, of mikið stundum því þú
sást alltaf bara það góða í öll-
um. Ef illa áraði var engan bar-
lóm að heyra, það var bara tek-
ið á og haldið áfram. Einhvern
veginn var yfir þér „ára“ sem
ég hef aldrei fundið fyrir hjá
öðrum. Nærvera þín gæddi þá
sem hennar nutu lífsgleði. Gleði
sem alltaf hríslast um mig þeg-
ar ég minnist þín.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum)
Jón Björn Skúlason.
Elsku besti Kammi frá Eiði.
Það að hann hét Meyvant og
var kallaður Kammi hafði ávallt
sterk og jákvæð áhrif á mig.
Kammi var mikill öðlingur og
hreint út sagt frábær „karakt-
er“, alltaf kátur og glaður og
skilur eftir einstakar minning-
ar. Sérstaklega minningar um
strætóferðir í leið 4 Hagar-
Sund og sem ungur drengur
fékk ég að vera hjá Kamma og
ýta á takkana til að opna far-
þegum leið inn og út úr strætó.
Það var ósjaldan sem hug-
urinn leitaði til Kamma og hann
tilbúinn að aðstoða ungan vin
sinn hvenær sem var. Þetta átti
við á mörgum sviðum en sér-
staklega því er viðkom bílamál-
um. Þar var hann svo sannar-
lega á heimavelli, áhugasamur
um bíla af öllum stærðum og
gerðum. Einstakur fagurkeri og
bifreiðar hans voru sannarlega
til eftirbreytni hvað varðar fag-
mennsku í umönnun og við-
haldi. Glansandi fínar vegna
nostursemi hans.
Það var alltaf gaman að
heimsækja Kamma, Huldu og
Sigga á Nesveginn. Þar var af-
skaplega notalegt heimili og
glatt á hjalla yfir kaffibolla og
gosdrykk við eldhúsborðið.
Hann var listakokkur og fannst
gaman að reiða fram dýrindis
mat fyrir sig og sína og fóru all-
ir glaðir og saddir frá þeim vel-
gjörðum. Kammi átti einstakan
hund, hann Mola, sem var hon-
um afskaplega mikilvægur fé-
lagi alla tíð og sérstaklega eftir
fráfall Huldu eiginkonu hans.
Mikill dýravinur alla tíð og
hafði hann sérstakt dálæti á
hundum.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Þakka ég Kamma frábæra
samleið og góðan vinskap alla
tíð. Megi Guð blessa börnin
hans, þau Sigga Mey, Önnu og
Guðmund og þeirra fjölskyldur.
Það er fólginn styrkur í minn-
ingunni um góðan dreng frá
Eiði á Seltjarnarnesi.
Gunnar Skúlason.
Meyvant
Meyvantsson
✝ Eva Benedikts-dóttir fæddist á
Þverá í Öxarfirði
þann 7. október
1921. Hún lést á
Landakotsspítala
19. janúar 2014.
Foreldrar Evu voru
Kristbjörg Stef-
ánsdóttir bóndi, f.
16.5. 1886, d. 7.9.
1974 og Benedikt
Kristjánsson bóndi
og oddviti á Þverá í Öxarfirði f.
16.12. 1874, d. 28.06. 1970.
Systkini Evu voru Stefán,
Rósa, Kristján, Sigurbjörg sem
öll eru látin. Eftirlifandi systir
Evu er Sigurveig.
Eva giftist 23.6. 1944 Valtý
Gíslasyni, frá Ríp í Hegranesi,
f.23.12. 1921, d. 30.8. 2000. Börn
Evu og Valtýs eru Rósa, f. 18.8.
1945, Gísli, f. 21.10.
1946, d. 17.7. 2001,
Bára, f. 19.6. 1948,
Björg, f. 2.8 1950,
Óskar, f. 18.1. 1952
og Benedikt, f. 8.1.
1957, d. 14.1. 2001.
Uppeldisdóttir Evu
og Valtýs er Valdís
Axfjörð, f. 27.8.
1966. Barnabörn
Evu eru sautján og
langömmubörnin
þrjátíu.
Eva fæddist á Þverá í Öx-
arfirði og ólst þar upp við öll al-
menn sveitastörf. Eva vann ýmis
störf, lengst af sem saumakona.
Hún var virk í tómstundastarfi á
Aflagranda 40.
Útför Evu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 28. janúar
2014, og hefst athöfnin kl 13:00.
Elsku mamma
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Margs er að minnast, margs
er að sakna.
Valdís.
Í dag þegar við kveðjum hana
mömmu fara minningarnar á
flug, mamma hafði ákveðnar
skoðanir og lét þær óhikað í ljós
sem eflaust hefur hjálpað henni í
lífsbaráttunni. Alltaf var notalegt
að koma heim úr skólanum og
heyra suðið í saumavélinni. Ekki
bara að hún væri með stórt
heimili og mikill væri gestagang-
ur heldur var hún líka mikil
saumakona og þar fór snillingur í
kjólasaum. Þegar við bjuggum í
Skipasundi ræktaði hún fallegan
garð, fyrsta verk dagsins var yf-
irleitt að fara út í garð að kíkja
yfir beðin.
Mamma og pabbi byggðu sér
sumarbústað í landi Þverár í Öx-
arfirði og þar eyddu þau öllum
sumrum, þegar pabbi lést hélt
hún áfram að fara í sveitina þar
sem henni leið best og kom end-
urnærð til baka. Sigurbjörg,
systir mömmu, átti bústað á móti
og nutu þær félgasskapar hvor
annarrar og pössuðu þær hvor
upp á aðra. Eins og þeir sem
komu í heimsókn í bústaðinn
komust fljótt að, þá bar hún
mikla virðingu fyrir umhverfinu,
álfakirkjunni og huldufólkinu
sem þar bjó, var það alltaf þeirra
pabba fyrsta verk að fara upp að
kirkju og biðja álfkonuna, sem
þau trúðu svo innilega á, að
passa fólkið sitt. Það sést best á
því hvað hún unni sveitinni sinni
að hún saumaði altarisdúk og gaf
kirkjunni á Skinnastað. Önnur
áhugamál hennar voru spila-
mennska, útsaumur og allt sem
var í boði í félagsmiðstöðinni á
Aflagranda. Það verður skrítið,
engin mamma við matarborðið í
Hæðargarði og tómt herbergið
hennar.
Hafðu hjartans þökk fyrir allt
og allt.
Bára.
Elsku mamma.
Við kveðjum þig í dag. Guð
geymi þig og verndi.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Hvíl í friði.
Rósa, Björg og Kristinn.
Þá er hún horfin á braut, elsku
móðursystir mín, hún Eva.
Hún kom til Vestmannaeyja
sem ung stúlka til að vinna og
bjó hjá foreldrum mínum. Hún
vann meðal annars við sauma-
skap hjá Petru kjólameistara og
lærði mikið hjá henni og varð
listakona á því sviði. Einnig pass-
aði hún mig og systur mína þeg-
ar foreldrar mínir brugðu sér af
bæ.
Við eigum margar góðar
minningar um hana Evu, en hún
var í samfloti með okkur síðustu
7 árin eftir að við keyptum sum-
arbústaðinn Bjargarlund á Þverá
í Öxarfirði, sem móðir mín átti.
Eva hafði byggt sinn bústað
nokkrum árum áður en mamma
og heita þeir Evulundur og
Bjargarlundur. Þetta var heilag-
ur staður fyrir systurnar að fara
til og dveljast yfir sumarið og
eftir að þær hættu að vinna þá
voru þær allt sumarið frá því í
maí og fram í september, það var
ekki talað um hvort ætti að fara,
heldur hvenær þær færu.
Þær systur voru vanar að kall-
ast á milli húsa til að fylgjast
með hvor annarri og í eftirmið-
daginn var oft farið upp á Þverá
1 til að drekka kaffi með bróður
þeirra, Kristjáni bónda, og
Svönu, en hann lést fyrir um það
bil 2 árum og mamma fyrir 9 ár-
um.
Ekki má gleyma hitastiginu,
sitt hvorum megin við götuna,
annað var tekið í sól og hitt í
skugga og fór hitinn oft upp í 40
stig.
Eva var stór partur af lífinu í
Þverárdal. Á hverjum morgni kl.
10 þá kom mín manneskja lall-
andi yfir í kaffi en það tók hana
kannski 10 mínútur það sem tók
okkur sem vorum fullfrísk ca 1
mínútu, og oft voru gestirnir
fleiri. Bára, Ragnar, Rósa, Erla á
Þverá og fleiri. Þetta voru alveg
ómetanlegar sögustundir og eitt
er víst að dvölin í Þverárdal verð-
ur aldrei eins.
Á hverju kvöldi fór ég og lagði
kapal með henni og bauð góða
nótt og þegar barnabörnin mín
voru hjá mér þá fóru þær líka og
við lögðum kappkapal og var þá
oft hamagangur.
Núna eru þessi yndislegu
systkini farin og Sigurveig,
yngsta systirin, ein eftir.
Við Siggi biðjum guð að blessa
börn og barnabörn og þökkum
Evu samfylgdina.
Guðrún Helga Ágústsdóttir
og Sigurður N. Njálsson.
Eva
Benediktsdóttir
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýnt hafa
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs bróður okkar,
JÓNS GUNNARSSONAR,
fv. mjólkurbílstjóra
frá Morastöðum í Kjós.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkrunardeildar 4B,
Hrafnistu, Hafnarfirði, fyrir frábæra umönnun og hjúkrun.
Bergmann Gunnarsson, Sigþrúður E. Jóhannesdóttir,
Stella E. Gunnarsdóttir,
Björg Gunnarsdóttir,
Ingibjörg Gunnarsdóttir, Bjarni E. Gunnarsson,
Gróa Gunnarsdóttir, Ragnar Þ. Halldórsson,
Ragnar Gunnarsson,
Sveinn Gunnarsson, Hólmfríður Friðsteinsdóttir,
Sigríður Gunnarsdóttir, Þorsteinn Gíslason,
Guðrún Gunnarsdóttir, Pétur H.R. Sigurðsson,
Hallbera Gunnarsdóttir, Kristinn E. Skúlason.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Elsku amma, nú
ertu farin til afa.
Það er sárt að
kveðja þig en ég veit
að þú ert komin á
góðan stað og það eru margir
sem taka vel á móti þér. Það eru
svo margar minningar sem
streyma fram í huga mér eins og
ferðalögin okkar í gegnum tíðina
um allt land og allar veiðiferðirn-
ar í Hítarvatn og í fleiri vötn. Öll
jólin sem við höfum átt saman
ylja mér nú og þá sérstaklega síð-
asti aðfangadagur þar sem þú
varst hér hjá mér og strákunum
mínum og áttum við góða stund.
Ragna Sigríður
Gunnarsdóttir
✝ Ragna SigríðurGunnarsdóttir
fæddist 20. október
1929. Hún lést 15.
janúar 2014. Útför
hennar fór fram 23.
janúar 2014.
Einnig jóladagur
hjá Öllu systur og
svo ekki sé minnst á
áramótin þar sem
við Alla keyrðum
þig heim á Hrafn-
istu kl 1:30 um nótt-
ina eftir virkilega
gott kvöld. Ég var
svo heppin að fá að
alast upp í sama
húsi og þið afi á
Fífuhvammi 11 og
hafa svo átt heima þar eftir að ég
varð fullorðin sjálf og farin að
búa. Það eru margar spilastundir
sem við áttum í gegnum tíðina og
oft komuð þið afi til mín að spila.
Ég var svo heppin að fá að vera
mikið með þér í æsku og ég er svo
þakklát fyrir það. Þú varst svo
mikill og góður hagyrðingur og
þegar ég samdi ljóð lét ég það yf-
irleitt ekki frá mér fyrr en þú
hafðir lesið það yfir og gefið
grænt ljós, ekki veit ég hvað ég
geri núna þegar ég hef þig ekki.
Við brölluðum margt um dagana
og ég er þakklát fyrir að fá að
hafa þig hjá mér svona lengi. Ég
kveð þig, elsku amma, með sorg í
hjarta en samt glöð fyrir þína
hönd ég veit að guð og allir engl-
arnir taka vel á móti þér og ég
læt hér fallegt ljóð frá þér fylgja
með.
Til hvíldar ég held í herrans nafni,
honum ég dagsins þreytu fel,
að með svefni ég orku safni
og mig dreymi nú fjarska vel.
Ég bið að drottinn mér blessun færi,
ég bið hann forláts, hvað af mér braut,
að ást og gæska hans alla næri
og þá styrki í lífsins þraut.
Í Jesú nafni ég óska öllum
að þeir lifi í friði og sátt
Hvort býrðu í kofa eða býrðu í höllum
er blessun guðs hvað þú dýrast átt.
Ég óska að megi það allir finna
að ást og friður er gæfa mest.
ég sendi óskir til allra minna
að ætíð sé þeirra líðan best.
Vertu bless, elsku besta amma
mín. Kær kveðja.
Ragna Berg Gunnarsdóttir.