Fréttablaðið - 12.07.2013, Side 17

FÖSTUDAGUR 12. júlí 2013 | SKOÐUN | 17
Einu sinni var til eitthvað sem
hét Nýja bíó. Svo hætti það að
vera bíó. En fólk talaði áfram um
að hitt og þetta væri við hliðina
á Nýja bíói. Þá var ég nýfluttur
til landsins, og trúið mér, þetta
ruglaði mig óstjórnlega. Svo
brann þetta Nýja bíó sem ekki
var bíó. Síðan var það endurreist,
hækkað og málað rautt. Nýja
Nýja bíó er veitingastaður. Ekki
djammstaður. Ég mun þurfa að
venjast því.
Hið gamla Nýja bíó hét Nýja
bíó til aðgreiningar frá öðru bíói
sem hét Gamla bíó. Gamla bíó
var raunar heldur ekki lengur bíó
þegar ég flutti til landsins. Þá var
það ópera. En nú er óperan flutt
í Hörpu. Harpa kostar Reykja-
víkurborg hálfan milljarð á ári í
rekstur. Ríkið borgar annað eins
og ríflega það. Kannski er erfitt
fyrir aðra staði að keppa við það.
En lausnin er varla að kaupa upp
og niðurgreiða öll opin rými sem
leggja upp laupana héðan í frá.
Eflaust fannst einhverjum
leiðin legt þegar óperan flutti.
Eins fannst eflaust mörgum
leiðinlegt þegar Gamla bíó og
Nýja bíó hættu að vera bíó. Þar
áður hætti örugglega eitthvað
enn annað að vera það sem það
var áður og einhverjum þótti
það eflaust líka leiðinlegt. Það
er leiðin legt þegar einhverjum
finnst eitthvað leiðinlegt. En
sumir hlutir gleymast samt
hratt. Kannski voru þeir ekki
það ómissandi til að byrja með.
Eitt sinn vissi ég til dæmis ekki
að það væri tónleikasalur við
Austur völl.
Geimöld á enda
Skemmtistaðurinn Nasa var starf-
andi í um áratug. Á þeim tíma
héldu menn fullt af böllum og tón-
leikum og ég hef eflaust þambað
bjór á nokkrum þeirra. Gott mál.
En skemmtistaðir í Reykjavík
verða kannski sjaldan mjög lang-
lífir. Hvað hefur maður ekki heyrt
oft á sinni djammævi að brott-
hvarf hins eða þessa staðar „skilji
eftir skarð“ í skemmtana- og tón-
listarlífi Reykjavíkur? Ég get
nefnt Sirkus, Gaukinn og Organ og
marga aðra staði sem enginn man
eftir lengur. Því nýir árgangar
djammara rúlla inn á Laugaveg ár
hvert, minnislausir um fortíðina.
Og ófyllanlegu skörðin fyllast.
Reykvískir skattgreiðendur hafa
sett heilmikið fé í það að hindra
að menningarstaðir sem standa
ekki lengur undir sér haldi áfram
í einhverri mynd. Nefna má Bíó
Paradís og Tjarnarbíó sem dæmi.
Hvort tveggja eru athyglisverð
verkefni. En við getum ekki keypt
upp Nasa núna, og svo Faktórý,
og svo Rósenberg, Dönsku krána
eða Café Haíti ef þessi staðir
kjósa einhvern tímann að hætta.
Vissulega hafa margir þeirra gert
margt fyrir tónlistarlífið. En þró-
unin verður að fá að eiga sér stað.
Betri með breytingunum
Austurvöllur virkar. Sérstaklega
þegar veðrið er gott. Einhvern
tímann byrjaði Café París að raða
út stólum í góðu veðri. Fleiri staðir
fylgdu í kjölfarið. Síðan fóru menn
að loka Pósthússtrætinu á sumrin
til að enn fleiri gætu gert þetta.
Það væri ákjósanlegast fyrir
mannlífið á svona torgi ef veit-
ingastaðir næðu einfaldlega allan
hringinn. Ein hlið torgsins geymir
raunar kirkju og þinghús svo það
er kannski ekki auðsótt að breyta
þeim í írskan bar og steikhús. En
hvað með vesturhlið Austurvallar?
Þar eru í dag bílastæði og gluggar
á skrifstofuhúsnæði. Það bókstaf-
lega öskrar á að láta breyta sér í
eitthvað betra. Og svo lengi sem
jarðhæðin nýtist í veitingar, versl-
un eða þjónustu er mér sama þótt
einhverjir túristar búi fyrir ofan.
Er Hótel Borg of stutt frá þing-
húsinu? Væri betra ef jarðhæðin
á Hótel Borg væri skrifstofuhús-
næði? Væri betra ef jarðhæðin
á húsinu við hliðina á væri nýtt
undir tónleika, seint á kvöldin einu
sinni í mánuði, en ekki veitinga-
stað? Ég efast um það.
Þegar á hólminn er komið þá
snýst þetta um það hvort breyt-
ingarnar á Austurvelli geri þenn-
an skika borgarinnar betri. Flest
bendir til þess. Það verður byggt
yfir bílastæði. Það verður opnað
fyrir þjónustu á jarðhæð. Borðum
mun fjölga á Austurvelli á sólrík-
um dögum. Vissulega mun Nasa
hætta. En í heilbrigðu viðskipta-
umhverfi eiga slík „ófyllanleg
skörð“ að fyllast hratt.
Það kemur annað Nasa
Í DAG
Pawel Bartoszek
stærðfræðingur
Hvað hefur maður
ekki heyrt oft á sinni
djammævi að brotthvarf
hins eða þessa staðar „skilji
eftir skarð“ í skemmtana-
og tónlistarlífi Reykjavíkur.
Síðast þegar ég átti orða-
stað við ritstjóra Morgun-
blaðsins í hans eigin blaði
birtist svar hans við grein
minni á undan greininni
sjálfri. Það er sérkennileg
ritstjórnarstefna og því bið
ég Fréttablaðið fyrir þetta
greinarkorn.
Um síðustu mánaðamót
hafði ritstjóri Morgun-
blaðsins setið á stóli sínum
í 197 vikur. Á þeim tíma
hafði hann skrifað 224 sinnum um
Ríkisútvarpið í forystugreinum
blaðsins. Það gerir að jafnaði einu
sinni í viku og 27 sinnum í við-
bót. Án þess að hafa talið það hef
ég grun um að það hafi bara verið
tvö fyrirbæri í veröldinni sem hafa
verið ritstjóranum kærari umfjöll-
unarefni en RÚV: nýlega brotthorf-
in ríkisstjórn og svo hann sjálfur.
Ég hygg reyndar að varnar- og lof-
greinar hans um sjálfan sig undir
nafnleynd í þriðju persónu séu
nýmæli í vestrænni blaðamennsku
– jafnvel mætti kalla þetta sköpun-
arverk nýja bókmenntagrein.
Rangar staðhæfingar
Þetta var þó ekki erindið. Í gegn-
um fúkyrði og fimmaurabrandara
ritstjórans í garð Ríkisútvarps-
ins, sem ástæðulítið er að svara,
má einstaka sinnum grilla í rangar
efnislegar staðhæfingar, sem verð-
ur eiginlega að svara. Þannig sagði
nýlega í Reykjavíkurbréfi „ …Ríkis-
útvarpið er orðið eftirbátur ann-
arra í framleiðslu á innlendu efni,
svo furðulegt sem það er“. Þetta
er rangt. Síðustu opinberu tölur
frá Hagstofunni um þetta efni eru
frá 2010. Þar kemur fram
að innlent efni á RÚV hafi
verið samtals 2.031 klukku-
stund eða 52% af heildarút-
sendingartíma. Stöð 2 var
með 1.085 klukkustundir sem var
14% af heildarútsendingartíma og
Skjár 1 með 340 klukkustundir, sem
var 15% af heildarútsendingar-
tíma. Þessi hlutföll eru lítt breytt í
dag. (Til að gæta sanngirni verður
að taka fram að ÍNN og N4 eru auð-
vitað bara með íslenskt efni).
Í leiðinni er svo rétt að leiðrétta
þá bábilju sem ritstjórinn hefur
tekið undir og gert að sinni, að
RÚV hafi fjallað miklu meira um
nýlega undirskriftasöfnun gegn
lækkun veiðigjalds en undirskrifta-
söfnun gegn Icesave á sínum tíma.
Þetta er rangt. Á 10 daga tímabili
(10.02.2011-20.02.2011) fjallaði RÚV
21 sinni um undirskriftasöfnun
gegn Icesave í aðalfréttatímum
útvarps og sjónvarps. Á 13 daga
tímabili (17.06.2013-01.07.2013)
fjallaði RÚV 16 sinnum um undir-
skriftasöfnun gegn lækkun veiði-
leyfagjalds í aðalfréttatímum
útvarps og sjónvarps.
Kosturinn/gallinn við efnislegar
staðhæfingar er nefnilega að þær
er yfirleitt hægt að sannreyna
eða hrekja. Sú er ekki raunin með
fúkyrði og fimmaurabrandara.
Guð blessi Morgunblaðið.
Staðreyndir
og staðleysur
FJÖLMIÐLAR
Páll
Magnússon
útvarpsstjóri
➜ Kosturinn/gallinn
við efnislegar stað-
hæfi ngar er nefnilega
að þær er yfi rleitt
hægt að sannreyna
eða hrekja.
FREISTANDI VIÐBÓT