Morgunblaðið - 02.10.2014, Qupperneq 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. OKTÓBER 2014
✝ IngigerðurIngvarsdóttir
var fædd á Litla-
Fljóti í Biskups-
tungum 23. ágúst
1920. Hún lést 16.
september 2014 á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði.
Ingigerður var
dóttir hjónanna
Jónínu Ragnheið-
ar Kristjánsdóttur
og Ingvars Jóhannssonar. Hún
var næstelst fjórtán systkina:
Elstur var Ingvar (látinn), þá
kom hún, Einar (látinn) Krist-
inn (látinn), Jóhanna Vilborg
(látin), Kormákur (látinn),
Hörður (látinn), Hárlaugur
(látinn) og tvíburabróðir hans
andvana fæddur, Ragnhildur
(látin), Guðrún, Elín (látin),
húsi sem hét Litla Brekka en
síðar byggðu þau stærra hús
sem var nefnt Brekka.
1970 flutti Inga til Hafnar-
fjarðar, þá höfðu þau Gunnar
slitið samvistum, en einlæg
vinátta ríkti alla tíð á milli
þeirra allt þar til Gunnar lést í
mars 1992.
Þau eignuðust níu börn:
Sveinn, f. 1940, Sveinbjörn
Pálmi, f. 1942, d. 2002, Ingvar,
f. 1943, drukknaði 1963, Jón
Ragnar, f. 1944, Kolbrún
Kristín, f. 1947, Hjörtur Lax-
dal, f. 1948, Hrafnkell, f. 1950,
Torfhildur Rúna, f. 1951, og
Gunnþórunn Inga, f. 1958. Af-
komendur Ingu og Gunnars
eru tæplega 90.
Inga vann sem verkakona
ásamt því að sinna stóru heim-
ili. Hún starfaði m.a. við fisk-
vinnslu hjá Frosti í Hafnarfirði
og síðar hjá Hval hf. allt þar til
hún lét af störfum hálfáttræð
að aldri.
Útför hennar fór fram í
kyrrþey hinn 24. september
2014 frá Hafnarfjarðarkirkju.
Sumarliði og
Haukur (látinn).
Fjögurra ára
gömul flutti hún
með foreldrum sín-
um og bræðrum að
Halakoti (nú Hvít-
árbakki) í Biskups-
tungum. Þar ólst
hún upp við hefð-
bundin sveitastörf
og gekk í barna-
skólann í Reyk-
holti. Hún starfaði sem vinnu-
kona í Reykjavík um tíma og
þar kynntist hún Gunnari
Sveinbjörnssyni ættuðum úr
Skagafirði og hófu þau búskap
saman. Þau bjuggu fyrstu árin
í Garðastræti í Reykjavík en
fluttu svo í Garðahrepp
(Garðabær) og bjuggu þar
næstu áratugina, fyrst í litlu
Yndisleg og einstök kona er
búin að kveðja okkur, og hún er
mamma mín. Minningar líða í
gegnum hugann; gæska, dugn-
aður, ósérhlífni, góður skammtur
af þolinmæði. Marga aðra kosti
get ég talið upp, en ég veit að
mamma myndi segja að nú væri
nóg komið. Ég brosi nú samt út í
annað þegar ég huga um okkur í
sveitinni okkar. Mín alltaf að
þrífa og viðra, ansi oft fullar
snúrur af þvotti. Svo allt straujað
og brotið saman – og það vand-
lega. Við mamma og Bjössi bróð-
ir að mála skúrinn, sjálfstæð-
isbláan við misjafnar undirtektir,
bestu pönnsurnar, sagðar sögur
úr sveitinni þegar hún var ung
stúlka, þær eru dýrmætar. Teppi
lagt hlýlega yfir mig þegar ég
fékk mér kríu í sófanum hennar,
mér sagt að lúra lengur. Vakna
upp við mömmu að prjóna sokka
eða vettlinga handa smáfólkinu
okkar. Stelpunum okkar var hún
besta amma í heimi og einn
þeirra besti vinur. Mikið góð
þeim og okkur Magga alla tíð,
takk elsku mamma. Við höfum
kvatt hvor aðra um stund, en ég
veit og trúi að mamma mín sé
núna umvafin englum.
Bless í bili elsku hjartans
mamma.
Ég mun sakna þín.
Þín dóttir
Gunnþórunn (Púlla).
Elsku hjartans amma mín
Inga.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Ég geymi þig í hjarta mér um
alla tíð og varðveiti fallega vega-
nestið sem þú gafst mér út í lífið.
Þrátt fyrir að sjúkdómurinn hafi
rænt þig minni og getu hélstu
kjarna þínum allt til enda. Það
sem gerði þig að þér, glæsileiki,
glaðværð, söngur, snyrti-
mennska og félagslyndi, var allt-
af til staðar. Takk fyrir enda-
lausar minningar, söng, hlátur
og hlýju. Þegar ég ek um sveit-
irnar með þig í hjartanu mun ég
minnast þess að það eru svo
margir litir til í þeim græna.
Þín
Særún.
Elsku amma mín fallin frá.
Svo margar minningar sem ég
geymi í hjarta mínu enda amma
ótrúleg kona, sterk og ákveðin
en svo ljúf og góð. Ég hef alla
mína tíð verið henni náin og
margar næturnar sem ég fékk að
gista hjá henni á Miðvanginum.
Alltaf svo gott að borða og ís-
blóm á eftir.
Frá því að ég var lítil skipti
hana miklu að ég fengi nægan
svefn. Hún læddist fram á
morgnana og ef ég sofnaði í sóf-
anum blótaði hún símanum ef
hann hringdi. Eftir að hún flutti
á Ölduslóðina vorum við enn jafn
nánar og enn eins með svefninn.
Ég fór oft til hennar í hádeg-
ishléinu mínu, elskaði þegar hún
átti til kalt hrossabjúga, kart-
öflur og sultu.
Hún geymdi alltaf afganga
fyrir mig. Svo varð að taka lúr
eftir matinn og bað ég hana um
að vekja mig til að mæta aftur í
skólann.
En stundum vildi amma ekki
vekja litlu stelpuna sína og vakn-
aði ég með teppi, vel vafið um
fæturna, sein í skólann með
svefnfar á kinninni.
Ég er heppin að hafa fengið að
eyða sumrunum í Halakotinu
með ömmu, Bjössa og Frimma.
Við Frimmi fengum að gera allt
sem við vildum, Bjössa ekki allt-
af til mikillar skemmtunar.
Við sváfum í koju og amma í
rúmi í sama herbergi. Við
spjölluðum mikið þegar komið
var upp í rúm, okkur Frimma
fannst við fara fullsnemma í
háttinn en amma vissi að þarna
voru þreytt börn eftir daginn og
þegar þessir þreyttu fætur
spörkuðu af sér sænginni var
eins og amma væri á verði því
maður vaknaði við hana breiða
sængina yfir okkur upp að kinn
og yfir eyrað, bjó svo vel um
fæturna. Og sama sagan þar.
Þau vöknuðu eldsnemma en
Frimmi mátti ekki vekja mig
strax.
Ég hugsaði oft um hvað
amma væri sterk og að hún
gæti allt. Og ég var ekki gömul
þegar ég vissi að ef ég eignaðist
dóttur myndir hún heita Ingi-
gerður. En enginn er það sterk-
ur að geta sigrast á alzheimer
og því miður þurfti amma að
berjast við hann. Í raun er ég að
kveðja ömmu í annað sinn.
Þegar amma fór að gleyma
hver ég væri var hryllilegur
tími. Ég varð reið og sár en
þegar ég komst yfir það naut ég
hverrar stundar með henni þótt
hún þekkti mig ekki.
Hún fékk að kynnast nöfnu
sinni vel og ef alzheimerinn
hefði ekki þurrkað út minni
hennar svona hratt hefði Inga
Sól mín kúrt hjá henni eins og
ég gerði. Inga Sól og Margeir
elska hana mikið og er oft talað
um hana. Þeim fannst gaman að
heimsækja hana og það var eins
og Inga Sól hefði aldrei gert
neitt annað en að hugsa um
aldraða. Mjög flink að koma
langömmu sinni í gott skap og
spjallaði við hana þó svo að
amma talaði samhengislaust.
Ég og börnin fórum að
kveðja á sunnudaginn áður en
hún dó. Töluðum svo um hversu
glöð hún væri að fá að hitta
Bjössa og Ingvar aftur. Börnin
hugsa hlýlega til hennar og vita
og skilja að þetta var það sem
hún vildi. Þetta er mér samt erf-
itt, að sjá ekki ömmu mína fyrr
en minn dagur kemur. En ég
veit að amma er sátt og það
græðir mitt sára hjarta.
Ég veit að hún fylgist með
okkur og verndar og ég mun
aldrei hætta að hugsa um hana
og rifja upp allar þær minning-
ar sem ég á.
Elsku amma, ég sakna þín og
ég elska þig
Þín ömmustelpa,
Selma Sól.
Ingigerður
Ingvarsdóttir
✝ Helga Sigur-jónsdóttir
fæddist 20. apríl
1943 á Sogni í Ölf-
usi. Hún lést á
Landspítalanum
hinn 24. september
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Magnúsína
Guðrún Gríms-
dóttir, f. 6. Ágúst
1909, d. 19. maí
1980, og Sigurjón Júlíusson, f.
4. maí 1914, d. 7 febrúar 1971.
Systir hennar sammæðra er
Júlíana Guðrún Ragnarsdóttur,
f. 25. ágúst 1933. Eftirlifandi
eiginmaður Helgu er Valur
Snorrason, f. 3. ágúst 1934 að
Vogsósum í Selvogi. Foreldar
hans voru Snorri Þórarinsson,
f. 30. apríl 1902, d. 19. október
1977, og Kristín
Svava Vilhjálms-
dóttir, f. 19. febr-
úar 1913, d. 2.
febrúar 1985. Börn
Helgu og Vals eru
1) Sigurjón, f. 8.
apríl 1973, kvænt-
ur Luciu Guðnýju
Jörundsdóttur, f. 5.
ágúst 1967, 2)
Freyja, f. 12. mars
1978, gift Jóni Sig-
fússyni, f. 5. ágúst 1975, þeirra
börn eru Vilbergur Karl, f. 28.
janúar 2009, og Þórarna Vala,
f. 28. apríl 2012, 3) Snorri Jón,
f. 26. október 1979, og 4) Fann-
ey Guðrún, f. 27. október 1983.
Útför Helgu fer fram frá
Kotstrandarkirkju í dag, 2.
október 2014, og hefst athöfnin
kl. 14.
Helga Sigurjónsdóttir lauk
sinni göngu meðal okkar mið-
vikudaginn 26. september Helga
kom til starfa í Kjörís á haust-
mánuðum 2001, eftir þrettán ára
starf á Heilsustofnun HNLFÍ.
Starfaði hún sleitulaust í okkar
röðum þar til hún ákvað að hætta
störfum 67 ára gömul í lok árs
2010.
Ákvað hún þá að helga sig búi
og fjölskyldu sinni, sem hún og
gerði þrátt fyrir að veikindi
sæktu á. Helga var hæglát og
gekk að öllum sínum verkum með
mikilli samviskusemi og dugnaði.
Bar hún þannig merki sinnar
kynslóðar sem við sem yngri er-
um getum svo sannarlega lært af.
En undir hæga fasinu var glettni
og átti hún það til að vera hrekkj-
ótt. Á okkar vinnustað er oft glatt
á hjalla, sérstaklega yfir háanna-
tímann á sumrin þegar skóla-
krakkar koma í sumarvinnu. Það
kom fyrir að Helga tók þátt í
ærslum ungmennanna og kom þá
gjarnan alveg að óvörum með
vatnsslönguna. Enda ekki gott að
átta sig á því að Helga ætti til
slíkan prakkaraskap. Fasti
punkturinn hennar Helgu var
Valur sem ávallt var mættur á
planið, að fylgja til vinnu eða
sækja sína konu. Höfðu þau tekið
sig upp á seinni árum og flutt að
Vindási í Bæjarþorpinu í Ölfusi
þar sem þau komu sér upp litlum
búskap.
Það er með söknuði og kærri
þökk fyrir samfylgdina sem við
samstarfsfólkið í Kjörís kveðjum
Helgu og vottum Vali og fjöl-
skyldu okkar innilegustu samúð.
f.h. Kjöríss,
Valdimar Hafsteinsson.
Hún mamma er farin og það
var nú snöggt sem hún kvaddi
þennan heim. Minningarnar eru
margar og þá stuðningurinn við
okkur systkinin allra helst, við
flest sem við tókum okkur fyrir
hendur.
Húmorinn var ekki langt und-
an og hún gat alltaf séð eitthvað
spaugilegt við hlutina. Hún var
dugleg við að segja sögur af sér
og sínum frá því að hún var að
alast upp í sveitinni og hversu
langt hún gekk í skólann þegar
við vorum löt að labba sjálf til
dæmis. Hún var mjög réttsýn og
það fór fyrir brjóstið á henni ef
komið var illa fram við einhvern.
Hún laðaði að sér fólk úr öllum
stigum þjóðfélagsins af því að
hún kom alltaf hreint og beint
fram og sagði það sem henni
fannst hvort sem fólki líkaði vel
eða illa en samt notaði hún oft
setninguna „oft má satt kyrrt
liggja“ þannig að þetta var mjög
fín lína hjá henni. Hún var sú sem
maður gat leitað til með allt,
vandamál og gleði, og hún tók
alltaf vel í að hjálpa fólki. Barna-
börnin veitu henni sérstaka gleði
og þótti henni yndislegt að um-
gangast þau og gerði margt fyrir
þau. Hún kom upp mörgum sið-
um hjá þeim sem ekki er hægt að
víkja frá eins og það að fá alltaf
nesti með sér heim úr heimsókn-
um til afa og ömmu. Hún hafði
marga kosti sem ég ætla að leit-
ast við taka upp. Takk fyrir allt,
mamma, þín verður sárt saknað.
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum.)
Freyja og fjölskylda.
Helga
Sigurjónsdóttir
✝
Ástkær faðir minn, bróðir og mágur,
GUÐMUNDUR SÆMUNDSSON
vátryggingamaður,
lést á Landspítalanum Fossvogi
miðvikudaginn 17. september.
Útförin fer fram frá Hjallakirkju
föstudaginn 3. október kl. 15.00.
Sæmundur Guðmundsson,
Þorvarður Sæmundsson, Ásta Lára Leósdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir og afi,
HILMAR ÁGÚSTSSON,
Miðvangi 102,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans
mánudaginn 22. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Bryndís Ólafsdóttir,
Ágúst Hilmarsson, Berglind Sigurðardóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓNATAN SVEINSSON
hæstaréttarlögmaður,
Álfkonuhvarfi 59,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
mánudaginn 29. september.
Nanna Jónasdóttir,
Hróbjartur Jónatansson, Valgerður Jóhannesdóttir,
Sveinn Jónatansson, Brynja Ólafsdóttir,
Jónas Jónatansson, Anna Margrét Tómasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær unnusti minn og faðir, sonur og
tengdasonur, bróðir, barnabarn og vinur,
GUÐMUNDUR SKÚLI GUÐMUNDSSON,
lést laugardaginn 27. september.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Birna Björg Salómonsdóttir,
Baltasar Guðmundsson,
Þóra Lind Karlsdóttir, Guðmundur Hjörtur Einarss.,
Salómon Viðar Reynisson, Hanna Íris Guðmundsdóttir,
systkini, vinir og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BERNÓTUS KRISTJÁNSSON
skipstjóri,
Lækjasmára 4,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum Hringbraut
mánudaginn 29. september.
Jarðarförin fer fram frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 9. október kl. 13.00.
Ingunn Bernótusdóttir, Guðmundur Skúli Viðarsson,
Kristján Þór Bernótusson, Svava María Martinsdóttir,
Vilborg Lofts, Ásgeir Ásgeirsson,
afabörn og langafabarn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
LÁRA MARGRÉT BENEDIKTSDÓTTIR,
Eiðismýri 30,
Seltjarnarnesi,
lést fimmtudaginn 25. september.
Útförin fer fram frá Seltjarnarneskirkju
mánudaginn 6. október kl. 11.00.
Jón Karlsson, Ingrid Karlsson,
Áslaug Lára Jónsdóttir, Scott Lamb,
Axl, Lilý,
Birgitta Sif Jónsdóttir, Bergþór Ásgeirsson,
Sóley Sif, Salka Sif,
Louise Karlsson Jónsdóttir,
Deisa G. Karlsdóttir, Tommy Holl,
Hanna Närhi.