Fréttir - Eyjafréttir - 28.09.2000, Side 15

Fimmtudagur 28. september 2000
Fréttir
15
John Steven Berry skrifar:
Ekki hugað að grasrótinni
sem skyldi
Hugleiðingar um starfsemi yngri flokka IBV
Um allnokkurt skeið hefur mig
langað til að tjá mig um starfsemi
grasrótarinnar í knattspyrnudeild
IBV og þá aðallega yngri flokka
pilta. (Eg þekki einfaldlega ekki
nóg til kvennaflokkanna, til að tjá
mig um málefni þeirra). Eftir hinn
miður glæsilega árangur meistara-
flokks IBV í sumar læt ég nú verða
af því. Einhverjum kann að finnast
einkennilegt að ætla að tjá sig um
starfsemi yngri flokka, en minnast
hið fyrsta á meistaraflokkinn og
árangur hans, sem engan veginn er
ásættanlegur. Staðreyndin er sú að
í meistaraflokkum félagsins á að
vera rjóminn af því fólki sem búið
er að ala upp innan félagsins.
Flestir gera sér grein fyrir því.
Nú við upphaf þessa tímabils sem
úrslitaleikurinn í Kókakólabikamum
markaði, að ég tel, held ég að
knattspymuforystan, (þá meina ég í
heild sinni og bið því alla að gerast
ekki persónulegir), hafi ekki og í raun
aldrei þann tíma sem liðinn er frá
sameiningu Týs og Þórs gert sér grein
fyrir þýðingu grasrótarinnar, eða ekki
mátt vera að því að sinna henni.
Málið er að ég tel að enginn af yngri
flokkum ÍBV í knattspymu hafi verið
ræktaður sem skyldi, misjafnlega
mikið þó. Sumir þjálfarar þurfa oft á
tíðum að standa einir og að mér hefur
sýnst með misjafnlega mikinn
stuðningi frá forystunni.
Mönnum hefur verið tíðrætt um
annan flokk vegna góðs árangurs og
nokkurrar breiddar í þeim hópi, og
mikið rétt, við eigum frábæran annan
flokk karla. En horfum til 3. og 4.
flokks þessa árs. Þar em iðkendur
mjög fámennir, en þessa tvo flokka
skipa fjórir árgangar '84, '85, '86 og
'87. Þegar við horfum til þess tíma er
þessir drengir vom í Tý og Þór vom
þeir miklu fjölmennari. Hinir yngri
sem á eftir komu þekktu lítið til Þórs
og Týs. Strákamir í öðmm flokki
vom komnir nógu langt í þroska og
einbeitingu til að halda áfram við
sameininguna, því fyrir þá var orðið
stutt í annan flokkinn. Hvað segir
þetta okkur? Jú, knattspymuforystan,
sem við sameiningu tók við þessum
málum hefur fram að þessu bmgðist
þeim piltum sem saman mynda 3. og
4. flokk í dag, þ.e. '84., '85., '86. og
'87. árganginum. Nú tek ég það fram
að þetta hefur ekkert með sam-
eininguna sem slíka að gera, heldur
hvemig að þessum málum hefur verið
John Steven Berry
s
„Isömu andrá
skýtur það nú
svolítið skökku við
að félagið veitir
krökkum úr öllum
landshlutum allra
handa verðlaun í
skjóli Shellmóts og
Vöruvalsmóts.“
staðið í nýju félagi. Þetta em þungar
ásakanir, því auðvitað vilja allir hlú að
grasrótinni, en félagið hefur einfald-
lega ekki borið gæfu til þess að mínu
viti.
Eitt mesta brottfallið varð í þessum
flokkum þegar '84 og '85 árgangurinn
mættu til æfinga sem 4. flokkur
haustið 1997. Þessir drengir höfðu
ekki þjálfara í þijá til fjóra mánuði,
svo ekki er einkennilegt þó margir
hafl hætt og farið að stunda eitthvað
annað þar sem þeim hefur kannski
fundist þeir meira metnir að
verðleikum. (Hver veit). Lítill hluti
skilaði sér aftur í janúarlok 1998,
þegar þjálfari mætti loks til starfa.
Mig minnir að í þessum flokki hafi
verið nokkuð margir eíhilegir drengir,
alla vega þeir sem komu frá Tý, þar
sem Bjöm Elíasson hafði haldið vel
utan um þá.
Þegar ég byrjaði að fylgjast með
þessum málum var það hjá Tý. Týr,
og sjálfsagt Þór, gerðu nokkuð vel við
sína iðkendur, þrátt fyrir fjárhags-
erfiðleika. Eins og við vitum sem
fylgst höfum með var tekin upp sú
„einkennilega" stefna innan IBV-
íþróttafélags að veita engin einstak-
lingsverðlaun í yngri flokkunum,
nema að mjög takmörkuðu leyti.
Frá og með stofnun félagsins hefur
félagið haldið lokahóf hvers árs fyrir
yngri flokkana, sem þykir sjálfsagt.
Þá em iðkendum veitt verðlaun,
(þ.e.a.s. lánuð verðlaun til eins árs í
senn svo félagið geti nú sparað í
grasrótinni), fyrir hversu duglegir þeir
eru að mæta á æfingar nýliðins
tímabils, sem er nú bara gott og
blessað. En viti menn, það virkar
ekkert. Margirhveijirnennaekkiað
mæta neitt betur á æfingar þó að
verðlaunaskjöldur sé í húfi.
En einnig em veitt verðlaun fyrir
framfarir og hversu stilltir krakkamir
hafa verið. Þama er ekki rétt að
málum staðið. Að mínu viti á að dæla
í þessa krakka viðurkenningum fyrir
allt mögulegt sem tengist íþróttaiðkun
þeirra. Á þessum lokahófum hefur
verið heldur fámennt undanfarin ár,
því krökkunum er svo sem alveg sama
um þessi verðlaun í núverandi mynd.
Þau veita þeim svo sem ekki mikla
gleði, nema kannski þeim allra yngstu.
Og það er ekki um að kenna hroka né
svívirðu þeirra sjálfra. I sömu andrá
skýtur það nú svolítið skökku við að
félagið veitir krökkum úr öllum
landshlutum allra handa verðlaun í
skjóli Shellmóts og Vöruvalsmóts, þó
sýnu glæsilegra á Shellmóti og er það
vel. En viti menn, ekki sínum eigin
félögum fyrir að halda uppi merki
félagsins með keppni og eigin atgervi,
og dugnaði. Allir krakkar sem stunda
íþróttir eiga að læra að bera virðingu
fýrir félagi sínu og félagsmerki, en ég
get svo sem skilið þó ÍBV krakkar
beri enga sérstaka virðingu fýrir
félaginu sínu.
Allflest hinna stóru knattspymu-
félaga halda mjög á lofti sínum yngri
iðkendum, þó að ÍSÍ stefnan sé ekki á
þann veg, nema IBV. Allir þurfa
hvatningu og þakkir fýrir erfiði sitt og
árangur. Við hinir fullorðnu verðum
ánægðir við að fá lof og hól fyrir
árangurokkaríleikogstarfi. Bömog
unglingar fá viðurkenningu í formi
einkunna fyrir árangur sinn í skóla ár
hvert. Lítil sex ára böm gleðjast og
eflast við að fá einn lítinn broskarl í
stílabókina sína, það em þeirra
verðlaun. Krakkar innan raða
knattspymudeildar ÍBV þurfa líka
viðurkenningu fyrir eigin dugnað,
atgervi og hæfileika, og ekki síst fýrir
vinnu sem þau leggja til að stærstum
hluta í nafni okkar góða félags,
bæjarfélagsins. Það getur ekki verið
svo dýrt að gera vel við æskuna, að
það borgi sig ekki, þvert á móti.
Eitt af því sem mér finnst miður er
það úrræðaleysi sem ríkir við að koma
á æfmgaleikjum á vorin fyrir hin
eiginlegu mót. Sitt sýnist hveijum, en
sjálfsagt er það dýrt. Á ég einkanlega
við 3. og 4. flokk drengja og stúlkna á
sama aldri. Ég trúi því ekki að ekki sé
hægt að finna flöt á því máli, því ég
fór sjálfur upp á mitt einsdæmi, að
sjálfsögðu í samráði við þjálfara, upp
á Selfoss á tvo æfingaleiki í vor og
vomm ekki í einn sólarhring í burtu.
Það kostaði um 2500 krónur á hvem
einstakling. Allt snýst þetta um
peninga og hvemig á að ráðstafa
þeim. Sjálfsagt finnst einhverjum að
nógir aurar fari í yngri flokka
félagsins, en mig gmnar að svo sé
ekki með allflesta sem lesa þessi orð.
Persónulega fínnst mér ekki nóg að
gert. Það þarf að halda uppi metnaði í
grasrótinni.
Það má vafalaust velta fýrir sér fleiri
málum þessu tengdu, svo sem hvemig
að þjálfaramálum er staðið og hvemig
viðhorf til þeirra em, en ég hreinlega
nenni því ekki, þar sem um viðkvæmt
málefni er að ræða og því ekki við
hæfi hér. Eitt er víst að þetta er
einstaklega gott, duglegt og fómfúst
fólk. Einnig má koma því að, að mér
finnst foreldrar ekki eins sýnilegir og
virkir, eins og kostur er, eða hvað?
Sitt sýnist hverjum.
Ég skora á knattspymuhreyfinguna
að taka sig á og hlúa að grasrótinni af
fullri alvöru í eitt skipti fyrir öll svo
ekki þurfi illa að fara. Ég óska öllum
knattspymuiðkendum ÍBV í 2. flokki
og niður úr, stelpum og strákum til
hamingju með árangurinn í sumar,
hversu lítilvægur sem hann taldist.
Þið gerðuð ykkar besta.
Með fullri virðingu íýrir öllu því fólki
sem starfar að velgengni ÍBV-
íþróttafélags
John Steven Berry.
Golf:
Nýr skáli að rísa
Framkvæmdir eru hafnar vegna fyrirhugaðrar stækkunar Golfskálans.
Eldri hluti skálans er illa farinn, nánast hægt að taka hann í nefið, eins og
einn skoðunarmanna orðaði það, og því var ákveðið að púkka ekki upp á
hann lengur, heldur miða framkvæmdir við að hann verði rifinn.
Áformað er að hin nýja viðbygging muni rúma golfherminn ásamt því sem
búnings- og hreinlætisaðstaða verður stórbætt. Til fjáröflunar fyrir hina nýju
byggingu var á laugardag haldið mót með Texas Scramble fyrirkomulagi þar
sem kepptu saman tveir og tveir. Þátttaka var ágæt, eða 34 keppendur. Úrslit
urðu þessi:
1. Aðalsteinn - Þorsteinn 62högg
2. Gísli Stef. - Hlynur St. 64 högg
3. Magnús - Kristleifur 64 högg
Framkvæmdir eru hafnar við viðbyggingu Golfskálans og mun hún
m.a. mun hýsa golfherminn og hreinlætisaðstöðu. Gamli skálinn
verður rifinn enda fátt nýtilegt af honum.
Speirt er.....
Tekur bú
slátur?
(Nú er sláturtíð og
blóðvellir víða)
Ingólfur Grétarsson, nýorðinn
fimmtugur:
„Nei, því miður,
eins og mér fínnst
slátur góður
matur. Ungt fólk í
dag er afskaplega
lélegt í því að taka
slátur og það er
hara skiimm að því."
Kagnheiður Borgþórsdóttir,
húð- og föröunar-
fræðingur:
„Nei, ég geri það
ekki ein en ég
lijálpa mömniu í
sláturgerðinni.
Mér iinnst slátur
alveg rosalega
gott, sérstaklega lifrarpylsan."
Guðrún Kristmannsdóttir,
nuddari:
„Nei, það hef ég
aldrei gert. Mér
fannst nóg að sjá
ntömmu og önnnu
haksa í þessu. En
mamma tekur
slátur og býður
okkur í mat tvisvar, þrisvar á
vetri og það er alveg ágætt."
Gunnar Stefánsson, golfieikari:
„Ekki lengur en
við gerðurn það til
margra ára. Nú
niá hvorugt okkar
hjónanna horða
slátur, út af
kólesterólinu og
mér iinnst það
alveg ferlegt. Slátur er nefnilega
einhver besti niatur sem ég veit
um."
Ingi Sigurðsson, bygginga-
fulltrúi:
„Nei, manima
hefur séð um það
fram að þessu.
Iin nú fer að
styttast í að
maður taki sjálf-
ur þátt í þcim
lcik, mér skilsl að það sé á
dagskrá á næstunni. Mér fínnst
slátur nijög gott, alveg herra-
mannsmatur."
Drífa Kristjánsdóttir, I’rygg-
ingamiðstöðinni:
„Nei, ekki lengur
en ég hef oft gert
það. Unglingar-
nir í daga borða
ekki slátur, því
miður, og þá
nennir maður
ekki að standa í því. En ég
horða slátur og þykir það mjög
góður matur."