Fréttir - Eyjafréttir - 13.01.2000, Blaðsíða 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 13. janúar2000
Þrettándaveisla í
nítján ár á Hólnum
Fimmtudaginn 6. janúar var hið
árlega grímubali Eyverja haidið í
Alþýðuhúsinu. Ballið var mjög vel
sótt og margir höfðu greinilega lagt
mikið í að gera búninga sína sem
veglegasta og óhætt að segja að vel
hafí til tekist.
Það er vissulega þakkarvert að Ey-
veijar skuli sýna það þrek og áræði að
standa fyrir skemmtun af þessu tagi,
enda vekur grímuballið ævinlega
mikla eftirvæntingu þegar líða fer að
þrettándanum og mörg stundin for-
eldra og bamanna farið í að hanna og
útbúa skemmtilega og frumlega
búninga. Þama mátti sjá marga kyn-
lega kvisti úr ævintýraheimum bam-
anna og kannski líka þeirra lúllorðnu.
Sumir leituðu einnig fyrirmynda utan
ævintýraheimanna og mátti sjá ljós-
lifandi komna, þekkta Eyjamenn og
minna þekkta, þreyttar húsmæður á
greiðslusloppum og vígalega útgerð-
arspekúlanta. Verðlaun voru veitt
fyrir bestu búningana og viður-
kenningar fyrir flotta búninga.
I I. sæti varð Kalli kanína, en það var
hinn sigursæli Gísli Grímsson til
margra ára sem klæddist þeim búningi
og hreppti fyrsta sætið. I 2. sæti varð
Geimvera með hvítum ljósum og í 3.
sæti Blóm. Eftirtaldir búningar fengu
viðurkenningu fyrir flottheit. Tweety,
Lítil brúður, Golfari, Arni Johnsen,
Karíus og Baktus, Lítið ljón, Lítill
bangsi, Lítill tannbursti. Tveir
búningar fengu verðlaun fyrir
fmmleika en það vom Geimvera með
rauð ljós og Málverk.
Hér á síðunni em svipmyndir frá
ballinu og eins sjá má hefur mikil
vinna og hugmyndaauðgi ráðið
ferðinni í búningahönnuninni.
Undanfarin nítján ár hefur Jóhann
Friðtinnson, Jói á Hólnum haldið
mikla veislu á þrettándanum fyrir
vini og vandamenn. Veisluna
heldur hann að heimili sínu og
varnarþingi, liinum eina og sanna
Hóli sem hann og kennir sig við.
Jói sagði að hann hefði tekið upp á
þessu vegna þess að honum leiddist
einveran í sínu stóra húsi og vildi
hleypa fleimm þar inn. Bætti hann
við að á þessum ámm hefði hátt á
annað þúsund manns komið í
þrettándakaffi hjá honum
I þennan tíma hefur hann tekið fram
sparistellið, skenkt kaffi af mikilli elju
og reitt fram tertur og annað góðmeti
að seðja gesti sína. Veisluna hefur Jói
haldið að afloknum skemmtiatriðum
og álfadansi á Löngulágarvelli.
Jóhann sagði að nú væri þriðji ættliður
afkomenda hans að mæta til þessa
fagnaðar og að alltaf fjölgaði í
hópnum. Blaðamanni Frétta veittist
sá heiður að mæta til veislunnar og
óhætt að segja að ekkert hafi verið til
sparað að gera gestum veisluna eins
eftirminnilega og hægt var og hefur
blaðamaður varla í einn tíma dmkkið
kaffi af jafn dým postulín og notið
jafn Ijúfra veitinga í öðmm félagsskap
og er þá ekki á neinn hallað. Hér á
síðunni má sjá svipmyndir frá
veislunni og eins og sjá má em allir í
hátíðarskapi og gera sér gott af
veitingunum.
Grímuball Eyverja á þrettándanum
Fj ölskrúðugur
ævintýraheimur
Fv. Laufey Grétarsdóttir, Lára Dís Davíðsdóttir, Inger og Davíð
Jóhannsson.
Fv. Sigríður Jóna Kristinsdóttir, Ragnheiður Hjaltadóttir,
Guðbjörg Matthíasdóttir og Margrét Matthíasdóttir.
Sigurgeir Jónsson
Af flugeldum og aðstoð
við fátaeka
Skrifari hefur gegnum tíðina verið einkar
jákvæður fyrir ráðgjöf hvers konar. Hann hefur
enda þegið mörg góð ráð frá sér vísari mönnum
og konum, verið þakklátur fyrir og um margt
vísari eftir.
Aftur á móti hefur honum ævinlega leiðst
yfirgangur sem birtist í því þegar einhverjir
sjálfskipaðir aðilar vilja ráða hvemig aðrir haga
sér í daglegu lífi. Af slíku fólki er nóg til á
Islandi og hefur alltaf verið. Sérstaklega kemur
þetta fram í því að hinir alvísu vilja hafa hönd í
bagga með hvemig aðrir verja fé sínu. Til að
mynda vill skrifari vera frjáls að því hvemig
hann ver þeim auram sem afgangs eru þegar
hann hefur greitt sína reikninga og skatta og
skyldur. Langi hann til að verja þeim til
flugeldakaupa vill hann fá að gera það. Vilji
hann eyða þeim sér til skemmtunar hér á landi
eða ytra, nú ellegar að kaupa sér nýjan bíl, þá vill
hann sömuleiðis fá að gera það án íhlutunar
í kringum áramót kemur ævinlega fram á
sjónarsviðið nokkur hópur sjálfskipaðra ráðgjafa
sem vill hafa hönd í bagga með hvemig fólk
ráðstafar aurunum sínum. Sérstaklega er þeim
ráðgjöfum illa við að fólk sólundi fé í flugelda.
Nú em Islendingar með fádæmum flugeldaglöð
þjóð og skjóta um hver áramót upp slflcum
eldum fyrir nokkur hundmð milljóna. Síðustu
áramót slógu svo öll fyrri met í þeim efnum þar
sem margir tóku forskot á sæluna og fögnuðu þá
aldamótum sem em raunar ekki fyrr en eftir tæpt
ár. Fróðir menn segja að um áramótin síðustu
hafi verið skotið upp flugeldum fyrir milljarða.
Þetta hefur fjármálaráðgjöfunum þótt hreinasta
ósvinna. Hafa þeir bent á fjölmargt annað og
hyggilegra sem unnt hefði verið að gera fyrir
þessa aura. Meðal þess em hin stórlega vanbúnu
sjúkrahús landsmanna og fátæklingar bæði hér á
landi og erlendis.
Nú reiknar skrifari fastlega með því að þessir
hinir sömu ráðgjafar láti um hver áramót vænar
fúlgur íjár renna í fyrrgreind málefni í stað þess
að puðra þeim út í loftið í líki flugelda. Það
hlýtur að liggja í hlutarins eðli. Skrifari er sjálfur
lítill flugeldamaður og ver litlu fé til slíkra
kaupa. Þeir aurar hrykkju skammt til tækja-
kaupa fyrir sjúkrahús eða til framfæris fátækra.
Aftur á móti þykir honum einkar gaman að
horfa á flugelda og þætti áramót að mun
risminni ef það húllumhæ væri ekki til staðar.
Hann veit líka að fjöldi fólks hefur af því
einstaka ánægju að skjóta flugeldum og þykir
hið sjálfsagðasta mál að það fólk fái að skemmta
sér og öðmm á þann hátt. Jafnvel þótt það kosti
eitthvað enda fáar skemmtanir ókeypis nú á
dögum.
Rétt eftir áramót las skrifari greinarkom eftir
einn af vandlæturanum þar sem fram kom að
flugeldaskothríð samræmdist ekki kristnum
sjónarmiðum, þ.e.a.s. féð sem til hennar væri
varið, og væri það betur komið hjá fátækum.
Það varð til þess að upp rifjaðist fyrir skrifara
sagan af því þegar María smurði fætur frelsarans
með dýrindis nardussmyrslum. Einn úr hópi
lærisveinanna sá ofsjónum yfir því og benti á að
unnt hefði verið að selja smyrslin fyrir góða
upphæð og verja því fé til fátækra. Því svaraði
frelsarinn eitthvað á þessa leið: „Fátæka hafið
þér ávallt hjá yður; mig ekki.“
Skrifari er enda þeirra skoðunar að sjúkrahús
landsmanna haldi áfram að vera vanbúin þó svo
að menn hætti að skjóta upp flugeldum. Hann
telur líka að fátækt verði ekki útrýmt með því
einu að hætta að skjóta upp flugeldum. Og hann
telur líka að fólki eigi að vera í sjálfsvald sett
hvort það eyðir fé sínu í flugelda, sólarlanda-
ferðir, nýja bfla eða aðstoð við sjúkrahús og
fátæka.
Sigurg.