Harmonikublaðið - 01.05.2007, Síða 16

Kári Viðar Árnason
Minning ~
jrpc arnc
Enn á ný erum við minnt á hversu hverfult
lífið er og hversu stutt er á milli iðandi lífs
og dauða, hversu lítið við mannanna
börn vitum. Þessu fundum við féiagarnir
fyrir við skyndilegt og ótímabært fráfall
Kára Viðars Árnasonar.
Hann fæddist í Gilsbakka á Húsavík 25.
ágúst 1950 og lést 22. janúar 2007, sonur
hjónanna Katrfnar Friðbjarnardóttur og
Árna Kárasonar ábúenda á Hallbjarnar-
stöðum. Þar ólst hann upp og átti heima
upp frá því.
Strax á unglingsárum varð hann
þátttakandiíbúskapoggrásleppuveiðum
sem faðir hans stundaði, en tók síðan við
því þegar heilsa foreldra hans bilaði.
Ennfremur stundaði hann ýmsa íhlaupa-
vinnu. Hann var völundur í höndunum
sama á hverju hann snerti og þess nutu
nágrannar hans og vinir.
Snemma fékk hann áhuga á jarðfræði
og fylgdist með störfum jarðfræðinga
sem voru við rannsóknir f Hallbjarnar-
staðakambi, eins las hann sér til í
jarðfræðibókum. Árið 1994 réðst fjöl-
skyldan í að setja upp safn með
steingerfingum úr Tjörneslögunum.
Greindi hann sjálfur hinar ýmsu tegundir
skelja og kuðunga, svo steingerfinga-
fræðingar þurftu ekki mikið að leiðrétta.
Kári kvæntist 18. febrúar 1973 Fanneyju
Sigtryggsdóttur frá Húsavík. Börn þeirra
eru Árni Viðar og Sigrún Hulda.
Tónlistin skipaði stóran sess ílífi Kára.
Fyrstu kynni hans af harmonikunni voru
um fermingu, en þá fékk Eiður bróðir
hans harmoniku hjá Ingólfi Friðbjarnar-
syni móðurbróður þeirra. Um tvítugt
eignaðist hann fyrsta rafmagnsorgelið,
nokkru seinna fyrstu harmonikuna. Árið
1990 gekk hann í Harmonikufélag Þing-
eyinga, þar sat hann tvisvar í stjórn og
síðast sem varaformaður. Fljótlega fór
hann að spila á dansleikjum félagsins,
fyrst með Strákabandinu, síðan með
Hákoni Jónssyni en síðustu tvö árin einn.
Hann var góður harmoniku- og hljóm-
borðsleikari. Hann gekk ekki í tónlistar-
skóla utan örfárra tíma sem hann tók sér
til gamans í trommuleik en hann hafði
næmt tóneyra og var því fljótur að læra
lög sem hann spilaði síðan eftir eyranu.
Kára þótti vænt um Harmonikufélag
Þingeyinga, þar starfaði hann af lífi og
sál, ætíð reiðubúinn að rétta hjálparhönd
ef með þurfti.
Við félagarnir kveðjum nú góðan félaga
og vin og þökkum fyrir samfylgdina. Þá
minnumst við góðra stunda á samkomum
og eins úr ferðalögum félagsins. Ég veit
að þessar minningar létta okkur
söknuðinn. Við sendum Fanneyju, Árna,
Sigrúnu og David innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum þeim blessunar Guðs.
Sólglit á silfurfleyi
Sál þinni fylgja megi
Gakktu svo guðs á vegi
Góði vinuryndislegi.
Höfundur Svanhildur S. Leósdóttir
Fyrir hönd Harmonikufélags
Þingeyinga. Kristján Kárason
„Hjá mér er oft vísnavon“
Bókina „Hjá mér er oft vísnavon" gaf ég út síðla árs 2005. Upplagið
seldist á rúmum mánuði. Ég lét prenta smávegis viðbót ári síðar
og á eitthvað til af þeirri prentun ef einhverjir hefðu hug á að
eignast bókina. Ég læt fljóta með eina vísu úr bókinni með
smávegisviðbót. Þessi vísavarðtilsem sjálfskynningá vísnakvöldi
fyrir meira en 40 árum.
Hjá mér oft er vísnavon,
vfðlesinn og pennaglaður.
Heiti Birgir Hartmannsson
hesta- drykkju og kvennamaður.
Einhverjum áratugum
seinna varð kynningarvísan svona:
Hjá mér oft er vísnavon,
víðlesinn og glaður.
Heiti Birgir Hartmannsson
hesta- og drykkjumaður.
Og enn hallar undir fæti:
Og að lokum þessi:
Getunni aftur í flest öllu fer,
förlast mér kraftur að brölta,
í gleymskunnar hafti ég gáfuna ber,
gómar 1 kjaftinum skrölta.
Hjá mér enn er vísnavon,
voða glaður.
Heiti Birgir Hartmannsson
hestamaður.
Með bestu kveðju,
Birgir Hartmannsson
Nýr geisladiskur
kominn út
Út er kominn geisladiskur hjá Félagi Harmonikuunnenda
við Eyjafjörð.
Félagið var formlega stofnað 5. október 1980. í tilefni
af 25 ára afmæli félagsins var ákveðið að gera geisladisk
með leik nokkurra félaga.
Þessi diskur er nú loksins orðinn að veruleika. Það er
ósk okkar að sem flestir eignist diskinn sem vonandi er
nokkurs konar spegilmynd þessara ára, þó svo að
upptökur hafi farið fram á 25. afmælisárinu.