Harmonikublaðið - 01.05.2007, Blaðsíða 15

Vid þessu komu engin viðbrögð, nema Þorgrímur bættist í
aðdáendahóp Kaju.
Kaja til mín komdu í nótt
konan verður fegin
Rúmið upp í hægt og hljótt
hægra megin.
Um kvöldið komu Húnvetningar til okkar og héldu með okkur
ball.
Þar voru góðir saman sestir
sem að taka nikkur í.
Þeir eru eftaust báðir bestir
og böllin verða eftir því.
2. dagur
Á laugardag ætluðum við í skoðunarferðina um Vatnsdalinn
straxeftir morgunverð en töfðumst vegna þess að dekká rútunni
var vindlaust. Þá orti Sigríður.
A farkosti okkar finnst vera bið
um ferðir hans mikið var spurt.
Þingeyska loftið þoldi ekki við
og þaut í skyndi á burt.
Og Fía bætti við.
Þetta skeður ekki oft
hjá okkur Þingeyingum.
Það er hart að þurfa loft
að þyggja af Húnvetningum.
En bláa tinda ber við loft
blíðan svíkur ekki
Til Þingeyrar skal þingeyskt loft
á þessu svika dekki.
Að sjálfsögðu bjargaði Jón Árni dekkinu með húnversku lofti og
ók með okkur að Þingeyrum. Við kirkjuna tók á móti okkur
staðarhaldari og sagði okkur sögu hennar og gripanna sem í
henni eru. Fórum við svo út í góða veðrið og fann Þorgrímur í
garðinum svepp með fremur skrítnu nafni, kippti í Sigríði, benti
á sveppinn og sagði:
Margur reyndist munkur þar
mikill kvenna hrellir.
Nú eraf sem áðurvar
aðeins fýlu bellir.
Við þetta varð Sigríði orðfall um stund en það stóð ekki lengi.
Ósköp skrítin áðan varð
allvel þó ég slippi.
Mig eina leiddi út í garð
ég átti að skoða.................fyluböll.
Næst var áð í Þórdísarlundi og svo ekið í Vatnsdal og Forsæludal.
Sigríður fór á kostum í leiðsögunni, sagði deili á bæjum og
búaliði og sögur með. Birti ég hér Ijóð eftir hana um sveitina.
Hugurinn leitar oft heim í dal Áin lygn og Ijómandi blá
hér átti ég bernskusporin. þar liðast bakkanna milli.
í fagurri sveit við fjallasal Tignarleg fjöllin og heiðin há
þar fuglarnir sungu á vorin. hér líta má skaparans snilli.
í Forsæludal tóku ættmenni Sigríðar á móti okkur með viðhöfn
og drukkum við miðdegiskaffi í garðinum. Einhver nefndi að
það hefði verið langt fyrir Ármann að sækja konuefnið alla leið f
þennan afskekkta dal og þóttist Fía eitthvað vita um það.
Ég held að þessa löngu leið
lítið hafi hann setið.
Það eitt er vitað að hann skreið
á endanum í fletið.
Eftir kaffið í Forsæludal kláruðum við Vatnsdalshringinn í sól og
tuttugu stiga hita og héldum heim á Húnavelli.
Um kvöldið bauð H.U.H. okkuríléttarveitingarogballíhúsnæði
þeirra á Blönduósi. Þar spiluðu bæði Húnvetningar og
Þingeyingar og var mikið fjör á dansleiknum.
Um kvöldið fékk Sigurður lánaða töflu við höfuðverk hjá Sigríði
og þessi vísa fylgdi.
Fyrir endann ekki er séð
er nú Siggi fallinn.
En Fía er ósköp ánægð með
uppdópaðan kallinn.
3.dagur
Þráttfyrirvöku fram á nóttvöknuðu menn hressirásunnudagog
upphófu kveðskap við morgunverðarborðið. Var tilefnið að
menn fundu ekki smjörið og kvaðst Stefán Þórisson hafa týnt
tönn við að naga þurrar brauðskorpurnar og kyngt henni. Varð
sú tönn fljótlega að fleiri tanngörðum, eins og fjöðrin í sögunni
forðum, en smjörið fannst og var vel þegið.
Um smjörið orti Sigríður.
Er á borðum ekkert smjör
ýmsum það til baga.
Búa mátti bág við kjör
brauðið þurrt að naga.
Um tennurnar orti Fía.
Ósköp fylgja ýmsum mönnum
ef þeir smakka brennivín.
Stebbi og Ásgeir týndu tönnum
tannleysi er ekkert grín.
Ekki dugðu eitt né tvö
óvíst er um hina
En hann Stebbi át nú sjö
ofan á brauðsneiðina.
Tennur þarf að tyggja smjörið.
Allt tókst þó vel í þetta sinn
Afsannri snilld þeirsáu um fjörið
og samnýttu bara tanngarðinn.
Eftir morgunverð tókum við saman föggur okkar því meiningin
var að koma við á Landbúnaðarsýningunni á Sauðárkrók, sem
við gerðum og heimsækja Alla ísfjörð og Unni, en þau eru nýlega
flutt þangað frá Húsavík. Þar fengum við veislu og allir héldu
heim saddir og sælir. Aðeins einn maður í ferðinni var klæddur
eftir veðri og varð búningurinn Stefáni Þórarinssyni að yrkisefni
og finnst mér vel við hæfi að vísan hans séu lokaorð þessarar
ferðasögu.
Hætta er mjög á heilsutjóni
heilsa er öllum mikils verð.
Mér sýnist rétt að senda Jóni
sokka fyrir næstu ferð.
H.B.