Harmoníkan - 28.02.1992, Blaðsíða 20

Jóna Einarsdóttir
harmoníkuleikari
Lítil stúlka aðeins sjö ára gömul
upplifði sína stærstu stund er hún
fékk harmoníku að gjöf, þetta atvik
hefur aldrei gleymst, harmoníkan var
það fallegasta hljóðfæri er hún hafði
augum litið, skelplötublá píanó-
harmoníka með tveimur bassaröð-
um.
Svo var spilað eftir eyranu til 12
ára aldurs, þá rann upp fyrir henni
ljós, hún hjakkaði í sama farinu. Á
námsárunum tók hún harmoníkuna
ávalt með þótt farið væri erlendis.
Harmoníkan var af ásettu ráði ekki í
farangrinum í Ameríkudvöl sem tók
ein ellefu ár, hún óttaðist að koma
ekki aftur til landsins ef þannig hefði
farið.
Það er eftir Jónu Einarsdóttir sem
ég rifja hér upp nokkur minningar-
brot æsku hennar, ég var svo heppinn
að ná til Jónu það eina kvöld sem hún
ekki var upptekin og fékk að spyrja
nokkurra spurninga um hana sjálfa
eins og kemur fram hér að framan og
feril hennar varðandi harmoníkuna.
Jóna er hjúkrunarfræðingur að
mennt, fædd í Reykjavík 27/3 1944
og hefur alla tíð unað harmoníkunni.
Við skulum aðeins kynnast konu sem
hugsanlega er sú fyrsta hérlendis sem
hefur um alllangt skeið haft atvinnu
af að leika á krám og heyra hvað hún
hefur að segja.
Hvað kom þér af stað út í alvör-
una?
Ég var oft að velta fyrir mér hvað
væri að gerast hér í harmoníkumál-
um, þá kom allt í einu blaðaauglýsing
fyrir augu mér, að skemmtifundur
F.H.U.R. yrði tiltekinn sunnudag í
Templarahöllinni við Eiríksgötu,
mig langaði óskaplega að líta inn en
datt ekki í hug að ég fengi nokkum
með mér. Ég hringdi í leigubíl og fór
ein í Templarahöllina að horfa á og
hlusta.
Það skemmtu sér allir vel og það
var virkilega gaman, ég er ekki í
neinum vafa um að þessi stund
styrkti mig verulega í trúnni á harm-
oníkunna.
Hvenær byrjaðir þú raunverulegt
harmoníkunám Jóna?
Fyrir hreina tilviljun sá ég auglýs-
ingu í dagblaðinu Vísi um harm-
oníkukennslu hjá Karli Jónatanssyni,
þá vissi ég ekkert hver maður þessi
var. Um haustið 1985 byrjaði ég í
tímum hjá Karli og skemmst frá að
segja er ég þar enn, hef bæði stundað
hóptíma og einkatíma hjá honum og
líkað vel. Ég kann vel að meta út-
setningar Karls, þær eru skemmti-
legar.
Að leika á krám, hvemig vildi það
til?
Mér var ýtt út í kráarspilið, Karl
Jónatansson manaði mig í þetta, en
það hefur verið mjög gaman að þessu
þó meiningin hafi verið önnur, dinn-
ermýsik heillar meir.
Á Kringlukránni hef ég verið frá
því í mars 1990, eitt til tvö skipti í
viku, einnig á Seljakránni nokkra
mánuði 1990 einu sinni í viku. Ég er
ýmist með 120 bassa nikku (dömu-
mótel) eða 96 bassa. Er stöku sinnum
með þráðlausan hljóðnema við
magnara, annars hef ég mun víðar
komið fram að spila á veitingastöð-
um.
Hvað með dmkkið fólk færðu að
vera í friði?
Ef þú meinar karlmenn þá taka
þeir mér yfirleitt mjög vel, en sum-
um'finnst þetta dálítið skrítið, samt
hef ég á tilfinningunni að þeim finn-
ist bara nokkuð vænt um konu í
þessu hlutverki. Annars taka konur
mér sérstaklega vel. Fólk vill hlusta
á þessi gömlu þekktu lög, lög sem
flestir kunna.
Syngur þú líka?
Ekki segi ég það nú, heldur raula
með fólkinu, set í gang væri fremur
hægt að kalla það.
Harmoníkan og konur Jóna?
Harmoníkan hentar konum vel en
hún má ekki vera of þung.
Þú hefur stofnað hljómsveit?
Já, við erum fjögur ásamt söngkonu
sem verið hafa að æfa frá því síðast-
liðið vor, og m.a. komið fram á
saumastofugleði Ríkisútvarpsins,
annars tökum við að okkur ýmis-
konar samkvæmi eða næstum hvað
sem er. Hljómsveitinni var nýlega
gefið nafnið "HARMONÍA".
Hljóðfæraskipan er harmoníka,
gítar og trommur, ásamt söngkonu.
Álit þitt á stöðu harmoníkunnar nú?
Mér finnst þurfi að breyta stöðnuðu
hugafari fólks gagnvart harm-
oníkunni, t.d. halda ótrúlega margir
að aðeins eigi að nota píanó sem
dinnerhljóðfæri, eða það sé nóg að
geta glamrað á nikku, að hún sé fyrir
Kvöld á Kringlukránni. Hér sameinar Jóna söngelska gesti.
20