Fréttir - Eyjafréttir - 25.09.2008, Blaðsíða 13

Fréttir / Fimmtudagur 25. september 2008
13
Bankar og bissniss
Rosalega hef ég þurft að hugsa
mikið undanfarið. Eg er ekki
þakklátur fyrir það. Mér fínnst það
erfiðast af öllu. Þess vegna fmnst
mér gott að láta aðra hugsa fyrir
mig og vera svo bara sammála
þeim. Núna veit ég ekki hvort það
er hægt lengur. Það er bara erfiðara
að treysta nokkrum sköpuðum hlut.
Hvert sinn sem ég kveiki á útvarp-
inu þessa dagana segir dimmradd-
aður þulur að krónan hafi fallið í
morgun. Það er víst svakalegt mál.
Það er kreppa. íslenskir bankar fá
bara lán hjá suðuramerískum eitur-
lyfjabarónum. Þegar ég kveiki á
sjónvarpinu er Eimskipafélagið
komið á hausinn. Vonandi fer Herj-
ólfur á morgun!!! Fullt af gaurum
sem voru aðalgæjamir fyrir nokkr-
um vikum og ferðuðust bara á
þyrlum og þotum eru nú flóttalegar
taugahrúgur í strætó, enda lána-
drottnar þeirra víst þekktir fyrir
sérstaklega ónotalegar innheimtu-
aðferðir.
Seðlabankastjórinn, foringinn úr
Iraksstríðinu, birtist reglulega með
alpahúfu á heysátunni og segist
elska krónuna en nauðsynlegt sé að
hækka vexti til þess að redda tauga-
hrúgunum. Það er alltaf jafn gaman
að honum. fsland er á leiðinni á
hausinn. Beint á ennið. Heví
bömmer. Eg viðurkenni það að ég
sótti vegabréfið og athugaði hvort
það væri ekki örugglega í gildi. Ég
íhugaði það alvarlega að flýja land.
En guggnaði á þvf. Eins og reyndar
oft þegar ég ætla að taka sjálfstæða
ákvörðun.
Ég man þegar ríkið seldi bankana.
Það var flott. Þá heyrði ég fyrst
orðið kjölfestufjárfestir. Ég hélt
fyrst að það væri svakalega stór
þvinga eða eitthvað stórt verkfæri
sem væri notað í slippum. Ég var
heppinn að nefna það ekki við
nokkurn mann.
Kjölfestufjárfestir er nefnilega
maður eða menn sem pólitíkusar
velja til að kaupa eignir af ríkinu á
mjög lágu verði. Það er algjörlega
nauðsynlegt. Það væri ekki hægt að
rétta bankana til einhverra bavíana
eins og venjulegra Islendinga. Ég er
algjörlega sammála því. Hugsið
ykkur ef allir lyftaramennimir í
Vinnslustöðinni hefðu tekið sig
saman og keypt banka. Þá væri allt
í einu kominn Lyftarabanki á íslan-
di. Tattúeraður tjakkur á hlýrabol í
bankastjórastól. Það væri ekki
góður bissniss.
Mikið betra væri að setja bank-
anna í hendur einhverra sem Dabbi
og Dóri þekktu og treystu. Fyrir
skít og kanil. Það væri mikið betri
bissniss. Ef ég ætti banka og ætlaði
að selja hann, þá hugsa ég að ég
myndi auglýsa hann og selja hann
þeim sem væri til í að borga mest,
frekar en að leita að einhverjum
sem er til í að borga lítið. En ég er
hálfviti, og það er örugglega enginn
bissniss í því.
Eitt finnst mér meiriháttar gott hjá
bönkunum. Það em þessar grein-
ingardeildir. Frábært öryggistæki. I
þessum deildum vinna bara sam-
viskusamir, stórgáfaðir og góð-
hjartaðir menn sem hægt er að
treysta. Þarna fær enginn vinnu
nema hann hafi lokið námi í við-
skiptafræði og guðfræði.
Þeir stíga reglulega fram yfirveg-
aðir og glerfínir eins og peninga-
biskupar og láta þjóðina vita að allt
líti nú vel út og sérstaklega bjart sé
framundan. Öllum sé óhætt að
halda áfram að taka helling af
lánum og kaupa hundrað hlutabréf.
Ég veit að svona menn myndu líka
óhikað stíga fram og segja lands-
mönnum að taka eins og skot út
alla peninga úr bönkunum, og
geyma þá í frystikistunni heima, ef
allt væri á leiðinni á hausinn. Þetta
finnst mér ótrúlega sanngjamt og
auðveldar mér lífið.
Einn gaur kom eins og stormsveip-
ur inn í bissnissinn. Kári Stefáns-
son. Þrælflottur, gráhærður og
gáfulegur. Hann talaði líka svona
hálfgerða útíslensku. Hann stofnaði
Islenska erfðagreiningu og fékk
allar sjúkra- og veikindaupplýsin-
gar um alla Islendinga á silfurfati
frá ríkisstjórninni. Það voru nú ekki
allir sjöunda himni með það.
Einn vinur minn varð miður sín
yfir þessu. Hann fékk einu sinni
lekanda þegar hann var á vertíð í
Grindavík og nú sá hann fyrir sér
að allir á kaffistofunni hjá fslenskri
erfðagreiningu væm að gantast með
þetta og ein vinkona konunnar hans
er að skúra þar.
Kári sagði að enginn þyrfti að
óttast. Hann ætlaði bara að nota
þessar upplýsingar til þess að búa
til undralyf. Bjarga heiminum og
stórgræða í leiðinni. Fyrst af öllu
ætlaði hann að finna lyf við
hraðsperrum og losa heiminn við
offituvandamálið.
Vinur minn sem fékk lekandann í
Grindavík skyldi ekki alveg sam-
hengið en fannst gott að eiga stóran
þátt í því að fækka beljunum í
heiminum. íslendingar urðu stór-
hrifnir af hugmyndinni enda margir
spikfeitir og með stórkostlegt of-
næmi fyrir harðsperrum og settu
allt sitt sparifé í fyrirtækið. Græða
og gera gagn. Góð hugmynd. Á
hverju ári er sagt í fréttunum að
fslensk erfðagreining hafi tapað
mörgum milljörðum og enn eru
allir spikfeitir og að drepast úr
harðsperrum. Kári galdralæknir
segir á góðri útíslensku að það taki
langan tíma að hræra lyf við
harðsperrum. Sýnið þolinmæði.
Mér er mjög hlýtt til Bónusfeðga.
Þeir eru englar. Bónus bjargaði
buddunni hjá íslenskri alþýðu. Það
er rétt,verðlag á helstu nauðsynjum,
klósettpappír og kleinuhringjum
gerbreyttist. Mér fmnst Jóhannes
algjör jaxl.
Sjónvarpsstöðvarnar náðu aldrei
tali af Jóhannesi nema hann væri í
eða við sendibíl. Jóhannes hætti
ekki að vinna meðan hann var í
viðtölum. Nei, það var miklu lík-
legra að hann héldi á 50 lítrum af
rabbabarasultu í fanginu eða
fleygði tveim tonnum af hrossa-
bjúgum inn á lager meðan frétta-
maður ræddi við hann um við-
skiptin, daginn og veginn. Hann var
greinilega svakalega duglegur að
halda verðlaginu niðri. Guð blessi
Bónusfeðga. Það birtist því sem
þruma úr heiðskýru lofti þegar
Jónína trambólínbudda mætti æp-
andi og gólandi að þessir heiðurs-
menn væru harðsvíraðir glæpa-
menn sem nauðsynlegt væri að
draga fyrir dómstóla.
Ég heyrði reyndar að hún væri
bara fúl af því að Jóhannes hætti
með henni þegar hann var orðinn
brjálaður á trambólíninu. Hún
kynnti til sögunar vitni, Jón Gerald
Sullenberger.
Svakalegt nafn.
Ég reiknaði með gaur sem væri
lágmark tveir og hálfur meter. Nei,
birtist ekki eitthvað æðislega sorrí
rjóma toffí. Hann hefði ekki einu
sinni getað lyft 10 lítrum af marme-
laði. Hann sagðist hafa undir hönd-
um sannanir. Hann hefði útbúið
reikning fyrir Bónusfeðga út í
Bandaríkjunum upp á 30 kassa af
Libbís tómatsósu, 12 kassa af
Cherrios og eina lúxus skemmti-
ferðasnekkju sem kostaði hundrað
milljónir. Glæpurinn var sá að
snekkjan var aldrei flutt til íslands
og sett upp í hillu í Bónus, þó
fyrirtækið hefði greitt reikninginn.
Snekkjan var bara höfð á sólar-
strönd í Ameríku.
Þar sleiktu þeir Bónusfeðgar og
vitnið með stóra nafnið víst sólina
allan daginn. Hver á að trúa svona
andskotans þvælu um heiðvirða og
dauðþreytta menn sem hafa ekki
gert annað en að rogast með rabba-
barasultu og rúsínur fyrir alþýðu-
fólk í áratug. Enda skíttöpuðu tram-
bólínbuddan og rjómatoffíið mál-
inu. Rjómatoffíið fór að gráta í
sjónvarpinu af þvf að hann kærði
og var svo sjálfur dæmdur í skil-
orðsbundið fangelsi.
Ríkislögreglustjórinn var að horfa
á sjónvarpið og fann svo til með
rjómatoffíinu að hann stútfylltist af
bræði og ruddist með her manna
inn á skrifstofuna hjá Bónus að
reyna að finna reikninginn.
Dómsmálaráðherra, Ríkislög-
reglustjóri og allar löggur í landinu
lögðu nótt við dag í mörg ár við
rannsóknir á bókhaldinu og þeir
rannsökuðu og rannsökuðu.
Loksins fundu þeir reikning. Jón
Ásgeir hafði keypt sér pulsu með
sinnepi og smá remólaði og epla-
svala í lúgusjoppu og greitt með
kreditkorti fyrirtækisins, en étið allt
sjálfur. Húrra fyrir löggunni. Jón
fékk dóm. Afhverju í ósköpunum fá
löggumar ekki Fálkaorðuna eins og
Handboltalandsliðið?
Það er bara eitt sem ég skil ekki
með Bónusfeðga. Hvernig er hægt
að verða grilljónamæringur á því að
selja Islendingum tómatsósu og túr-
tappa, með engri álagningu? Það er
reyndar allt of margt sem ég skil
ekki f þessari veröld. Stundum vildi
ég að ég væri gáfaður.
SEBNN
Spurning vikunnar:
Hvaða
útey er
bestP
Goði Þorleífsson:
-Hellisey.
Friðrik
Magnússon:
-Hellisey.
Jóhann Ingi
Óskarsson
- Bjamarey.
Þórir
Sigurjónsson:
- Elliðaey er lang
best. Ég er líka
Elliðeyingur..
HELLISEY: Helliseyingar
stjórna Lundaballinuí ár.
✓
Kristín Osk - Skyndibitar fyrir sálina:
af mistökum þínum
Lærðu
Komið þið sæl kæm lesendur! Nú
er komið að geðorði númer fjögur:
Lærðu af mistökum þínum.
Ég skrifaði reyndar pistil fyrr á
þessu ári sem hét Mistök eða
reynsla? Þannig að hafið þau orð
kannski bakvið eyrað við lesturinn,
þar sem ég er mun hrifnari af því
að breyta þessum svokölluðu mis-
tökum í reynslu. Ég heyrði líka
frábært gullkom í kvikmynd sem
ég horfði á um daginn - AUt hið
fullkomna í lífinu er röð mistaka.
Ég veit að enginn er fullkominn en
það er dásamlegt að vita til þess að
ákveðinn mistök leiði mann áfram
til betri vegar.
Segja má að fjórða geðorðið sé
framhald af því þriðja því það mik-
ilvægasta fyrir eigin þroska er lík-
lega það að geta lært af eigin
reynslu. Eftirfarandi setning er líka
hluti af lífspekinni minni. „Það er
mikilvægt að átta sig á því að
enginn hefur lofað okkur að lífið
verði auðvelt og alltaf sanngjamt."
Karl faðir minn kenndi mér þetta
heilræði og hefur það komið mér
ansi langt í lífinu. „Með því að gera
ráð fyrir mótlæti er hægt að vinna
sér inn smá forskot og láta það ekki
koma sér á óvart þegar mótlæti eða
erfiðleikar verða á veginum. Sama
á við um mistökin. Öllum verða
einhvem tíma á mistök og það er
eins gott að sætta sig við það strax.
Fullkomnunarárátta leiðir ekki til
hamingju því þeir sem sætta sig
ekki við annað en fullkomnun
verða aldrei sáttir. Enginn er full-
kominn og það sem betra er, enginn
getur ætlast til þess af okkur að við
séum fullkomin.". Ur bókinni Vel-
gengni og vellíðan, um geðorðin
10.
Það er að sjálfsögðu óraunhæft að
ætlast til þess af sjálfum sér að vera
fullkomin. Ég get sagt ykkur af
eigin reynslu að ég reyndi og það
mistókst, ég hef sjaldan verið jafn
ánægð með þau mistök!
„Þeir sem em óhamingjusamir
þurfa ekki að hafa lent í fleiri áföll-
um eða orðið á fleiri mistök en þeir
sem em hamingjusamir, samkvæmt
rannsóknum. Munurinn á þeim sem
ná því að verða hamingjusamir og
þeim sem ná því ekki er meðal
annars hugarfarið og hvemig þeir
takast á við vandamál, erfiðleika og
mistök. Með því að líta á erfiðleika
sem eitthvað til að sigrast á og að
læra megi af mistökum, aukast
líkurnar á því að okkur takist að
vinna úr þeim á jákvæðan hátt.
Þeir sem njóta mikillar velgengni
á einhverju sviði hafa yfírleitt gert
nokkur mistök á leiðinni á toppinn,
Iært af þeim og nýtt sér þann
lærdóm til að ná afburðaárangri."
Úr bókinni Velgengni og vellíðan,
um geðorðin 10.
Ég til dæmis trúi því af alhug að
veikindin sem ég glími við séu eitt
stórt lærdómsferli. Að einn daginn
muni ég standa einhvers staðar og
gera mér nákvæmlega grein fyrir af
hverju ég var látin ganga í gegnum
þetta og þessi reynsla mín komi til
með að hjálpa öðrum! Ég veit að ég
bregst stundum vitlaust við, fer
fram úr sjálfri mér, ætla mér
ALLTOF mikið og fæ það í bakið
en þegar öllu er á botninn hvolft þá
læri ég á endanum af reynslunni.
Það er því mikilvægt að ákveða
hvort við ætlum að láta mistökin
buga okkur eða læra af þeim.
„í grófum dráttum er það þetta
sem skilur hamingjusama frá
óhamingjusömum. Það getur líka
hjálpað að reyna að sjá spaugilegu
hliðina á mistökunum, leyfa sér að
hlæja að þeim og taka sig aðeins
minna hátíðlega. Við getum aldrei
breytt því sem liðið er en við getum
lært af því sem miður fór og reynt
að koma í veg fyrir að það gerist
aftur. Takist okkur það þá erum við
á góðri leið.“ Úr bókinni Velgengni
og vellíðan, um geðorðin 10.
Þessi bók er alveg hreint mögnuð
að mínu mati og segir í raun allt
sem segja þarf. Ég hef sem betur
fer húmor fyrir sjálfri mér og held
ég því fram að það sé ástæðan fyrir
því að ég næ að halda í jákvæða
hugsunaháttinn. Njótið því hvers
dags með allri þeirri reynslu sem
verður á vegi ykkar og ef ykkur
finnst þið hafa breytt rangt, þá
setjið þið atburðinn í reynslu-
bankann og mætið nýjum degi með
brosi á vör!
Kœr kveðja, ykkar Kristín Ósk
kristino @ vestmannaeyjar. is