Morgunblaðið - 25.04.2014, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2014
✝ Erna Smith,fyrrverandi
kaupmaður, fædd-
ist þann 4. mars
1937. Hún lést að
Sóltúni, Reykjavík,
19. apríl 2014.
Foreldrar Ernu
voru Axel Smith, f.
12. febrúar 1910,
d. 20. nóvember
1974, pípulagn-
ingameistari í
Reykjavík, og Svanhvít Smith,
f. 18. október 1915, d. 13. nóv-
ember 1993. Foreldrar Axels
voru Kristján Olufsen Smith og
Karólína Smith, bæði ættuð frá
Noregi. Foreldrar Svanhvítar
voru Helgi Bachmann, ættaður
frá Miðey í Landeyjum, og Jóna
Guðrún Jónsdóttir, ættuð úr
Loðmundarfirði. Systkini Ernu
eru: Kristján, f. 8. júlí 1942,
28. febrúar 2007, hennar eig-
inmaður var Þór Tómas
Bjarnason, f. 18. júlí 1949, dótt-
ir Svanhvítar er Erna Stefanía,
f. 11. desember 1971. Eig-
inmaður hennar er Björgvin
Hansson, f. 19. desember 1973.
Dætur þeirra eru Thelma Rós,
f. 15. október 1993 og Stefanía
Ósk, f. 27. janúar 2002. Synir
Björgvins eru Jón Gísli og Ant-
on. Erna fæddist í Reykjavík,
ólst þar upp og bjó lengst af á
Eiríksgötu 11, eða í 60 ár alls.
Hún fór snemma út á vinnu-
markaðinn. Hún hóf störf í Al-
þýðubrauðgerðinni við Lauga-
veg, síðan lá leiðin í
söluturninn á Miklatorgi, þang-
að til hún hóf störf hjá Mjólk-
ursamsölu Reykjavíkur, en þar
starfaði hún um árabil. Eftir
það rak hún mjólkurbúð og
matvöruverslun við Njálsgötu,
Reykjavík.
Útför Ernu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 25. apríl
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
kvæntur Hrefnu
Ólafíu Arnkels-
dóttur og á hann
þrjú börn, Sig-
urbjörg, f. 10. nóv-
ember 1944, gift
Ólafi S. Guðmunds-
syni og á hún þrjú
börn og Axel, f. 1.
október 1949, d.
30. apríl 1988,
hann var kvæntur
Ástu Egilsdóttur
og átti hann þrjú börn. Erna
giftist 5. mars 1955 Stefáni
Skagfjörð Sigurjónssyni pípu-
lagningamanni, f. 8. júlí 1931,
d. 29. september 1991, hann var
sonur Sigurjóns Kjartanssonar,
f. 10. október 1900, d. 12. apríl
1983, og Gunnlaugar Gísladótt-
ur, f. 9. júlí 1905, d. 25. júní
1983. Dóttir Ernu og Stefáns
var Svanhvít, f. 27. júlí 1954, d.
Mig langar að minnast systur
minnar Ernu Smith. Erna var
eldri systir mín, svo hún hefur
ávallt verið til staðar í mínu lífi.
Þegar ég fór í sveit í fyrsta sinn
tæplega fimm ára þá fór ég til
Ernu en hún var í sveit hjá
Brandi í Presthúsum, Mýrdal,
þannig að fyrstu árin mín í sveit-
inni var Erna með mér eða ég
með Ernu. Síðan liðu árin, hún
giftist Stefáni S. Sigurjónssyni
og eignaðist dótturina Svanhvíti
sem lést langt fyrir aldur fram
árið 2007. Erna fór að búa í kjall-
ara hjá foreldrum okkar og kom
ég við í hádeginu hjá Ernu ef ég
borðaði ekki hjá mömmu. Erna
var ávallt til staðar fyrir okkur
yngri systkinin, maka okkar og
börn, hún bjó í sama húsi og
mamma. Það rifjast upp ýmsar
minningar, í ferðalögum var hún í
tjaldvagninum með svuntuna að
matreiða eða ganga frá. Erna var
mikil matmóðir og hafði gaman af
að bjóða í mat og þá sannkallað
veisluborð, yngri sonur minn
taldi sem lítið barn að það væru
alltaf veislur hjá Ernu frænku og
spurði út í það einn daginn af
hverju hún væri alltaf með veisl-
ur. Eftir að Erna var komin í Sól-
tún leið ekki sá dagur að ég kæmi
ekki við til að fá mér kaffi eða ég
hringdi í Ernu til að vita hvernig
hún hefði það og var alltaf sama
svarið, að hún hefði það gott.
Erna mín, ég á eftir að sakna þín
mikið og munu minningarnar um
þig verða í hjarta mínu. Megi Guð
vera með þér. Þinn bróðir,
Kristján Smith.
Nú er hún Erna, föðursystir
mín, fallin frá. Þegar ég var yngri
átti ég það til að vera svolítið
ódæll og fýlugjarn stundum og ef
eitthvað var hægt að reiða sig á
var það að Erna var ekki að lengi
að koma til mín til að þerra tárin
og breyta skeifunni í bros. Eftir á
að hyggja held ég að ég hafi nú
ansi oft gert meira úr skapvonsk-
unni en efni voru til en hvað gerir
lítill drengur ekki til að komast í
faðm jafn yndislegrar frænku og
Erna var.
Alltaf var maður velkominn í
þann faðm, líka þegar maður
varð eldri, og alltaf var jafngott
að komast í þann faðm. Hvort
sem það var þegar veislur voru
haldnar á Eiríksgötunni, þegar
kíkt var í heimsókn í mjólkurbúð-
ina sem Erna rak eða þegar stór-
fjölskyldan hittist, í Miklagarði
eða á Hard Rock í Kringlunni,
nær hvern einasta laugardag um
nokkurra ára skeið.
Þegar ég sem unglingur vann
eitt sumarið í miðbænum mætti
ég í hverjum einasta hádegismat
í búðina á Njálsgötunni því þang-
að var maður alltaf velkominn og
þar var alltaf tekið á móti manni
með hlýju og bros á vör. Þegar ég
fullorðnaðist urðu samveru-
stundirnar færri eins og gengur
en jafnvel þótt Erna flytti úr höf-
uðborginni gaf hún sér tíma til að
kíkja til mín í apótekið í Mjódd-
inni til að sjá hvernig „litli“
frændinn hefði það, hvort ekki
væri allt gott að frétta.
Mig grunar að flestir sem
minnast Ernu muni minnast
gestrisninnar og hlýjunnar sem
geislaði af henni þegar hún tók á
móti vinum og vandamönnum.
Nú er hún komin á nýjan stað en
ef ég þekki hana frænku mína
rétt er hún strax komin á fullt við
að undirbúa veislu og taka á móti
gestum. Svo vill til að gestirnir
verða ansi margir í þeirri veislu
en eitt er þó víst að þar verður
glatt á hjalla.
Axel Ólafur Smith.
Nú þegar ég sest niður til að
minnast elskulegrar vinkonu
minnar til margra ára, koma
margar minningar upp í hugann,
þær minningar ætla ég að eiga
fyrir mig og varðveita en ég
þakka mikið fyrir að hafa átt jafn
yndislega konu og hana Ernu
Smith sem vin, kona sem hafði
stóran faðm sem gott var að leita
til, kona sem var dugleg og ósér-
hlífin, kona sem kenndi mér að
það þyrftu ekki allir að vera eins
jafnvel þó menn hefðu misjafnar
skoðannir á hlutunum, kona sem
kenndi mér að meta hlutina og
sjá þá í víðari samhengi. Mér er
það alltaf minnistætt þegar þessi
vinkona mín bað mig um að að-
stoða sig við að færa til hluti í
geymslu sem hún hafði í fjölbýlis-
húsinu í Fífumóa í Reykjanesbæ,
þar sem til gamans má geta að
kynni okkar hófust í upphafi, nú
þegar inn í geymsluna var komið
rak ég strax upp stór augu, ég
hafði aldrei áður séð jafnmikið af
sultukrukkum, kökum og mat af
ýmsum toga og þar inni. Halda
mátti að hér væri um vistir stór-
fjölskyldu að ræða. Erna mín
hafði alltaf lag á því að eiga nóg af
kræsingum ef einhvern gest bar
að garði, enda glæsilegur gest-
gjafi heim að sækja og alltaf var
það líka þannig, það mátti enginn
út frá henni fara nema að vera
búinn að fá sér gott kaffi og bakk-
elsi með því. Kæra Erna mín,
okkar vinátta var nokkuð sem
aldrei skyggði á og má segja að
mér hafi alltaf fundist ég vera að
heimsækja ömmu mína þegar ég
heimsótti hana Ernu. Erna var
mjög fróð kona sem þekkti tím-
ana tvenna, mikil félagsvera í alla
staði og eitt besta dæmi þess er
sá mikli góði vinkvennahópur
sem hún átti. Hvíl í friði, kæri
vinur, nú kveð ég þig með tár í
augum en jafnframt þakklæti
fyrir þann tíma sem ég fékk þess
notið að eiga þig sem vin.
Sorgin léttist, sárið grær,
sólin gegnum skýin hlær,
hreinni útsýn hugur fær,
himinninn nær í dag en gær.
(Örn Arnarson)
Með vinarkveðju, þinn vinur
Sigurjón Hafsteinsson.
Elsku hjartans góða og trygga
vinkona mín, Erna, er dáin.
Margs er að minnast og sakna.
Allar yndislegu ferðirnar okkar
með góðum og glöðum vinkonum.
Erna var frábær bílstjóri og alltaf
til í allar ferðir. Við fórum þrisvar
sinnum hringinn um landið og á
hverju sumri til Akureyrar þar
sem gist var í heila viku. Oft var
líka skroppið austur fyrir fjall í
bústaðinn til Sibbu systur Ernu
eða til Lilju á Flúðum að kaupa
glænýtt grænmeti og þá oftar en
ekki endað í frábærum mat hjá
Kristínu á Menam á Selfossi.
Við áttum ógleymanlegar og
góðar stundir á öllum þessum
ferðalögum og þakka ég þessum
góðu konum fyrir hönd okkar
Ernu.
Erna var góð kona að gæðum
og bara öllu; hún átti fallegt
heimili, var frábær kokkur og
gestgjafi, hún var í einu orði ynd-
isleg. Hún átti sérlega góða fjöl-
skyldu þar sem allir hjálpuðust
að og glöddust saman og fékk ég
oft að njóta þess með þeim. Erna
átti stóran hóp af góðum vinum
sem öllum þótti vænt um hana og
mér alveg sérstaklega. Við töluð-
um saman daglega.
Ég vil þakka allri hennar fjöl-
skyldu fyrir góða og skemmtilega
samveru og óska þeim alls hins
besta um ókomin ár. Guð blessi
þig, Erna mín, og hjartans þakkir
fyrir ógleymanlega vináttu. Ég
sakna þín.
Elín.
Erna Smith
✝ Gunnar SvavarGuðmundsson
fæddist í Hafn-
arfirði 25. apríl
1922. Hann lést á
Landspítalanum 8.
janúar 2014.
Gunnar var son-
ur hjónanna Guð-
mundar Kristjáns
Andréssonar, f.
5.11. 1885, d.
14.12. 1924 og
Guðrúnar Sæunnar Kristjáns-
dóttur, f. 11.6. 1889, d. 19.7.
1955. Systkini Gunnars eru 1)
Kristján Ólafur Guðmundsson,
f. 30.9. 1910, d. 29.10. 1980, 2)
óskírt sveinbarn, f. 22.4. 1912,
d. 2.6. 1912, 3) Haraldur Agn-
Bryndís. 2) Gunný, gift Magn-
úsi Hjartarssyni, börn: Rut og
Bára. 3) Bjarni, í sambúð með
Ólínu Magnýju Brynjólfsdóttur.
Gunnar Svavar kvæntist Þor-
gerði Ernu Friðriksdóttur 25.
desember 1950. Börn þeirra
eru 4) Friðrik, kvæntur Huldu
R. Magnúsdóttur, börn: Elvar
Þór, Arnar Ingi og Gunnar
Svavar, sonur af fyrra hjóna-
bandi. 5) Þorsteinn Ó. Gunn-
arsson, kvæntur Fríðu Sæ-
mundsdóttur, börn Þorsteins af
fyrra hjónabandi eru Halldóra
og Haukur.
Gunnar Svavar stundaði
verkamannavinnu alla ævi og
var í verkstjórafélagi Hafn-
arfjarðar, sat í stjórn Verka-
lýðsfélagsins Hlífar og var
virkur í kórstarfi Þrasta, bæði
yngri og eldri.
Útför Gunnars Svavars fór
fram í kyrrþey frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði 20. janúar
2014.
ar Guðmundsson,
f. 29.7. 1913, d.
6.5. 1989, 4) Sig-
urrós Ásta Guð-
mundsdóttir, f.
30.10. 1917, d.
14.12. 1979, 5)
Guðbjörg Guð-
mundsdóttir, f.
15.1. 1919, d. 21.4.
1920, 6) Ester
Hera Guðmunds-
dóttir, f. 20.2.
1920, d. 4.9.1920, 7) Guðmunda
Kristín Guðmundsdóttir, f.
11.5. 1925.
Gunnar eignaðist fimm börn.
1) Valdimar Víðir, kvæntur
Dagrúnu Björnsdóttur, börn:
Gunnar, Erna, Kristinn og
Elsku pabbi hefði orðið 92
ára í dag. Hann hafði gaman af
að vera innan um fólk og hefði
svo sannarlega gert sér daga-
mun í tilefni dagsins. Í upp-
vexti mínum vann pabbi á
Keflavíkurflugvelli og dvaldi oft
fjarri heimilinu og finnst mér
sem ég hafi ekki almennilega
kynnst honum fyrr en á fullorð-
insárum. Það fór vel á með
okkur og áttum við margar
góðar samverustundir og hitt-
umst reglulega og alltaf gat
hann komið manni á óvart með
athugasemdum og tilsvörum
sem oftast hittu beint í mark.
Hraustur var hann alla tíð og
fullur orku, hann söng í kór
Þrasta í Hafnarfirði bæði eldri
og yngri og sinnti félagsmálum.
Um tíma var hann í stjórn
Verkalýðsfélagsins Hlífar og
var endurskoðandi hjá Verk-
stjórafélagi Hafnarfjarðar.
Pabbi var mjög pólitískur og
sjálfstæðismaður fram í fing-
urgóma. Hann var mjög trúað-
ur og þreyttist aldrei á að rök-
ræða trúmál eða pólitík ef svo
bar undir. Áhugamálin voru
mörg og hin seinni ár var hann
mjög áhugasamur um útskurð
og eftir hann liggja fallegir
munir sem hann skar út og gaf
bæði til fjölskyldunnar og ým-
issa félaga og stofnana Hafna-
fjarðarbæjar. Á góðum degi
þótti pabba ekkert betra en að
fá sér einn ískaldan, þá ljómaði
gamli maðurinn út undir eyru.
Mömmu var hann mikill stuðn-
ingur og sérstaklega í veikind-
um sem hafa hrjáð hana í gegn-
um tíðina. Pabbi hafði haft á
orði við mig hversu mikið hann
langaði til Vestmannaeyja. Ég
og strákarnir mínir ákváðum að
láta verða af því að fara saman
og buðum pabba með. Sú ferð
var okkur öllum alveg ógleym-
anleg þar sem pabbi var í aðal-
hlutverki.
Frá þessari ferð liggur nú
myndarlegt myndaalbúm til
minningar um ferðina og hann.
Pabbi bar sig alltaf vel þrátt
fyrir veikindin sem sóttu æ
meira á hann og lét hann það
ekki aftra sér frá að mæta í
jólaboðið á aðfangadagskvöld,
en þá var þegar farið að draga
verulega af honum. Strax í upp-
hafi nýs árs kom svo kallið og
lést hann 8. janúar, á afmæl-
isdegi Gunna míns.
Samfylgdina þakka ég þér
pabbi minn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Þinn sonur,
Friðrik Gunnarsson.
Á þessum merkisdegi fædd-
ist Gunnar, tengdafaðir minn,
og hefði orðið 92 ára í dag.
Gunnar var gaflari í húð og
hár, félagslyndur og virkur á
sínu æviskeiði. Hann hafði rík-
ar skoðanir bæði á mönnum og
málefnum, en hafði jafnframt
sérstaka sýn á ýmsa hluti sem
fékk okkur hin annaðhvort til
að hlæja eða staldra við. Eftir
að Gunnar komst á eftirlauna-
aldur leið ekki sá dagur að
hann gengi ekki niður í bæ í
Hafnarfirði og fylgdist með
framkvæmdum í bænum sínum
enda með brennandi áhuga
málefnum líðandi stundar.
Hann var hraustur, vinnusamur
og góður eiginmaður sem hugs-
aði alltaf vel um Ernu eigin-
konu sína. Hann var trúaður
maður og síðustu árin eftir að
fæturnir fóru að bila hlýddi
hann á eða horfði á messu frá
trúarstöðinni Omega. Gunnar
hafði gaman af því að halda upp
á afmælið sitt og hitta ættingja
og vini og eigum við stórfjöl-
skyldan góðar minningar frá 90
ára afmælinu hans. Söngelskur,
var bæði í karlakór yngri og
eldri Þrasta í Hafnarfirði og
fannst honum sem það væri ein
af stærstu stundum lífs síns að
syngja með kórnum á 100 ára
afmæli Þrasta í tónlistarhúsinu
Hörpu.
Tengdafaðir minn var okkur
fjölskyldunni afar kær. Strák-
unum okkar þótti mjög vænt
um afa sinn, litu upp til hans og
það kom blik í augu þeirra þeg-
ar þeir sögðu sögur af honum
og oft fylgdi í kjölfarið „mað-
urinn er meistari“. Gunnar gat
komið okkur svo oft skemmti-
lega á óvart um ýmis eilífð-
armál. Það fór enginn í graf-
götur um hvar hann stóð í
pólitík, stoltur og sannur sjálf-
stæðismaður. Oft var gert gys
að bláu hendinni sem við
tengdapabbi skörtuðum sam-
eiginlega. Gunnar fór sínar eig-
in leiðir í lífinu og hélt því fram
í andlátið. Sterkum vilja hans
er best lýst þannig, að nú um
nýliðin jól mætti hann til okkar
í jólamatinn á aðfangadags-
kvöld, en á leiðinni til okkar
herti hann sig upp, þá orðinn
fárveikur, til að koma við í
hesthúsinu með sonarsyni sín-
um til að sjá hrossin og ný-
uppgert hesthús tengdafólks
hans. Hann borðaði lítið og var
orðinn afar slappur og lagði sig
blessaður yfir matnum, ekki
líkt honum. Eftir áramótin
lagðist tengdapabbi inn á
sjúkrahús og átti ekki þaðan
afturkvæmt. Hann sofnaði sín-
um hinsta svefni hinn 8. janúar
síðastliðinn. Minningin um dug-
mikinn, heiðarlegan og glettinn
mann lifir í hjörtum okkar
allra.
Blessuð sé minning hans.
Hulda R. Magnúsdóttir.
Gunnar Svavar
Guðmundsson Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, ammaog langamma,
BENEDIKTA S. SIGMUNDSDÓTTIR,
Árskógum 8, Reykjavík,
lést á heimili sínu 23. apríl.
Arndís Jónsdóttir, Arnaldur Valgarðsson,
Ragnheiður Jónsdóttir, Sigurgeir Steingrímsson,
Sigrún Jónsdóttir, Stefán Magnússon,
Björk Jónsdóttir, Kjartan O. Jóhannsson,
Jóhanna Jónsdóttir, Bo Hedegaard-Knudsen,
Sturla Þór Jónsson,
ömmu- og langömmubörn,
Móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÚN ÁSLAUG ÞÓRÐARDÓTTIR,
Ísafold, Garðabæ,
lést hinn 1. apríl síðastliðinn á
hjúkrunarheimilinu Ísafold Útför hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Þökkum
hlýhug, kærar þakkir til allra sem önnuðust
hana á Ísafold.
Ásmundur Svanberg Jónsson, Vilborg Matthíasdóttir,
Jón Viðar Ásmundsson, Sandra Hraunfjörð,
Sigurður Rúnar Ásmundsson, Kristín Kristinsdóttir,
Sigrún Áslaug Ásmundsdóttir, Óskar Róbertsson,
Ásmundur Þór Ásmundsson
og langömmubörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI J. KJARTANSSON
vélfræðingur, Breiðuvík 18,
lést á líknardeild LSH að morgni
páskadags.
Útförin verður frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 30. apríl kl. 15. Þeim sem
vildu minnast hans er bent á
Krabbameinsfélag Íslands.
Júlíana S. Aradóttir,
Helgi Gíslason, Þórunn Arnardóttir,
Sæunn Gísladóttir, Guðmundur Á. Björnsson,
barnabörn og barnabarnabarn.