Harmoníkan - 01.05.1988, Síða 21

fram, það fór í athugun baksviðs. Eft-
ir nokkra stund var komið aftur og
okkur sagt þetta vera í lagi að tónleik-
unum Ioknum, en örstutt. Þorsteinn
var sá eini með myndavél, og var þar
með orðinn ljósmyndari fyrir tvö har-
moníkublöð. Við biðum heillengi eft-
ir að skemmtuninni lauk, til hliðar við
sviðið, næstum berrassaðar dans-
meyjar svifu hjá svo nærstaddur karl-
peningur nasaði út í loftið eins og
hrútar um fengitimann. Þá birtist
hann brosandi í grænni duggarapeysu
upp í háls, lágvaxinn en knarreistur,
andlitið innrammað af snjó-
hvítu skeggi sem sameinaðist hárinu
aftan til á höfðinu, andlitið rauðleitt.
Yfirskeggið setti mikinn svip á nátt-
úrusmíðina, með því að sameinast
hökuskegginu.
Sivuka er listamannsnafn, hann
heitir Sevrino Deas Oliveira og er frá
Brasilíu, búsettur í Ríó, varð 58 ára í
mai ’88. — Blaðamenn harmoníku-
blaðs frá íslandi, „óvenjulegt“, ég hef
oft hugsað um ísland og langar að
koma þangað sagði kappinn. — Heil-
mikið verið i Danmörku, Noregi, Sví-
þjóð og víðar um Evrópu, en ekki á ís-
landi, kann vel að meta evrópska
músík.
Hvað getur þú sagt okkur um tón-
listarferil þinn? — í fljótu bragði get
ég sagt að áður fyrr var ég undirleikari
Harry Belefonte, lék bakvið tjöldin.
Var einu sinni undirleikari suður-
afrísku sönkonunnar Miriam
Makeba. Nú til dags ferðumst við
mikið um til tónleikahalds vítt og
breitt.
Því miður gat viðtalið ekki orðið
lengra því hann var minntur á að beð-
ið væri eftir honum, bið að heilsa ís-
lendingum sagði hann að lokum.
H.H.
Sœnski kynnirinn og söngkonan Silvia og sjálfur meistari Sivuca sem „dúllar“ og leikur
með tilfinningu.
Sivuka tónleikar í Osló
Aheimleið frá Svíþjóð, gistum
við Þorsteinn eina nótt i Osló,
á hótel Munk. Við vorum ákveðnir í
að taka kvöldinu með stillingu því
kveiktum við á sjónvarpinu eftir að
við höfðum komið okkur fyrir. Dag-
skráin var ekki hafin, því var aðeins
klukka á skerminum, „en“ dillandi
harmoníkumúsik glumdi úr tækinu, i
texta neðst stóð: Sigmund Dehli og
Torader Haugen leika.
Við lögðum kollhúfur eins og hross
af þessari tilviljun, en tókum henni á
þann veg að um ábendingu væri að
ræða, mundum eiga að hringja í Sig-
mund, hann býr í útjaðri Osló. Snill-
ingurinn varð mjög undrandi yfir
óvæntri nánd okkar, sagði það reynd-
ar undra tilviljun, gætum ekki hafa
komið á betri tíma, hann væri að fara
á tónleika um kvöldið með brasilíska
harmoníkuleikaranum Sivuka, við
kæmum með það væri ekki spurning.
Úr þessu varð, við mættum á tón-
leikana á réttum tíma, þá hafði enn
bæst í hópinn, Harald Henschien
hann er útgefandi ásamt Sigmund að
norska harmoníkublaðinu „Trekk-
spilleren“, hefur nú verið gefið nýtt
nafn og heitir „Titanobladet“. Hljóm-
leikamir voru i Osló Kabarett, nokk-
urskonar Broadway þeirra Oslóbúa.
Samkoman var litrík í orðsins fyllstu
merkingu, hljómsveitin var skipuð úr-
vals hljóðfæraleikurum, á gítar, saxo-
fón, flygil og el.bassa, söngkonu frá
Svíþjóð (Silvia), berleggjuðum dans-
meyjum, fjöllistamönnum frá Brasi-
líu ásamt Sivuka harmoníkuleikara.
Það sérstaka við Sivuka er að þegar
hann leikur á nikkuna, „dúllar“ hann
með í hljóðnemann svo fáheyrt verður
áheyrnar. Á efnisskrá var tónlist í
brasilískum stíl, leikið af mikilli
snilld, og greinilega ekki feilnótur á
dagskrá. Sivuka hefur eigin fingra-
setningu, að sögn er hann sagður
spara mjög þumalfingur hægri hand-
ar að auki. Við ákváðum að nota
tækifærið ef mögulegt væri, var unnt
að fá viðtal? Okkur tókst loks að ná
sambandi við ráðamann eftir feikna
brölt gegnum gengilbeinu á staðnum.
Ef þið getið sannað að um blaðamenn
harmoníkublaða sé að ræða er allt í
besta lagi. Enginn var með passa, þess
í stað þreif ég úr jakkalafi mínu barm-
merki (blaðsins Harmoníkan) og rétti
Uppstilling að loknu viðtali
17