Fréttir - Eyjafréttir - 26.03.1998, Blaðsíða 13

Fimmtudagur 26. mars 1998
Fréttir
13
Að tryggja góða heílsu
Eftir að hafa velt þessari spumingu
fyrir sér komast flestir að þeirri
niðurstöðu að góð heilsa er eitt það
allra mikilvægasta. En hvemig tryggj-
um við okkur góða heilsu? Jú
rannsóknir hafa sýnt að líkamsrækt er
það besta sem við getum gert til þess
að halda líkamanum ungum og
hraustum langt fram á efri ár
En hversu miklu fé og tíma eyðum
við í það að trvggja okkur góða
heilsu.
Allt of margir gera ekkert fyrr en
heilsan er farin að bila. Þá eru þeir
tilbúnir til þess að gera hvað sem er til
þess að öðlast hana aftur en í sumum
tilfellum er það orðið of seint.
Líkamsrækt ætti því að vera í
forgangsröð í lífi okkar og við ættum
að taka liana fram fyrir annað ekki
verja þig með tíma eða féleysi því það
er ekki til nein afsökun fyrir því að
æfa ekki neitt.
Líkamsrækt sjálfsögð
Líkamsrækt ætti að vera okkur jafn
sjálfsögð og það að borða og sofa.
Allir geta fundið sér tíma með því að
skipuleggja sig vel. Gott heilbrigði
fæst ekki á flöskum eða dósum.
Jafnvel þó mataræðið okkar sé gott og
við tökum inn úrval af vítamínum þá
styrkir það ekki vöðvana okkar né
bætir þolið. Vöðvamir okkar eru sú
vél sem eyðir megninu af hita-
einingunum sem við látum ofan í
okkur. Það er eiginlega synd að eyða
svona miklu í gott eldsneyti en láta
vélina síðan grotna niður. Það eru líka
ótrúlega margir sem hugsa hvorki um
vélina sína né eldsneytið. Fæstir
myndu fara svona með bílinn sinn,
hvað þá ef þetta væri eini bíllinn sem
þeir fengju um ævina.
Það er nefnilega ekki hægt að
kaupa sér nýjan líkama. kannski
eitthvað af varahlutum en ekki
nærri því alla. Það eru allt of margir
sem ekki em neitt að spá í þessa hluti,
Vaknið og hugsið aðeins um það
hvemig þið viljið eyða efri ámnum
ykkar. Eða hvort þið viljið fá að eiga
slik ár.
Hreyfíng mikiluægasta
vörnin
Á alþjóðlegri ráðstefnu nú nýlega
kom fram að hjartaáfóll eru
langstærsti einstaki sjúkdómurinn
sem veldur ÓTÍMABÆRUM
dauða. Sá áhættuhópur sem er í
mestri hættu á að fá hjartaáfall eru
þeir sem hreyfa sig ekki. Númer tvö
komu svo þeir sem reykja. Hreyftng er
því mikilvægasta forvömin gegn
hjartaáföllum. Aukin þjálfun er
mikilvægari en að bæta mataræðið,
minnka streitu og m.fl.
Þjálfun er það besta sem þú getur
gert fyrir heilsuna og með þjálfun eiga
sér stað undraverðar breytingar í
h'kamanum sem engin lyf geta
framkallað. Fólk sefur betur, lítur
betur út, líður betur bæði líkamlega og
andlega, við hægjum á öldrun og
hrömun og minnkum líkur á ýmsum
sjúkdómum eins og t.d. hjarta- og
æðasjúkdómum, heilablóðfalli, bein-
þynningu, ristilkrabbameini og þung-
Það mikilvægasta í lífi sérhvers manns
Hvað er það?
Sá áhættuhópur sem er í mestri hættu á að fá hjartaáfall eru þeir sem hreyfa sig ekki.
Númer tvö komu svo þeir sem reykja.
lyndi. Það eru líka ansi margir sem
hafa komist að því að líkamsrækt er
allra meina bót. Fjölmargir fullyrða að
þeir hafi losnað við vöðvabólgu,
bakveiki, þunglyndi og haldi niðri alls
konar sjúkdómum.
Þrátt fyrir allt þetta eru fjölmargir
sem lialda að líkamsrækt sé aðeins
gerð til þess að grenna sig og létta.
Það er bara aukaatriði miðað við öll
önnur áhrif.
Hvaðerþjálfun?
En hvað er þjálfun? - Það að labba
Steinstaðahringinn þrisvar sinnum í
viku, er það nóg ?
Það fer allt eftir því í hvemig formi
manneskjan er í fyrir. Fyrir manneskju
í góðu formi hefur ganga lítil þjálf-
unaráhrif. Fyrir manneskju sem hefur
ekkert verið að hreyfa sig getur þetta
haft mikil og góð áhrif en gæti lfka
verið of mikið álag. Það eru lfka ansi
margir sem hafa byrjað að æfa en
gefist upp. Algengasta ástæðan fyrir
þvf að fólk gefst upp á þjálfun er að
þeir fara of geyst af stað. I stað þess að
hætta ættu þeir að minnka álagið og fá
leiðsögn um hvemig þeir geti æft án
þess að gefast upp. Þeir sem stunda
göngur ættu tvímælalaust að fá sér
púlsmæli því annars er þjálfunin svo
ómarkviss.
Það er líka nauðsynlegt að sjá
árangur af þjálfun sinni, sjá að við
getum farið hraðar og lengra án þess
að auka álagið. Einnig þurfum við að
vara okkur á því, sama hvaða þjálfun
við stundum að festast ekki í sama
farinu. Sama rútínan ár eftir ár hættir
að virka. Við verðum sífellt að vera að
bæta okkur og breyta til. Margir
stunda Ifkamsrækt á eigin vegum t.d.
göngur, skokk, sund, eða hjólreiðar.
Þetta er allt mjög góð hreyftng sem
eykur þol. En það vantar oft
styrktaræfingamar með en þær em
ekki sfður mikilvægar. Eftir 25 ára
aldur fer vöðvamassi líkamans að
minnka, af því leiðir að við höfum
minni kraft og brennsla líkamanns
minnkar sem aftur leiðir til þess að
við eigum auðveldara með að fitna.
Með styrkjandi æfingum fyrir
vöðva líkamanns eins og t.d. í
vaxtarmótun eða með æfingum í
tækjasal spomum við við þessari
þróun. En það er mikilvægt að slíkar
æfingar séu gerðar undir leiðsögn að
minnsta kosti til að byrja með. Eróbik
er líka mjög góð alhliða þjálfun sem
hefur það fram yfir aðrar þolæfingar
að þjálfa hugann í leiðinni og seinka
þannig öldran, í eróbiktímum era líka
alltaf teknar styrkjandi æfingar og
teygjur í lok tímans þannig að þar
höfum við allan pakkann.
Erlífsstíll
Annað sem við þurfum að hafa í huga
er að líkamsrækt er lífstíll og við erum
aldrei búin að æfa. Enginn lifir á
fomri frægð. Maður sem er
toppíþróttamaður í góðu formi um
tvítugt en hættir þá að hreyfa sig hefur
misst allt niður um fimmtugt. Nýlegar
rannsóknir á fólki eldra en 50 ára sýna
að ekki var munur á líkamlegu ástandi
þeirra sem aldrei höfðu hreyft sig og
þeirra sem stunduðu íþróttir á
skólaárum sínum. Þeir sem eitt sinn
hreyfðu sig höfðu þá misst öll góðu
áhrifin niður. Horfum nú á
aðalatriðin og förum að þjálfa
okkur af skynsenii fyrir lífíð.
Munum að það að léttast er ekki
aðalatriðið. Mjónusýkin er orðin of
mikil. Fólk er alltaf að leita að
einhverjum töfralausnum, sem eru
svo mjög misjafnlega heilsu-
samlegar. Við erum misjöfn að
byggingu og gerð og eigum líka að
vera það. Allir sem eru í góðu formi
og lifa heilbrigðu lífi eru fallegir
jafnvel þó þeir séu þybbnir og of
þungir. Við sjáum hverjir hugsa um
heilsuna af þeim er einhver sérstök
útgeislun. Og munurinn verður meiri
og sjáanlegri eftir því sem við
eldumst. Ef þið eruð ekki þegar byrjuð
að stunda líkamsrækt þá takið ykkur
tak og BYRJIÐ NÚNA.
Jóhanna Jóhannsdóttir
íþróttakennari.
GSM á Góu
Einhvem veginn finnst mér góa vera
konumánuður, alveg eins og þorrinn
er einhvem veginn karlamánuður.
Ég kynntist manni hér í Eyjum
sem aldrei hefur átt GSM síma.
Hann þekkti hins vegar nokkrar
konur. Þessar konur höfðu nokkrar
áhyggjur af því að geta ekki náð í
þennan ágæta mann, þegar vel stóð á
hjá þeim og trúlega illa hjá þessum
kunningja mínum. Hann að minnsta
kosti færði þetta í tal við mig þar sem
við sátum á pöbb hér í bæ og
sötraðum heiðarlegan bjór. Hann
sagði að hann væri að kikna undan
álaginu og kröfugerð vinkvenna
sinna í símamálum. Það fór ekki á
milli mála að vinurinn var hnugginn.
„Ekki það að ég hafi neitt á móti
símum," sagði hann. „Heldur snýst
þetta urn frelsið. Sjáðu tií, frelsið til
þess að vera laus við hringingar sí og
æ. Ég hef velt þessu dálítið fyrir mér
og komist að því að ég væri jafn illa
staddur ef ég þó fengi mér síma og
hefði alltaf slökkt á honurrí. Þá kæmi
bara krafan um að hafa ekki alltaf
slökkt á honum og nauðið héldi
áfram á sama veg, bara í annarri
mynd.“
Svo stundi hann þungan.
Ég óttaðist skyndilega að verða
hnugginn eins og kunningi minn og
sagði við hann að ég ætti hvorki
vinkonur né GSM. Hann ætti þó
vinkonur, sem reyndar nauðuðu í
honum og það væri öragglega skárra
en að eiga hvoragt.
„Þú værir örugglega á grænni
grein ef þú ættir GSM.“ sagði
kunninginn hughreystandi. „Ég
héma." sagði hann og saup á
bjómum. „Ég veit um menn héma í
bænum sem eiga svona leikfanga
GSM síma sem duga þeim mjög vel.
Þú gætir prófað að fá þér svoleiðis."
Mér fannst vegið að mér með
þessum orðum og benti á að ég vissi
lika um menn sem ættu
leikfangakonur. Ég gæti ekki farið
að standa í slíkum blekkingaleik. Þá
væri betra að vera bæði án kvenna og
GSM. Þetta virtist ætla að lenda í
einhverri blindgötuþvælu og ég sagði
kunningjanum að best væri að við
héldum okkar striki. Hann í nauðinu
og ég í nauðleysinu.
Vinurinn var ekki alveg á því.
Hann var eiginlega kominn á þá
skoðun að lausnin væri fólgin í því að
láta undan konunum (les nauðinu).
„Hvað er betra en að láta undan nauði
kvenna," sagði hann, eins og hann
sæi eitthvert ljós í myrkrinu, sem mér
væri hulið. „Ég skelli mér á einn
svona síma og fæ mér leyninúmer.
Því eins og þú veist, að þrátt fyrir
nauð, þá vilja konur alltaf standa í
einhverju leyni eitthvað. Ég gæti
fengið mér svo mikið leyninúmer að
ef einhver hringdi í númerið á
óheppilegum tíma, númerið sem
enginn vissi reyndar um nema ég,
yrði ekki vandamál að réttlæta
„afsakið rangt númer“ vegna þess að
enginn vissi það nema ég og þú
elskan," sagði hann og brosti
fleðulega.
Benedikt Gestsson
Hann sagði að hann væri að kikna undan álaginu og kröfugerð
vinkvenna sinna í símamálum.